Geschreven door Bart Al Foet op 11-07-2021 om 23:55.
Year Of No Light. Waarschijnlijk de enige instrumentale band die ooit in mijn jaarlijst terecht kwam uit het postrockgenre. Of je moet Mono meetellen. Het was het album Ausserwelt dat me helemaal overstag deed gaan. Lees hier zeker na. Ik verloor ze daarna een beetje uit het oor, maar nooit echt helemaal. Met Consolamentum heb ik me opnieuw laten gaan en zit ik weer mee voorin in de YONL-tribune. Na Debemur Morti Productions zit de band nu op Pelagic Records, een label dat zich meer en meer profileert in de markt van kwaliteitsmetal en -rock.
Met een stabiele line-up dient deze Franse band ons zijn nieuwe ritueel toe. Nadat je het artwork helemaal hebt doorgenomen en de titels hebt gelezen, komt de tijd om je nog eens goed te zetten in je stoel en 55 minuten lang in de dimensie Consolamentum te begeven. Je moodboard wordt volledig wedersamengesteld, al na enkele minuten diepe Consolamentum-hypnose, los van de realiteit waar je je daarvoor in begaf. Het postrock/postmetal spectrum reikt steeds verder en fluctueert van diepe drone doom grooves (ik hoor hier en daar zelfs Triptykon) en tunes tot melodische slingers, versmachtend als boa’s. Omwille van de breedte van de line-up blijft het niet bij monolithisch donedrone minimalisme, de verschillende lijnen en ritmes van langs alle kanten op je af en word je al snel de speelbal van alle verschillende snaardragers, percussionisten, toetsenisten en andere geluidsproducenten. Vanuit de verte, omhoogkla(u)terend vanuit de diepte, ronddraaiend met veel echo-effecten… Niet alleen dat, ook verschillende emoties en lichamelijke ervaringen worden getriggerd tijdens deze rit. Opwinding, nostalgie, droefnis, agressie, somberheid, ontroering… zowel met veel subtiliteit en fijngevoeligheid als beukend op een hoog tempo (check de laatste minuten van Alétheia).
Alle elementen komen het meest tot uiting op het titelnummer volgens mij, dus kijk en luister zeker naar bovenstaande clip. Het moge een invitatie zijn om de rest van het album in te nemen. Zowel voor wie houdt van epische postrock, Amenra-achtige muziek, doom, drone, Regarde Les Hommes Tomber-postblack-bands als Consouling Sounds-materiaal. De kans is groot dat ook deze eind 2021 in mijn lijst staan.
Score:
84/100
Label:
Pelagic Records, 2021
Tracklisting:
1. Objuration
2. Alétheia
3. Interdit aux Vivants, aux Morts et aux Chiens
4. Réalgar
5. Came
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
