Dat Machine Head al enkele jaren drie uur durende concerten speelt is algemeen geweten. Frontman Robb Flynn heeft geen boodschap aan voorprogramma’s ‘die zoals iedereen weet geen bal toevoegen aan concert’. Ook festivals weigert hij nog langer te spelen. De groep komt regelmatig langs, en telkens weer is dat een blijde gebeurtenis. Deze passage heeft alles om memorabel te zijn, omdat de set is opgedeeld in twee delen. Eerst anderhalf uur greatest hits in de nieuwe bezetting en daarna een integrale uitvoering van Burn My Eyes, bovendien zowat in de originele bezetting. Een mens zou al voor minder naar 013 trekken, en aldus geschiedde dan ook.
Als na de intro, Diary Of A Madman, Machine Head uitbarst in Imperium zijn de poppen meteen al aan het dansen. Nu gebruiken ze dit nummer al een hele tijd als opener, maar het blijft telkens toch wel een belevenis die orkaan op je af te voelen komen. Zo denken wel meer fans en de eerste moshpit is een feit. Bandleider Flynn ziet dat het goed is en blijft voortdurend iedereen aanvuren om toch vooral te blijven moshen. Uit alle albums wordt wel een nummer gespeeld. Jammer genoeg ook uit de laatste worp Catharsis. Wanneer het titelnummer daarvan ingezet wordt, valt de boel stil en zakt de sfeer als een pudding in elkaar. Flynn staat zijn nieuwe gitarist Waclaw Kieltyka wel voortdurend aan te moedigen, maar tijdens dit nummer bakt die er evenmin iets van. Gelukkig blijft het dipje maar beperkt tot dat ene nummer.
De band gaat daarna gewoon verder met het bekende sloopwerk en schijnt daar zelf ook bijzonder veel schik in te hebben. Eerlijk is eerlijk, we hebben het al anders geweten. Het zeven minuten durende Now We Die behoort zeker tot de uitschieters van dit eerste deel. Bakken energie komen er van dat podium gerold en het gitaarduel tussen Kieltyka en Flynn is memorabel goed! Net zoals de rauw beukende versie van Aesthetics Of Hate die ons voorgeschoteld wordt. Ook Darkness Within behoort tot het betere werk en klokt ook alweer een eindje na de zeven minuten af. Het laatste nummer van dit eerste deel wordt Halo, heerlijk uitgesponnen en eindigend in een orgie van geweld. “A lovesong for the ladies” noemt Flynn het. Tien volle minuten heerlijk gebeuk in de beste traditie. Machine Fuckin’ Head, weet u wel.
Na zo’n tien minuten komt de band terug, maar nu dan in de originele bezetting. Nou ja, bijna dan. Als opener knalt Davidian uit de boxen. Best een rare gewaarwording, want meestal sluit de band met het nummer zijn concerten af, vaak dan nog als toegift. Maar geen gedoe vanavond, vooruit met die geit. En dat neemt Machine Head in dit tweede deel best letterlijk. Was er in het eerste deel nog plaats voor interactie tussen het publiek en de groep, of beter, Robb Flynn, dan is daar nu geen sprake meer van. Niet dat het iemand stoort, want de machine komt onder stoom en zal dat blijven tot aan het bittere eind. Wat een pak energie laat dit Machine Head zien vandaag zeg. A Thousand Lies en The Rage To Overcome komen in een razend tempo voorbij en laten stuk voor stuk zien en horen wat voor een beestig goede plaat dat Burn My Eyes eigenlijk wel is. Wie heel eerlijk is moet toegeven dat Machine Head dat niveau daarna eigenlijk nooit meer gehaald heeft. Niet in het minst door de koppigheid van de heer Flynn, maar dat is een ander verhaal. Death Church komt voorbij en doet wat het moet doen: de boel op zijn kop zetten. De moshpit, die nu toch al ruim tweeënhalf uur aan de gang is verzwakt geen moment. Waarvoor toch ook even hulde.
Na het heerlijke snelvuursalvo, ook wel Blood For Blood genaamd, komt een van de beste nummers van de gehele avond (maar dat is persoonlijk natuurlijk): I’m Your God Now! Het zal wel zijn, Flynn. Vanavond alleszins wel, ja. Gatverdamme, wat een nummer! Die heerlijke, wat zagerige intro van zo’n drie volle minuten en dan die genadeslag die daarachteraan komt! Smullen is dit! Wanneer er met Block na zo’n drie uur en tien minuten wordt afgesloten staat één ding als een paal boven water: tegen een ontketend Machine Head is niets opgewassen. Het is lang geleden dat ik de groep zo op dreef zag en met zo’n energie zag uitpakken. Machine Fuckin’ Head weet u wel!
Setlist ‘Greatest Hits’:
- Imperium
- Take My Scars
- Now We Die
- Beautiful Mourning
- Bulldozer
- Locust
- I Am Hell (Sonata in C#)
- Aesthetics Of Hate
- Gitaarsolo Waclaw Kieltyka
- Darkness Within
- Catharsis
- From This Day
- Ten Ton Hammer
- Is There Anybody Out There?
- Halo
Setlist Burn My Eyes:
- Davidian
- Old
- Drumsolo Chris Kontos
- A Thousand Lies
- None But My Own
- The Rage To Overcome
- Death Church
- A Nation On Fire
- Blood For Blood
- I’m Your God Now
- Block
Foto’s:
Anieck van Maaren (ANIECK Photography)
Datum en locatie:
7 oktober 2019, 013, Tilburg
Link: