Als je Lucio Fulci noemt, dan praat je over horror in de beste zin van het woord. Samen met onder andere Dario Argento stond hij aan de wieg van het giallo-genre, de Italiaanse variant op het Amerikaanse grindhouse fenomeen. Het leverde soms walgelijke, maar uiterst vermakelijke horrorfilms op vol…Lees verder ›
Na een heel arsenaal aan demo’s bracht dit duistere trio uit de regio Brandenburg, en dan zitten we inderdaad in Duitsland, pas in 2009 een eerste full-length uit met als titel Crown Of Snakes. De band is er intussen wel in geslaagd na een EP (Destroy The Planet!) die eveneens…Lees verder ›
Zo af en toe daalt de Dragonaut aller wietrockformaties Sleep af van zijn Holy Mountain. Ergens daar beneden, nabij The Wall of Yawn, en… wie zal het zeggen… Some Grass, trakteren zij ons aardlingen op dampende variaties op Marijuanaut’s Theme. Als geen ander beheersen The Botanist Jason Roeder (slagwerk), Giza Butler Al Cisneros (bas, chants) en Sonic Titan Matt Pike The Sciences van De Riff. The Druid had ze…Lees verder ›
Refused, de Zweedse hardcorepunkband die in 1998 het legendarische The Shape of Punk To Come uitbracht, maar meteen daarna besloot op te houden, kondigde in 2012 een langverwachte reünie aan. Wat hierop volgde was de vierde langspeler, Freedom, die de experimentatie van The Shape of Punk To Come in…Lees verder ›
De moderne meester van de klassieke crossoverthrash is terug met een nieuwe EP. The Last Rager is de titel van het nieuwste Municipal Waste werk en het is voorbij voor je deze review uit hebt gelezen zo ongeveer. Vier nummers met een totale speelduur van tien minuten is namelijk…Lees verder ›
Paul Gilbert is de gitarist bij Racer X en Mr. Big. Toch is Behold Electric Guitar, als ik goed geteld heb, alweer het vijftiende soloalbum van de Amerikaanse gitarist. De hoogste tijd om eens te luisteren naar dit nieuwe album dus. Behold Electric Guitar is niet makkelijk samen te…Lees verder ›
45 jaar bestaat Y&T anno 2019. De band rond Dave Meniketti is niet in al die jaren vanaf 1974 actief geweest, maar de laatste jaren wordt er weer volop getourd. Al dan niet ter ere van een album dat in dat jaar toevallig zoveel jaar bestaat. Nederland wordt met drie data rijkelijk bedeeld. Emeritus hoofdredacteur Dirk de Boer haalde zijn pen en opschrijfboekje uit de mottenballen toog naar Hedon in Zwolle. Lees verder ›
Van de vele subgenres die onze geliefde muziekstijl rijk is, kan black metal bezwaarlijk het meest toegankelijk worden genoemd. Wanneer deze zwartgeblakerde variant met bestial black ook nog eens een knullig neefje in de familie heeft, dan weet je dat de publieke belangstelling zich tot een bitter minimum beperkt. Bij Elpee Live Music Club zijn ze niet vies van een gok en besloot men om het negatieve advies van…Lees verder ›
Wie zei ook weer dat death metal over onderwerpen als marteling, grafschennis of duivelsverering moet gaan? Het uit de zuidoostelijke staat Virginia afkomstige Cannabis Corpse bewijst al ruim een decennium het compleet tegenovergestelde. De luchtige teksten, geïnspireerd door een overmatige consumptie van verdovende middelen en bomvol ludieke verwijzingen naar…Lees verder ›
In december 2017 was daar opeens Graceless: deathmetalband uit Leiden, met in de gelederen tot op het bot ervaren muzikanten. Debuutplaat Shadowlands is een niet te versmaden must voor iedere liefhebber en concerten van de band leiden altijd tot een oorgastisch feest. Voor een split is nu een samenwerking…Lees verder ›
Het is alweer vier jaar geleden dat de Poolse meesters van Mgła hun Magnum Opus Exercises in Futility op de wereld loslieten. Dit werk was de culminatie van een langdurig groeiproces dat de band aan de absolute top van de (Europese) blackmetalscene bracht. Dit kwalitatief uitmuntende hoogtepunt bereikte Mgła…Lees verder ›
In de afgelopen zomer heeft Zware Metalen verslag gebracht van ontelbare festivals: van Graveland en Pitfest tot Summer Breeze en Metal Méan. Er ontbreekt er echter nog één: Tons Of Rock. Na het openingsconcert van Accept, het weergaloos ingestudeerde Kiss en het betraande afscheid van Slayer raakt het afsluitende zaterdagverslag verloren. Hier treft u de recent ontdekte notities van een schrijver die zijn nachtrust verloren heeft aan hypotheekadviseurs, notarissen, taxateurs en bouwkundige inspecteurs.Lees verder ›
In de Leeuwarder Courant is vandaag een interview gepubliceerd met Paul van Berlo, de baas van het Loud Noise dat achter festivals Dynamo Metalfest en Into The Grave zit. Hierin wordt verteld dat het waarschijnlijk de laatste keer zal zijn dat Into The Void, dat op vrijdag 18 oktober en zaterdag 19 oktober plaatsvindt in Neushoorn te Leeuwarden, ...Lees verder ›
Er zijn een stuk of zes bands die onder de naam Necronomicon door het leven gaan, enkele daarvan zijn nog actief. In dit geval gaat het om de Canadese variant die vanaf 1998 opereert. UNUS is zijn zesde volledige cd. Volgens de bijgeleverde biografie maakt de band blackened death. Die titel dekt de vlag ten dele.Lees verder ›
Nog één van de vele vergeten vinylplaten van die ik vergeten te scoren ben is deze, de debuutplaat van het IJslandse Andavald. Deze doorwrochte debuutplaat verscheen niet voor niets via Mystískaos, één van de erfgenamen van Fallen Empire Records. Geen enkele van de bandleden is mij bekend, de bandnaam zelf was me ook totaal onbekend. Veel reden tot panikeren is dat allang niet meer, wel, integendeel.Lees verder ›
Het is een beetje tegen mijn zin dat ik deze review doe, maar het moet. Black Cilice is één van de blackmetalbands die op handen gedragen worden in de underunderground scene. Het is een Portugese constellatie die secretie veroorzaakt op alle mogelijke plaatsen bij wie lak heeft aan wat dan ook maar gelinkt wordt aan bovengrondse trends. No mosh – No core – No trends – No fun. Je kent het welLees verder ›
Machine Head komt regelmatig langs, en telkens weer is dat een blijde gebeurtenis. Deze passage heeft alles om memorabel te zijn, omdat de set opgedeeld is in twee delen. Eerst anderhalf uur een greatest hits in de nieuwe bezetting, daarna de integrale uitvoering van Burn My Eyes, bovendien zowat in de originele bezetting.Lees verder ›
The Darkness is die band die iedereen kent van I Believe In A Thing Called Love en een klein beetje van hun kerstnummer Christmas Time (Don't Let The Bells End). Beide nummers zijn afkomstig van het eerste album van de band. Inmiddels zijn we aanbeland bij langspeler nummer zes en het ziet er naar uit dat de band voorlopig niet uit de schaduw van dat eerste album kan komen.Lees verder ›
Magic O Metal is een project dat tot doel heeft kinderen creatief bezig te laten zijn. Dan wel met (metal-)muziek, dan wel met het afmaken van een (strip-)verhaal. Meer over de achtergrond van dit initiatief kun je hier lezen. In deze recensie focus ik me op de muziek.Lees verder ›
Deviant Castigation Liturgy uit 2017 was een zeer aangename kennismaking met deze (c)lusterfuckers. Fermentor en Adversor delen nog steeds de lakens uit bij Venereal Baptism en brengen met Repugnant Coronation wederom een shitload extreme metalen uit.Lees verder ›
