Nog één van de vele vergeten vinylplaten van die ik vergeten te scoren ben is deze, de debuutplaat van het IJslandse Andavald. Deze doorwrochte debuutplaat verscheen niet voor niets via Mystískaos, één van de erfgenamen van Fallen Empire Records. Geen enkele van de bandleden is mij bekend, de bandnaam zelf was me ook totaal onbekend. Veel reden tot panikeren is dat allang niet meer, wel, integendeel.
Andavald heeft net als veel van zijn IJslandse soortgenoten een bedwelmende en benauwende atmosfeer van doomende black, die de lucht meteen vult met zwarte vlokken. Speelse downers in de basgitaarlijnen, jazzy drumcycli, breekbare melodielijnen (of toch iets wat er moet voor doorgaan), atmosferische zachte holle gruntspraak, … een neerwaartse spiraal met relatief orthodoxe gitaarlijnen (dissonantie en technisch onderlegde beheersing) en lange leviterende nummers waar geen einde aan lijkt te komen. Het tempo ligt de ganse plaat vrij laag, de spanning komt voort uit de enorm doorleefde vocalen, de alarmerende gitaarsound, de subtiele opbouw van het vrij jazzy drumwerk en de enkele versnellingen die de stroom aan psychose en hypnose vlugger doorheen je hypothalamus heen jaagt.
Geluiden uit een isoleercel, de IJslandse – meer verfijnde versie – van Zweedse depressieve black, met inbegrip van inheemse stijlelementen en subklinische sentimentaliteit, voortvloeiend uit ongelukkigheid. Psychiater Dirk De Wachter en De kunst van het ongelukkig zijn worden hier schromelijk overdreven toegepast, maar dat het Kunst is, staat voor mij buiten kijf. Sterke plaat.
Score:
82/100
Label:
Mystískaos, 2019
Tracklisting:
- Forspil
- Afvegaleiðsla
- Hugklofnun
- Undir skyggðarhaldi
- Eftirspil
Line-up:
- A.F. – Keel
- M. – Gitaar
- I. – Gitaar
- G. – Bas
- Jón – Drums
- Sveinn Alxander Sveinsson – Keel
Link: