Headlines

Five Finger Deathpunch, de band die je haat of geweldig vindt. Niet dat je beiden tegelijk doet, ofwel bestempel je ze als zwak, ofwel als super. Mijn kennismaking met de band was ten tijde van Vol. 2, die ik eigenlijk nog niet zo slecht vond. Andere collega's kunnen Five Finger Deathpunch best verdragen, getuige F8. Helaas vond ik de andere albums, los van Vol. 2, niet bijzonder sterk. Het imago, de verhalen en de statements (over mondmaskers bijvoorbeeld) van de bands zijn zaken waar ik liefst zo weinig mogelijk mee te maken wil hebben. Maar kom, een lekkere sound hebben ze blijkbaar wel (gehad), dus een compilatie is het minste wat ik kon doen om ze muzikaal nog een kans te geven.Lees verder ›

Kijk, Krigeist heeft weer tijd gevonden om nog eens iets uit te brengen onder de naam Brón. Krigeist kennen we voor zijn werk in bands als Nadsvest, Dunkelheit maar ook voor zijn aandeel in Barshashket en Belliciste. De heer Krigeist vindt inspiratie voor al deze bands en projecten rond om hem. Hij is van origine een Nieuw-Zeelander, besluit vervolgens te verhuizen naar Schotland (waar ook de bandnaam  - Brón - of leed, ontstaat) om zich dan te gaan vestigen in Belgrado en dan woon je inderdaad in Servië).Lees verder ›

Het Duitse Godsnake bracht in 2014 een EP uit (Hellbound Ride) en komt zes jaar later met het eerste volledige album. Drie van de vier nummers die op de EP staan hebben dit debuut ook gehaald. Zeven nieuwe nummers in zes jaar tijd. Dat hebben we natuurlijk weleens productiever gezien. In ieder geval werd er in die tijd een groot label gevonden die dit album uit wil brengen.Lees verder ›

De regio Quebec in Canada is een vat vol inspiratie voor menig muzikant. Ik noem maar een handvol bands die me enkel en alleen maar dit jaar opvielen tussen de hoop, Sombre Héritage en Serment. Eigen aan deze Noord-Amerikaanse bands is dat ze zich karakteriseren door een ijskoude muzikale basis die vooral bestaat uit lang uitgesponnen riffs of thema's die het onherbergzame landschap waarin de muzikanten wonen, trachten te vervatten. Ook Neige Et Noirceur, wat niet meer dan Sneeuw En Duisternis betekent, gebruikt diezelfde muzikale basis. Weliswaar doen Spiritus (alter ego van Sion Daus), Cynthia en Schimaera dit merendeel van de tijd door gebruik te maken van synth-, keyboard- en orgelgeluiden die ontsproten uit hun kouwelijke meesterbreinen. Dit hele album is eveneens een eerbetoon aan de grote klassieke componist, Johan Sebastian Bach.Lees verder ›

Ook Mahr en bloedkunstenaar Maxime Taccardi hebben elkaar gevonden. Niet mijn favoriete artwork van de beste man, maar wel - zo blijkt - zeer relevant ten opzichte van de muziek van Mahr. Mahr, dat is een band die deel uitmaakt van het Prava Kollektiv, samen met Pharmakeia, Arkhtinn (absolute atmosblackperfectie), Voidsphere en Hwwauoch. In 2018 belandde het album Antelux van Mahr hoog in mijn jaarlijst. Fallen Empire Records is er niet meer, maar Mahr doet gewoon verder in eigen beheer. En hoe.Lees verder ›

Met een EP getiteld Under His Sway sloeg het duo Yoth Iria in als een bom. Niet alleen omdat de muziek de typische melodische Griekse black metal uitademde die we allen kenden, maar ook omdat dit duo bestaat uit twee culthelden van het eerste uur. Het gaat om Jim Mutilator, de eerste bassist van Rotting Christ en Varathron en niemand minder dan George, Magus, Wampyr Daoloth, The Magus voor de vrienden. Deze laatste is gekend voor zijn werk als muzikant maar ook als producer bij bands als Necromantia, Thou Art Lord en Rotting Christ. Tja, dan ben je cult.Lees verder ›

Azarath, Pools blackdeathfenomeen, werd opgericht in 1998. Het enige stichtende lid dat nog steeds van de partij is, is drummer Inferno, die we natuurlijk allen kennen van Behemoth. De satanische blackdeath kent veel bijval bij onze redactieleden die houden van deze stijl en de band bleek ook tijdens een interview erg benaderbaar en open. De laatste jaren zijn ze niet zo productief (Inferno heeft het druk). Dit is namelijk pas het tweede album sinds 2011. Necrosodom stopte bij de band na het album In Extremis in 2017. Skullripper - die je misschien kent van Embrional - nam de fakkel over. Dit is overigens de zevende plaat van Azarath.Lees verder ›

Deze Britten van I Am Pariah zijn een stel jonge kerels uit Stoke On Trent. Waar? Ja, Stoke On Trent. Waar ligt dat? Ergens op de lijn tussen Manchester en Birmingham. Deze Charm Before The Storm is een drie - track EP en is meteen mijn eerste kennismaking met deze bende die nog niet al te veel op zijn palmares heeft staan. De band staat aangekondigd als een nu-metalcore band. Het staat zelfs geschreven en gedrukt, voor fans van Killswitch Engage en Avenged Sevenfold. Poeh, dat zijn natuurlijk direct de grote mannen. Kunnen deze kerels meespelen?Lees verder ›

Een blackmetalband op het toch commerciële Nuclear Blast-label? Dat was wel een luisterbeurt waard. Scour heeft in vier jaar tijd twee EP's en een single uitgebracht en komt nu nogmaals met een EP, genaamd Black. Een kwartiertje aan speeltijd, verdeeld over zes nummers. Tijdgebrek zal een reden zijn dat er nog geen full-length gemaakt is, want Scour is een soort 'superband'.Lees verder ›

We moesten even wachten op het nieuwste werk van de Amerikaanse metalcoreband Hatebreed. Aanvankelijk stond de release eerder dit jaar gepland, maar nog voordat we de laatste maand van 2020 in gaan, is Weight Of The False Self dan eindelijk daar. De fans weten inmiddels wat ze kunnen verwachten van een nieuwe Hatebreed-schijf, want op verrassingen hoeven we al even niet meer te rekenen. Daarmee heeft het gezelschap inmiddels een soort van AC/DC-status in de metalcorewereld gekregen.Lees verder ›

Sommige muzikanten bezitten nu eenmaal een gave als het aankomt op het bespelen van een instrument. Als die kwaliteiten ook opgemerkt worden door grote muzikanten met recht van spreken, dan kan het zomaar snel gaan. Australisch gitaarvirtuoos Plini bereikte eerder al de vijfde plek in de top twintig van beste gitaaralbums van het afgelopen decennium, kreeg lovende woorden toegesproken van Steve Vai en stond al vaker in de lijsten van beste progressieve gitaristen.Lees verder ›

Aaah… Reverend! Een band geboren uit frustratie. David Wayne was opgestapt uit Metal Church vanwege zijn drugsproblematiek en omdat hij het niet meer kon vinden met zijn bandgenoten. Zijn opvolger was Mike Howe. De band Heretic verloor daarmee zijn zanger aan het grotere Metal Church. David Wayne vond de muzikanten van Heretic en samen richtten zij in 1989 de band Reverend op.Lees verder ›