In de beerput van dingen die snel klaar zijn, liggen veel dingen die, u verwacht het niet, snel klaar zijn. Hoe goed we ook graven en dreggen, Sun Crow zal niet tussen onze vondsten liggen. Het debuutalbum van het Amerikaanse Sun Crow liegt er namelijk niet om. Van de acht nummers die op Quest for Oblivion te horen zijn, passeren er maar liefst vier de tienminutengrens. Van muzikale beerputtigheid is overigens ook geen sprake. Want wat we te horen krijgen is prima blues-achtige stonerdoom.
Wat als eerste opvalt, is dat zanger Charles Wilson (die overigens kennelijk niet de livezanger is) geen “one trick pony” is. Zowel sterke vocalen met lange uithalen als wat meer ingetogen, dreigende zang gaan hem namelijk goed af. Het is dan ook geen verassing dat er met de zang het op het hele album het meest gevarieerd en geëxperimenteerd wordt. Voor de rest krijgen we puike riffs en bassloopjes te horen.
Doordat de vocalen in de eerste nummers helder op de mix staan, blijft het geproduceerde geluid tamelijk toegankelijk. Je zou het prima aan je schoonouders kunnen laten horen zonder dat ze met bloedende boomeroortjes de kamer uit vluchten. Helaas komt er halverwege End Over End een beetje de sleur in. De riff en de structuur van het nummer komen namelijk erg overeen met het daaraan voorafgaande Black It Out. De gelijkenissen zijn dusdanig sterk, dat het net zo goed één lang nummer had kunnen zijn. Wel horen we een puike gitaarsolo die de track een prettige extra dimensie geeft.
Hoewel het allemaal prima klinkt, slagen de heren er niet in om de aandacht van de luisteraar vast te houden. Dit komt omdat er iets te weinig wordt gevarieerd met de diverse elementen die in het nummer worden aangedragen. De laatste anderhalve minuut van End Over End bestaat overigens louter uit over elkaar gelegde feedbackloops. Ik heb persoonlijk altijd best een hekel aan dat soort dingen. Het is gewoonweg een luie manier om je nummer wat langer te maken.
Hetzelfde is te zeggen van de intro van Fell Across The Sky. Áls de heren dan eenmaal echt losbarsen, krijgen we gelukkig wederom een prettige riff te horen die in vergelijking met de voorgaande nummers net wat trager is ingezet. In de rest van het nummer bouwt de intensiteit steeds verder op. Ook wordt de zang steeds rauwer. In Nothing Behind krijgen we een muzikale vuist op de kin. Alle lome doomheid wordt namelijk opeens vervangen door een haast punk-achtige opgefokte agressie. Het tempo zit er goed in en de lichte galm op de vocalen geven het geheel een extra rauw tintje. Het is alsof we opeens naar een heel andere band aan het luisteren zijn. Ook op Hypersonic en Titans blijft de schwung er goed in zitten. De zang is, in tegenstelling tot de eerste nummers van het album rauw en enigszins vervormd op de mix gezet. Iets minder geschikt voor de zondagmiddagbrunch met de schoonfamilie, maar desalniettemin een prettige albumafsluiter!
Sun Crow laat met zijn debuut Quest for Oblivion zien dat men flink wat in de mars heeft. Ik weet zeker dat we in de toekomst nog veel van deze band te horen zullen krijgen!
Score:
80/100
Label:
Ripple Music, 2021
Tracklisting:
- Collapse
- Black It Out
- End Over End
- Fell Across The Sky
- Fear
- Nothing Behind
- Hypersonic
- Titans
Line-up:
- Charles Wilson – Vocalen
- Ben Nechanicky – Gitaar
- Brian Steel – Basgitaar
- Keith Hastreiter – Drums
Links: