Suidakra (of moet ik SuidAkrA schrijven) zal voor velen geen onbekende band zijn. Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ze bij het grote metalpubliek nooit echt zijn aangeslagen, maar dat kan aan mij liggen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik voorheen nooit de moeite heb genomen om goed naar de muziek van Suidakra te luisteren. Met dit nieuwe album komt daar dus verandering in.
Wolfbite is de naam van het nieuwe werkje geworden en het is inmiddels hun vijftiende volwaardige schijf sinds hun ontstaan in 1994. In dat jaar startten ze onder de naam Gloryfication en maakten thrash/death metal, maar in datzelfde jaar werd de naam alweer omgezet naar Suidakra. De naam is afkomstig van bandleider en momenteel nog enige originele bandlid Arkadius Antonik. Het is namelijk zijn voornaam achterstevoren gespeld.
Melodische black/deathmetal was het genre waar in de begindagen mee gewerkt werd. Echter is in de loop der jaren het blackmetalaspect langzaam verdwenen en bleef de melodische death over. Het melodische zit in de Keltische invloeden en instrumenten die de band gebruikt. Dit is op Wolfbite niet anders. Ook tekstueel blijft Suidakra vasthouden aan Keltische geschiedenis, mythologie en fantasie. Dit album is gevuld met referenties naar de oude Schotse stammen van rond de achtste eeuw en ook staat de wolf centraal.
“Not all of them are mere slaves. Some are born with the spirit of the wolf in their heart”, is de openingszin van Wolfbite. Hiermee opent A life in chains het nieuwe album. Als het refrein wordt ingezet, waar de tekst van het nummer overigens mee begint, moet ik eigenlijk een beetje aan Gojira denken. Hoewel Suidakra geen progressieve band is, zal je waarschijnlijk wel kunnen horen wat ik bedoel, mits je bekend bent met voorgenoemde.
Vanaf het derde nummer, Darcanian Slave, worden de traditionele instrumenten duidelijker. In deze track horen we ook zangeres Tina Stabel zingen en krijgen we een afwisseling van keltische klanken en death metal. Ook in het daaropvolgende Faoladh zet deze lijn zich door. Het nummer wordt afgesloten met een Keltische chant.
Vortex of Carnage en Resurgence zijn respectievelijk de tweede en eerste single van het album. Bij Vortex of Carnage zie ik een vergelijking met landgenoten Kreator, hoewel Suidakra veel meer death-georiënteerd is. Resurgence is een mooie afwisselende track, enigszins vergelijkbaar met Darcanian Slave, deze keer met een mannelijke cleane zang naast de grunt van Arkadius.
Ik weet niet hoeveel luisterbeurten ik het album gegeven heb voordat ik mijn mening wilde vastleggen, maar het zijn er behoorlijk wat geweest. Het heeft mij moeite gekost om vat te krijgen op de nummers. Of dat nu komt door de muziek van dit album of mijn gebrek aan kennis van het oeuvre van Suidakra laat ik in het midden. Toch heb ik enige waardering weten op te bouwen voor deze band in het algemeen en Wolfbite in het bijzonder. De plaat is goed opgebouwd, is lekker afwisselend, niet overdreven en toch recht voor z’n raap. Het mag zich van mij zeker in de top van het folkmetalgenre rekenen.
Score:
83/100
Label:
MDD Records, 2021
Tracklisting:
- A Life In Chains
- The Inner Wolf
- Darcanian Slave
- Faoladh
- Crossing Over
- Vortex Of Carnage
- Resurgence
- Redemption
- A Shrine For The Ages
Line-up:
- Arkadius Antonik – Zang, gitaar
- Sebastian Jensen – Cleane zang, gitaar
- Tim Siebracht – Basgitaar
- Ken Jentzen – Drums
Links: