Bloodywood – Nu Delhi

Geschreven door op 12-04-2025 om 16:59.

Metal is een overwegend vastgeroest genre. Ik hoor u denken: hoho, meneer de recensent, zo beginnen we toch geen recensie? Het is wellicht niet zo zwart-wit, maar helaas deels waar. Ons geliefde muziekgenre is opgedeeld in allerlei kleine hokjes, waarbinnen bands het dan toch (al dan niet bewust) met de kaders moeten doen van dat betreffende hokje. Maar er lijkt een nieuwe wind te waaien. Een wind die zich niet zo vasthoudt aan hokjes of aan landsgrenzen. Sterker nog: de nationale identiteit en/of de taal zijn een belangrijk onderdeel van deze beweging. Zo hebben we Duitsers in foute spandex pakken (Electric Callboy), Japanse anime-meisjes met dikke gitaren (Babymetal), groovende Maori-metal uit Nieuw-Zeeland (Alien Weaponry), thrashy Mongoolse keelzang (The Hu) en dus ook de Indiase nu-metal van Bloodywood. Allemaal relatief jonge bands die hun afkomst en culturele achtergrond vol in de spotlichten zetten en daar ook flink de wind mee in de rug weten te krijgen.

Bloodywood komt dus, zoals de naam en albumtitel ook al doen vermoeden, uit India en brengt de beste tijden uit het einde van de jaren negentig en de beginjaren van deze eeuw weer helemaal naar de moderne tijd. Dat doet de band door een zeer aanstekelijke mix te brengen van groovende nu-metal, rappassages, elektronische invloeden en Indiase volksmuziek. Hierin horen we allerlei iconische invloeden zoals Limp Bizkit, Machine Head, Static-X, Slipknot en Korn. Het is een combinatie die eigenlijk niet hoort te werken, maar dat wonderwel bijzonder goed doet. Naast de integratie van Indiase volksmuziek wordt afwisselend gezongen, gerapt en geschreeuwd in het Engels en Hindi, waarbij die laatste taal natuurlijk nog meer bijdraagt aan de culturele uitwisseling. De twee stemmen worden hierbij uitgevoerd door Jayant Bhadula (zang) en Raoul Kerr (rap), terwijl het volledige muzikale aspect door alleskunner Karan Katiyar wordt opgepakt. Het is niet helemaal duidelijk wat er verder nog allemaal uit de computer komt, al lijkt dat ten minste voor de drums op te gaan.

Dat mag de pret echter niet drukken. Dit is namelijk gewoon puur feest, waarbij de kwalitatieve keuring simpelweg wat minder van belang is. Dit Nu Delhi is een ontzettend fris album geworden, waarbij de acht nummers zo voorbij vliegen. De relatief korte speelduur van iets meer dan een half uur is precies genoeg om het geheel interessant te houden. De Indiase invloeden komen in haast alle nummers goed tot uiting. In sommige gevallen zijn ze meer een toevoeging aan het muzikale pallet (Hutt en Dhadak) en in andere gevallen overduidelijk het hoofdgerecht (Kismat en Nu Delhi). Maar boven alles gaat het om de groovende gitaarpartijen. Die komen bijzonder lekker tot uiting op de opener Halla Bol en het kruidige Tadka. Daarbij kan Bloodywood geregeld een flinke veeg onder uit de currypan geven. Luister maar eens naar die beukende gitaren richting het einde in Dhadak of in zijn geheel tijdens het vurige Daggebaaz. De Indiase invloeden en rapinvloeden zorgen daarnaast voor een zeer dansbaar en licht verteerbaar geheel van dit Nu Delhi. De voetjes mogen nog even extra van de vloer bij de Japanse invloeden van Babymetal, die door hun aanwezigheid op Bekhauf zorgen voor één van de hoogtepunten van het album.

Nu Delhi swingt! Hoogstaand is het wellicht niet overal, maar aanstekelijk is het zonder meer. De mengelmoes van hiphop, groovende gitaren en Indiase muziek is een verfrissende combinatie en brengt een nieuw geluid in de metalen wereld. Het is dan ook niet voor niks dat de band op dit moment bezig is met een tour als hoofdact door Europa. Helaas hebben ze net onze hoofdstad al bezocht, maar gelukkig hebben we hier de foto’s nog.

Score:

74/100

Label:

Fearless Records, 2025

Tracklisting:

  1. Halla Bol
  2. Hutt
  3. Dhadak
  4. Bekhauf
  5. Kismat
  6. Daggebaaz
  7. Tadka
  8. Nu Delhi

Line-up:

  • Jayant Bhadula – Zang
  • Raoul Kerr – Rap
  • Karan Katiyar – Gitaar, fluit, overig

Links: