Headlines

Daar hebben we vriend van de show Jo Capitalicide weer. Ditmaal met de voortzetting van de band Zex. De bandnaam is nu Cannibal en het album Fire Meets Steel. Het woord 'steel' zit erin, dus het is natuurlijk speed metal. Gretchen Steel doet de kenmerkende vocalen hier. De productie is van de afdeling punk en underground, terwijl de riffs volop jaren '80 ademen. Check nog even de foeilelijke cover, kots in een prullenbak, en jank deze cassette aan.Lees verder ›

Het is weer eens tijd voor zo’n band waarvan je denkt: wat is dit nou weer? Dit keer is de beurt aan Bangladeafy, een duo uit New York dat muziek maakt die je zou kunnen omschrijven als letterlijke drum and bass. Denk dus niet aan de drum and bass zoals je die zou kunnen kennen uit de ravescene. Nee, gewoon letterlijk een drumstel en een basgitaar. Op het nieuwe album Housefly is de elektrische basgitaar bij het grofvuil gezet en wordt het basgeluid gefabriceerd met samplers en synthesizers.Lees verder ›

Varg is een Duitse band waarvan je hoopt dat ze een keer een fantastisch album gaan schrijven. Das Ende Aller Lügen vond ik wel een leuk liedje, los van de belachelijke teksten. Verder bleef het helaas veelal bij eendimensionale en vooral saaie viking/pagan metal. Nou, strik de veters maar; volgens Napalm Records heeft de band zich op Zeichen heruitgevonden. Varg is teruggegaan naar de roots, en bewandelt van daaruit een nieuw pad. Dat wil ik meemaken...Lees verder ›

From Russia with black metal. Dat er heel wat straffe blackmetalacts uit de Siberische wouden komen gekropen mag geen verrassing zijn, gezien de gigantische omvang van dit gebied. De groene omgeving inspireert vooral tot atmosferische black metal met pagan en door de natuur geïnspireerde thema’s, maar daarnaast zijn er ook nog voldoende Russische bands die een andere weg kiezen. Theosophy maakt bijvoorbeeld geen atmosferische black metal, laat ik daar al duidelijk over zijn. Nochtans is hun thuishaven Barnaul de hoofdstad van het bergachtige en ongerepte Altai Krai, een uitzonderlijk biodivers gebied waarvan een groot deel tot het UNESCO werelderfgoed behoort. Hoewel deze natuurlijke omgeving zeker een invloed zal gehad hebben op de ontwikkeling van hun muziek, is het niet hun primaire inspiratievorm.Lees verder ›

Derde album voor deze Deense rockers. Heavy bluesrock doen ze, denk aan Khöld op een stonerdag met rocky vocalen. Bersærk zingt alles in het Deens. Soms ontdek je weer eens iets nieuws. Zo ontdekte ik dat het Deens niet echt een mooie taal is, vergeleken met het Noors en Zweeds. Alles klinkt harder en ruwer in het Deens.Lees verder ›

Don't Sleep is een punkrockband uit het Oosten der Verenigde Staten. Het gezelschap bestaat uit Dave Smalley. Ja, Dave Smalley. Ik hoef eigenlijk niet verder te gaan, want u weet al wat u te horen gaat krijgen. Pop punky songs met pompende baslijntjes en catchy refreinen, maar wel met genoeg kracht om voor punk te mogen doorgaan. Don't Sleep doet inderdaad precies dat op Turn the Tide. Voor ik het vergeet: De rest van de band bestaat uit de bandleden van The Commercials en Junction. Dat zijn toch ook geen onbekende namen.Lees verder ›

Net geen twee jaar na het indrukwekkende eerste deel van het tweeluik brengt The Ocean Phanerozoic II: Mesozoic | Cenozoic. De tussenliggende periode is ietwat langer dan de band voor ogen stond, maar in de tijdschalen waarin The Ocean-bandleider Robin Staps denkt stelt twee jaar natuurlijk helemaal niets voor. Phanerozoic, in goed Nederlands ook wel: Fanerozoïcum, is namelijk het geologische tijdperk waarin wij leven, een zogenaamd eon dat maar liefst 541 miljoen jaar geleden begon. Op Phanerozoic I: Palaeozoic nam The Ocean pakweg de eerste helft van deze periode onderhanden. Het eindigde in een bloedstollend mooi Permian: The Great Dying waarin zanger Loïc wanhopig in de microfoon huilde over het menselijk (uit)sterven.Lees verder ›

Met lede ogen zie ik mijn top-20 jaarlijstje uitbulken van de sterke releases. Deze nieuwe van Deftones of The Ocean dringen hun plaats op en dat betekent dat er platen waar ik dit jaar al stevig van genoten heb zullen moeten verdwijnen. 2020 Blijkt een extreem sterk muziekjaar te zijn, maar hoe doet Ohms het in de extreem sterke competitie dit jaar? En ook, heeft de band zich herpakt na het iets mindere Gore?Lees verder ›

Geen Facebookpagina, geen webstek, anonieme line-up, een onbestaande taal ... obscuriteit en mysterie troef dus. Geen mens die weet wie of wat er schuil gaat achter Trhä. Dit is het debuut van de vierletterige black metal/dungeon synth bron. Ik heb het talrijke keren beluisterd, op aanraden van enkele genrekenners op het forum van Zware Metalen, en ben er vervolgens verliefd op geworden. Als het rauw, onbekend, basic en episch moet zijn en in 2020 uitgebracht, doe dan even dit.Lees verder ›

Vous Autres is een tweekoppige formatie uit Frankrijk. De band brengt het tweede album, Sel De Pierre, uit via Season Of Mist, met andere woorden, direct bij de grote platenboer. Dit duo schrijft black metal, doch met heel wat post-elementen en een weinig experimentele insteek. De debuutplaat, Champ Du Sang, werd net als de EP Trente Pièces D'Argent, als ik het goed heb, in eigen beheer uitgebracht.Lees verder ›

Oorspronkelijk was Transitus niet als Ayreon-album bedoeld, maar als soundtrack voor een zelf uit te brengen film. Als gevolg van het coronavirus zijn de plannen voor de film op een laag pitje gezet en heeft Arjen Lucassen besloten de muziek toch onder de noemer Ayreon uit te brengen. En waarom niet? Transitus heeft de kenmerken van een typisch Ayreon-album: de verhaallijn (al sluit die niet aan op de eerdere albums), een hele trits aan geweldige zangers en zangeressen en een grote variëteit aan instrumentalisten. Ook de muzikale thema's klinken vertrouwd en typisch Ayreon.Lees verder ›

Nee, niet die ene Amerikaanse rapper. Dit Offset is een crustpunkband uit Singapore. Bent Benevolence heet deze saaie en dramatisch slecht gemixte debuut EP. Bent Benevolence heeft een geluidsmuur die meer Mexicanen tegen gaat houden dan welke muur ook. Constant wordt een keiharde crash of hi-hat met veel te veel bas in je oor geslagen. De band is er in geslaagd een werkelijk onluisterbaar werkje te maken. De muziek zelf is een enkele chuggy HM-2 brom en tandenloze d-beatdrums ervoor geplakt. Het is garagekwaliteit, en tijd om te oefenen heeft de band niet genomen. Heel punk natuurlijk, maar het komt de kwaliteit, laat staan het samenspel, niet ten goede. De zanger heeft een eigen stijl van grunten, ergens ver weggedrukt in de mix. Op zich prima, want het klinkt niet echt interessant wat hij uitkraamt. Hij mist nog wel eens de maat ook. Een beetje geboer en gehijg, meer is het niet hoor.Lees verder ›

Een nieuwe plaat van Ulver, een metalfan of een fan van het oude werk zal er na de afgelopen platen niet warm van worden. Het verbaast me zelfs dat deze Noorse wolven na de dood van Julius Caesar nog zoeter en plakkeriger geworden zijn op dit Flowers of Evil. Wie dus al afknapte op de vorige platen, kan gerust deze laten liggen. Wie toch open staat voor elektronische golven en zweverige vocalen, leest verder.Lees verder ›

Centjes verdienen. Laat dat maar aan Adam Michał Darksi over. Beter bekend als Nergal voert hij sinds 1991 het zwartgeblakerde Poolse monster dat Behemoth heet aan. Natuurlijk al brenger van kwaliteitsmetal, maar ook als slimme zakenman die er zeker sinds het verschijnen van absolute doorbraakplaat The Satanist (2014) voor zorgt dat zijn band geen seconde van de radar van het immer groeiende legioen liefhebbers verdwijnt. De compilatiealbums, EP’s, liveopnames, speciale edities en een bijzonder fraaie livestream vliegen je sindsdien om de oren en daar komt nu doodleuk een heruitgave van de eerste EP van de band bij.Lees verder ›