Headlines

De nacht is gevallen in kasteel Malebolge. Ergens diep in de gauwe, met toortsen verlichte gangenstelsels doolt een slapeloze ziel. Hij weet dat zijn laatste uur heeft geslagen. De beklemmende lucht maakt het haast onmogelijk om te ademen. De kleine wolkjes die bij iedere luchtuitstoot verschijnen, verdwijnen meteen in het niets. Een naargeestige voorbode van hoe ook hij zal opgaan in de eeuwige leegte. In een laatste, vervlogen moment denkt hij nog aan een gedicht dat hij ooit las.Lees verder ›

Wie ooit in Berlijn is geweest, weet dat deze stad een uitgebreide alternatieve “scene” heeft. Berlijn is een stad van vrije denkers, creatieve geesten en experimentele zielen. JB Vincent, de man achter het éénmansproject 3xperimental, is zo iemand. Eigenlijk kan je alleen maar respect hebben voor iemand die in staat is om op zijn eentje een volledig concept en eigen speelstijl uit te denken en dan ook nog eens alle instrumentatie zelf voor zijn rekening neemt.Lees verder ›

Het is weer december, de maand waarin ik normaal reflecteer op het afgelopen jaar en de hoogte- en dieptepunten benoem. Laat ik daar nou absoluut geen zin in hebben, want eerlijk is eerlijk, we hebben allemaal een klotejaar achter de rug! Daarom kijk ik terug naar zo’n dertig jaar geleden, toen een klein bandje uit Tampa, Florida zijn debuutalbum lanceerde. Inmiddels is het bandje uitgegroeid tot één van de meest invloedrijke heavy-/thrashmetalbands en wordt de "30th anniversary" van het debuut van Iced Earth opgeluisterd met een heruitgave. Voorzien van een nieuwe master en wel!Lees verder ›

Vierde langspeler voor het Leidse Dodenkrocht, een blackmetalband die sinds 2004 bestaat en ondanks zijn Nederlandse naam Engelstalige nummers brengt. Dodenkrocht is een vijftal en bestaat uit leden die ook bij andere Nederlandse bands actief zijn of waren, zoals Hellewijt, Faal, Vermin, Onheil en een pak anderen. Neerslachtigheid en leegte is troef, alles in zwart, wit en grijstinten. Dood, dood, alles gaat dood. Alles is dood.Lees verder ›

De band heet Worlds Beyond. Verdere werelden, werelden buiten die van ons. Alleen al de naam doet je raden over welk soort metal dit gaat. Inderdaad. Dit gaat om de lieflijke, mensvriendelijke, fantasia metal, waar dansende feetjes je zullen verwelkomen in hun betoverend woud. Het merendeel van de Zware Metalen-volgers zal misschien verder scrollen bij deze naam. Ik doe dat niet want ik houd af en toe wel van feetjes in een betoverend woud.Lees verder ›

Bij Zware Metalen houden we van Fortíð. World Serpent is album nummer zes en staat bol van de IJslandse pagan/black. Dit album bestaat uit twee delen. Het eerste gedeelte zijn vijf tracks die met de oude Noorse line-up zijn gemaakt. Nadat bandbrein Einar Eldur Thorberg verhuisde naar IJsland zocht hij hulp van drummer Kristján Einar Guðmundsson om de andere tracks tot een goed einde te brengen. Dit laatste heeft een behoorlijke invloed op de muziek, zoals je snel genoeg zal merken bij het beluisteren van dit album.Lees verder ›

Er waren in 2020 weinig zaken die mij gelukkig maakten. Een virus wiens naam ik tot nader orde niet meer wil horen, zorgde ervoor dat veel mensen hun leven on hold dienden te zetten. Dat is ook de reden dat deze recensie even op zich liet wachten. Dit album kwam namelijk enkele weken geleden al uit maar deze redacteur kwam maar niet tot een deftige recensie. Mijn excuses hiervoor.Lees verder ›

Grrrrafjammerrrrrr, uit Utrrrecht. Stampendevol zit het daar van de metalbands. Grafjammer is geen nieuwkomer, zeker niet. Sinds 2007 belaagt de band ons met zijn regionale vertelsels vol venijn. Bitter, acide en nu dus ook zout. Album nummer drie is nu een feit en wordt uitgebracht via het Duitse Folter Records. Nederlandstalig en wel, uw vocabulaire (=woordenschat) wordt wellicht weer wat uitgebreider. Zoute Kwel, een fenomeen dat menig bodem aantast, en misschien nu ook de binnenkant van uw schedel.Lees verder ›

Met een naam als Machines On Blast had dit van die Japanse ruisnoise kunnen zijn. Black Market Happiness stelt wat dat betreft een gerust. De derde volle kan van deze twee Amerikanen bevat muziek. Industrial metal zelfs. Dat kunnen ze, daar in de States, al dachten we eerst dat het Australiërs waren. Het tweetal woont namelijk in Melbourne, wist jij dat dat een Amerikaanse stad was? Wij niet. Nu wel. Lees verder ›

Bitch Falcon, een naam die je niet snel zal vergeten. Jammer genoeg kan ik over de muziek niet hetzelfde zeggen. Staring at Clocks, iets wat ik tijdens het beluisteren van dit album vaak heb gedaan, is het saaie debuut van dit Ierse trio. De eerste single Gaslight en het feit dat de band getourd heeft met Black Peaks en Torche konden mijn interesse opwekken. Echter zijn die groepen absoluut geen goed referentiepunt voor wat de band precies wil doen.Lees verder ›

Bam! En daar is hij dan ineens, de deathmetalplaat van het jaar. Na de tragische dood van Unique Leader-oprichter en frontman Erik Lindmark, is oudgediende Jacoby Kingston terug aan het front als brulboei bij Deeds Of Flesh. De band die vrijwel naadloos van thematiek wist te veranderen en daarmee…Lees verder ›

Night Canticles Of The Ancient Ana'themae is het debuutalbum van deze Amerikanen uit Portland, Oregon. In 2018 kwam, in eigen beheer, een demo uit: Night Shines Eternal, die vier nummers bevatte. Vijf eerder lange nummers telt nu het eerste volledige werk. De boodschap is meteen duidelijk: het gaat hier om een duivel-vererende bende die de zwarte vlag van heer Satan stevig laat waaien in het pest-weer dat we te verduren krijgen. Black metal is het fundament en niet eens een zo complexe variant, maar goed.Lees verder ›

Frankrijk, het land van wijn en kaas. Of het land van waaruit nu en dan erg sterke blackmetalbands zich presenteren. Ditmaal heb ik het tweede album in de hand van het Franse trio Hyrgal. Grondlegger van deze band is niemand minder dan Clément Flandrois die we ook kennen van bij Svart Crown. Dit Hyrgal leerde ik kennen op de fantastische drieweg split-EP , die de heren maakten met de landgenoten van Bâ'a en Verfallen. Het jaar ervoor, we schrijven 2017, brachten de heren ook hun debuutplaat Serpentine uit. En het moet gezegd, deze Fin De Règne is een schijf voor de jaarlijst.Lees verder ›

Ja, er zijn een aantal muzikanten waar ik behoorlijk fan van ben. Personen die ik hoger inschat dan de doorsnee mens, personen die ik wel eens op een piëdestal durf te zetten. Vindsval (Blut Aus Nord), Ihsahn (Emperor), Bornyhake (Borgne), Matron Thorn (Ævangelist), Wintherr (Darkspace, Paysage d'Hiver) en Peter Tägtgren (Hypocrisy). Daarnaast ook Naas Alcameth (Akhlys, Aoratos, Nightbringer) en een drietal bestaande uit de gebroeders Blackburn en Alex Poole (Chaos Moon, Entheogen, Gardsghastr, Skáphe). Daarmee heb ik de meesten genoemd denk ik, althans de muzikanten die niet anoniem te boek staan. Hoe dan ook, Jason Blackburn (deze keer zonder zijn broer) en Alex Poole hebben met Skáphe een nieuw album uit. De tweede gitaar wordt bemand door Dagur Gíslason (Andavald, Drottinn, Misþyrming, Naðra). Ik scoorde mijn vinyl via Babylon Doom Cult, die ze op zijn beurt haalde bij Mystískaos. Mystískaos is de opvolger van het iconische Fallen Empire Records.Lees verder ›

Een half uurtje black/crustpunken? Ja? Hop en we gaan van start met de laatste telg in het rijtje van de Finnen van Dispyt. Deze drie heren brengen Under Tiden Jag Sålde Min Själ Till Satan uit via het Belgische Immortal Frost Productions, een label dat nu en dan toch een neusje heeft voor wat kwaliteitsvlees. Dispyt bestaat eigenlijk uit een stel oudgedienden. Zo vind je Inborr en Englund terug in de bezetting van de blackmetalband Ondfødt. En Lillmåns in bezettingen van ...And Oceans, Chthonian en het grote Finntroll.Lees verder ›