Er zijn denk ik maar weinig bands in Nederland die al zó veel populariteit en naamsbekendheid hebben mogen genieten voordat ze een officiële release uitgebracht hebben als de Friese sludge-/doomband Ter Ziele. De band is een lichtend voorbeeld van hoe je voeten aan de grond kunt krijgen in de metalscene zonder platencontract of boekingsbureau achter je. Hard werken en zelf veel liveshows regelen en geven, hierdoor genereerde de band al snel een behoorlijke fanbase en zijn ze een graag geziene naam op menig festival. Nou is veel inzet en promotie natuurlijk geen garantie voor succes, maar als je live en muzikaal ook nog eens de nodige indruk maakt, dan kan het dus snel gaan.
Na een dubbele single uit 2022 is het dan nu eindelijk zo ver: de debuutplaat. En hier zit het nodige zweet en geduld in kan ik je zeggen. Door het vertrek van de originele zanger waren de opnames al eens uitgesteld en nadat nieuwe zanger Jonathan Edwards zich bij de band voegde, lag de nadruk dus vooral eerst op het doen van liveshows. Inmiddels is hij ook alweer vertrokken en vervangen door Yorick Keijzer (Walg), maar deze switch vond pas plaats nadat de opnames van het album gereed waren.
Het langzaam, rustig opgebouwde Of Noumenon Reality kent wat meer post-metalinvloeden die we kennen van een Cult of Luna en Sâver, maar ook hier weet de band je mee te sleuren naar de diepte middels slepende, deinende ritmes. Vervolgens wordt ergens halverwege wat extra pit toegevoegd middels double bass- en tremolo gitaarpartijen, waarna het ineens omslaat naar pure doom en een heerlijk stuwend slotstuk. En tijdens het relatief korte This Mortal Coil komen zelfs blastbeats en post-blackinvloeden om de hoek kijken en toont Ter Ziele zijn veelzijdigheid.
Nog één (lang) nummer te gaan: As Long As I Breathe I Am To Suffer. Opnieuw de kenmerkende repeterende ritmes, maar na een paar minuten wordt de stilte en de spanning opgezocht middels een bijna drone-achtig één-akkoords bas-/gitaarstuk (die me soms heel even aan Earth doet denken) waarbij je in dit geval natuurlijk weet dat het naar een climax opbouwt, maar als de drums er dan inhakken dan ontstaat er bij mij toch een dikke grijns van voldaanheid. De kracht zit ‘m soms in de simpelheid en dat bewijst de band hier tot aan het (chaotische) einde aan toe.
Echt een uitstekend debuut van deze heren en dat zeg ik niet omdat ze mijn provinciegenoten zijn. Niet dat ik vind dat perfectie hierbij bereikt is overigens, want ik denk dat de band nog iets meer diepgang en spanning zou kunnen brengen door bijvoorbeeld met nog meerdere gitaarlagen te werken of door iets creatiever met ritmes en overgangen om te gaan. Maar dat is deels ook wel een beetje subjectief moet ik erbij zeggen. Conclusie is sowieso dat Embodiment of Death zowel muzikaal en soundtechnisch als qua thematiek een uiterst meeslepende en intense plaat is geworden die er voor zorgt dat Ter Ziele niet meer alleen ‘die vette liveband’ is. Ik zeg supporten die hap, koop de plaat bij Tartarus en op naar Neushoorn, Leeuwarden op 17 mei alwaar de band het album live zal presenteren.
Score:
80/100
Label:
Tartarus Records, 2025
Tracklisting:
- As Long As I Breathe
- The Seperation of Body and Soul
- Of Noumenon Reality
- This Mortal Coil
- As Long As I Breathe I Am To Suffer
Line-up:
- Jouke Grit – Drums
- Patrick Monsma – Basgitaar
- Marc de Jong – Gitaar
- Jonathan Edwards – Vocalen
Links: