Oei, dit is een moeilijke…! Later in het verslag zal ik toelichten waarom, maar laat ik de lezer eerst voorstellen aan het nieuwe album van melodeathpionieren At The Gates, getiteld The Nightmare Of Being. Plaat nummer zeven en twee jaar sinds de laatste release (de twee EP’s, getiteld The Mirror Black en With the Pantheons Blind). Tja, wie veel naar death metal luistert en bekend is met muziek uit de jaren ’90, zal ongetwijfeld van deze band hebben gehoord.
Opgericht in 1990 en elk jaar opvolgend hebben de heren wel iets van muziek uitgebracht (lees: een demo, drie albums en een single). Pas toen Slaughter Of The Soul in 1995 uitkwam, brak de band door en kreeg het wereldwijde roem. Nu, ruim zesentwintig jaar later, krijg ik eindelijk een kans om een plaat van At The Gates te reviewen. En hoe kan ik daar nou ‘nee’ tegen zeggen, na dat geweldige album uit 2018, getiteld To Drink From The Night Itself. Hoe zal de stijl en de klank van de band zich hebben ontwikkeld? Zit er nog een knipoogje naar de negentiger jaren in of is het geheel eigentijds?
We starten kalm met wat akoestische gitaren in Spectre of Extinction, maar al gauw volgen de distorted gitaren en de drums die het intro nog verder op doen bouwen naar een climax. En die climax komt zo rond de anderhalve minuut. Het tempo gaat omhoog, tremolo-picking op de gitaren en heerlijke dissonante klanken gepaard met pakkende melodieën. Tomas komt net als vanouds weer met zijn schorre stem redelijk goed voor de dag. De solo die richting het einde van het nummer volgt is weer om je vingers bij af te likken. Een fijne opener, moet ik zeggen.
Bijkomen van de vorige track zit er niet in, want ook Touched by the White Hand of Death start anders dan we eerder van deze mannen hebben gehoord en grijpt gelijk de aandacht. Een orkestratie dat klinkt als een soort duister sprookje start het nummer, maar na de eerste minuut hebben we dan toch weer de ‘goeie ouwe’ klank van de band te pakken. De ‘deathmetalwals’ treffen we aan in The Fall Of Time, maar ook dit nummer bevat opnieuw progressieve elementen, met name in de break. Grimmig dood metaal met zwartgeblakerde invloeden krijgt de luisteraar te horen in Cult of Salvation en dat zet nog even voort met The Abstract Enthroned. Dan komt de tweede ‘curve ball’ op de plaat met Cosmic Pessimism: prog-rock again! Milde gitaren, een standaard drumbeat en een gesproken woord hebben de overtoon, met hier en daar een vleugje van Tomas zijn schreeuw. De afsluiter gaat dan juist wat meer terug in de tijd en presenteert daarmee een duister stukje melodeath.
Goh, dit was echt een lastige! Had ik The Nightmare Of Being moeten recenseren na de allereerste luisterbeurt, dan had mijn score een stukje lager geweest. Maar gezien Tomas in de bio deze plaat bestempelt als een conceptalbum, heb ik de tijd genomen om het herhaaldelijk te luisteren en te ontleden. En warempel, met elke luisterbeurt ga je het concept en de opzet van het album steeds wat beter begrijpen en daarmee waarderen. Het is een duistere plaat, met genoeg At The Gates-momentjes, maar niet zo hard als zijn voorgangers. De progressieve elementen en al helemaal de saxofoon zijn even wennen, maar wel subliem uitgevoerd.
Dit is zeker geen commerciële plaat van At The Gates en persoonlijk heb ik dan toch liever zijn voorganger (of Slaughter Of The Soul, natuurlijk). Ik denk ook wel dat de gemiddelde fan misschien wat moeite heeft om in het album te komen, maar geef het de tijd om het te laten rijpen. Er zit echt wel vakmanschap in The Nightmare Of Being en ik verwacht dan ook dat de meeste luisteraars bij een paar of meerdere luisterbeurten echt wel om zullen zijn.
Wil je een t-shirt van The Nightmare Of Being winnen? We geven er een paar weg!
Score:
82/100
Label:
Century Media Records, 2021
Tracklisting:
- Spectre of Extinction
- The Paradox
- The Nightmare of Being
- Garden of Cyrus
- Touched by the White Hands of Death
- The Fall into Time
- Cult of Salvation
- The Abstract Enthroned
- Cosmic Pessimism
- Eternal Winter of Reason
Line-up:
- Tomas Lindberg – Zang
- Martin Larsson – Gitaar
- Jonas Stålhammar – Gitaar
- Jonas Björler – Basgitaar
- Adrian Erlandsson – Drums
Links: