Cannibal Corpse – Violence Unimagined

Geschreven door op 01-05-2021 om 22:17.

“Wie lang naar muziek met agressieve thema’s luistert, is niet ongevoeliger voor gewelddadige beelden dan wie dergelijke muziek niet graag hoort”. Aldus een studie aan de Macquarie University in Sydney, Australië. Met andere woorden: dat wordt smikkelen en smullen van ‘Buffalo’s finest’ Cannibal Corpse en diens vijftiende (!) langspeler  Violence Unimagined.

De imposante carrière van Cannibal Corpse ontstond in 1988 en komt dus neer op een album per 2,2 jaar. Een mooi gemiddelde voor een bottenzaag, verbrijzeling van ledematen en dikke-nekkenkwekerij muziekgezelschap. De discografie heeft de band dan ook geen windeieren gelegd en de heren mogen zichzelf bestempelen als bestverkopende deathmetalband ter wereld, een prestatie an sich.

Over tot de orde van de dag en dat is dit nieuwe schijfje dat in werkelijk alle kleuren van de regenboog wordt aangeboden op vinyl, in verschillende versies op cd en vergezeld gaat met een brede variëteit aan merchandise. Violence Unimagined is, zoals we van het kwintet mogen verwachten, weer van een gezellig uiterlijk voorzien van huistekenaar Vince Locke, die je inmiddels wel kunt zien als het spreekwoordelijke zesde wiel aan de wagen van de band. Dit album is voorzien van twee versies, want blijkbaar kan niet iedereen tegen de explicietheid van het artwork. Stel dat er kleine tere kinderzieltjes een leven lang trauma oplopen van een afbeelding, alle curieuze TikToktrauma’s van vandaag de dag dan maar even niet meegeteld.

De plaat en zijn verhaal: zoals verwacht kun je gerust ademhalen en is het een op en top  Cannibal Corpse-album met elf allesvernietigende tracks die je oren graag willen laten bloeden. Het grootste (muzikale) verschil ten opzichte van de vorige plaat is dat gitarist Pat O’Brien permanent is vervangen (wellicht de reden: zijn arrestatie in 2018?) door Erik Rutan (Hate Eternal, ex-Morbid Angel). De beste man heeft, naast het productiewerk, meteen de nodige input gehad op dit album. En dat is te merken: hij heeft nu eenmaal een kenmerkend gitaarspel en dat hoor je terug op Condemnation Contagion, Ritual Annihilation en Overtorture, die hij ook heeft geschreven en van tekst voorzien. Verder zijn de resterende songs, zoals gebruikelijk, weer keurig verdeeld onder de andere heren en draait mijnheer Fisher zijn nek niet om voor een vocale bijdrage en schreeuwt hij alles vakkundig aan elkaar.

De weg die met Red Before Black is ingeslagen (als je dat al zo kunt noemen bij Cannibal Corpse) wordt op dit album mooi gecontinueerd en wat dan vooral opvalt is dat er nog meer rustpunten zijn ingebouwd dan op voorgaande albums: een prettige ervaring en het zorgt ervoor dat dit album meer een geheel vormt. Waar voorheen het grootste gedeelte het gaspedaal werd ingetrapt, laat de band die meer en meer los om te kunnen ademhalen. Dit geldt overigens niet voor de heer Corpsegrinder, die met zijn typerende strot alle varianten van ‘zinloos’ geweld over de toehoorder heen spuugt, brult, gilt, krijst en braakt. Teksten met inhoud waar de gemiddelde seriemoordenaar rode oortjes van zou krijgen ware het niet dat bijvoorbeeld Jeffrey Dahmer, Ted Bundy, Ed Gein, Andrej Tsjikatilo en Henry Lee Lucas en vele anderen dit in praktijk hebben gebracht. Zouden zij nog hebben geleefd dan hadden ze vast de bandleden gebeld of geskypet voor de nodige inspiratie.

Al met al is Violence Unimagined een hele fijne doorhakker zoals we dat gewend zijn van Cannibal Corpse en krijg ik zin in bloedworst met harde brokken op een bedje van reuzel en gebakken pens. Luister en eet smakelijk.

Deze review is geschreven door Zware Metalen Facebookredacteur Jeroen Slager.

Score:

86/100

Label:

Metal Blade Records, 2021

Tracklisting:

  1. Murderous Rampage
  2. Necrogenic Resurrection
  3. Inhumame Harvest
  4. Condemnation Contagion
  5. Surround, Kill, Devour
  6. Ritual Annihilation
  7. Follow the Blood
  8. Bound and Burned
  9. Slowly Sawn
  10. Overtorture
  11. Cerements of the Flayed

Line-up:

  • George “Corpsegrinder” Fisher – Vocalen
  • Rob Barrett – Gitaar
  • Erik Rutan – Gitaar
  • Alex Webster – Bas
  • Paul Mazurkiewicz – Drums

Links: