Voor mijn gevoel is 2021 pas net begonnen, maar we mogen inmiddels de meivakantie alweer inluiden. Ineens een week of twee, te midden van alle videovergaderingen en de zoveelste ‘toch zo onwijs gezellige online borrel’, met een zee van tijd. Natuurlijk is het heerlijk om weer op het heropende terras te mogen zitten, maar niet iedereen is een kroegtijger. Het lekkerste is soms om even volledig de tijd te nemen en een sterk progressief album volledig uit te pluizen. Klinkt dit jou ook als muziek in de oren? Dan heeft Stone Healer met zijn debuut Conquistador jouw meivakantie voorzien van een kersverse soundtrack.
Twee broers, de een op de drums en de ander op alle overige instrumenten, die samen muziek uitbrengen. De gebroeders Kaminsky, die tot 2015 ook samen deel uitmaakten van de band Autalotory, hebben in datzelfde jaar de wereld van de progressieve metal verrast met hun EP He Who Rides Immolated Horses. Ruim zes jaar later kan Stone Healer nu de eerste langspeelplaat opschrijven als officieel startschot van zijn oeuvre.
Wat in vergelijking met de eerdere EP direct aan het in eigen beheer uitgebrachte Conquistador opvalt is de kraakheldere productie. Opener One Whisper laat zien voldoende ruimte te bevatten tussen de instrumenten. Ieder detail ligt merkbaar in de mix en toch vormen alle sporen één geheel. Het album trapt af met akoestische gitaarklanken, gevolgd door rock-’n-roll geïnspireerd riff- en drumwerk inclusief, zowaar, een koebel. Even later in het nummer gooit Stone Healer het over een hele andere boeg: een blastbeat en sinister gitaarwerk vertolken de blackdeathelementen die de band in de mix toevoegt.
Dit contrast tussen melodieuze klanken en schreeuwende passages blijft een grote rol spelen op het album. De veranderingen in muzikale dynamiek gebeuren echter zo geleidelijk en subtiel dat de nummers blijven ademen als één geheel en niet vervallen in het opvolgen van losstaande passages. Een goed voorbeeld is het tweede nummer, Whence Shall I, waar snelle drumpartijen de boventoon voeren en verwrongen doch melodische gitaarpartijen de basis leggen voor schreeuwende vocalen.
In Surrender keert de akoestische gitaar terug en deze blijft in dit nummer aan de basis staan. Met tokkelpatronen voegt de akoestische gitaarpartij de ritmische en melodische dynamiek toe die het nummer draagt. Wat opvalt aan het vierde nummer, Torrent of Flame, is het kalmerende en verassend jazzy intro waar de drummer met polyritmisch tikwerk goed kan laten zien wat hij waard is. Het nummer evolueert later langzaam maar zeker tot een van de ruigste nummers van het album, waar blastbeats domineren en, hoewel zuiver, de zang door merg en been snijdt. Deze zelfde techniek herhaalt men, als een soort extra traktatie, op het vijfde nummer Until My Will Is Gone. Een kalm, rustgevend intro wordt geleidelijk verstoord door een opbouw van tremolerende gitaren en blastende drums. In vergelijking met het vorige nummer wordt de vocale structuur hier gedomineerd door schreeuw- en gromtechnieken, wat het mes enkel scherper maakt.
Met een duur van anderhalve minuut vormt Twenty-Two een afronding van de vorige nummers en een introductie van het laatste nummer. Als sluis tussen de afsluiter en de rest van het album vormt het nummer waar de ritmische én melodische sectie beide puur talent en verregaande muzikale vaardigheden etaleren een moment van rust en een adempauze voor Into the Spoke of Night het album afsluit. Na deze adempauze beëindigt Stone Healer zijn debuutalbum zoals dit album verdient te eindigen, met een collage van alle melodieuze en ritmische acrobatiek die Conquistador in zijn geheel rijk is.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik terwijl ik deze recensie schrijf zelf nog niet het gevoel heb dit album volledig doorgrond te hebben. Het beschrijven van alle interessante momenten, elke vorm van muzikale kundigheid of ieder gevoel dat Stone Healer op dit album tentoonstelt, zou resulteren in een kolossaal boekwerk. De eerste keer dat ik dit album luisterde was een andere ervaring dan de tweede keer en de derde keer was een andere ervaring dan de vierde keer. Deze recensie is dan ook een beknopte beschrijving van de hoofdlijnen binnen de ontwikkelingen op dit album en zeker geen volledige weergave van wat er op Conquistador allemaal te horen is.
Ik kan iedereen die van progressieve metal houdt adviseren Conquistador minstens één keer aandachtig te beluisteren en mogelijk zelfs drie of vier keer. Op het debuut klinkt Stone Healer reeds als een ervaren en zelfverzekerde band die een coherent geluid weet neer te zetten. Bij mij thuis blijft de plaat in ieder geval nog even uit de hoes en ik ga ervan uit dat de twee broers mij blijven verassen.
Score:
90/100
Label:
Eigen beheer, 2021
Tracklisting:
- One Whisper
- Whence Shall I
- Surrender
- Torrent of Flame
- Until My Will is Gone
- Twenty-Two
- Into the Spoke of Night
Line-up:
- Dave Kaminsky – Zang, gitaar, basgitaar
- Matt Kaminsky – Drums
Links: