Headlines

Boris en Merzbow. Japan boven in deze, met twee iconen uit de experimentele muziekwereld. Exponenten, zeg maar, die veel nagebootst werden maar nooit zijn geëvenaard. Onmogelijk te benoemen, verloren moeite om ze te omschrijven. Merzbow misschien wel, deze noise-artiest is één van de pioniers van zijn eigen genre. Boris is zodanig veelzijdig dat ik er niet aan wil beginnen. Ik zag Boris ooit in het voorprogramma van Sunn o))), toen met veel drones, psychedelische rock, catchy (pop)rock en veel gepiep. Met Boris kan het alle kanten op. New Album, Präparat, Pink en mijn favoriet Dronevil zijn de albums die ik jullie aanraad. Merzbow heeft in metalland vooral naam gemaakt met zijn collaboraties. Boris en Merzbow hebben al vaker samengewerkt trouwens, je leest het er op na in de review van Klatter. Ook 04092001, Sun Baked Snow Cave en Walrus & Groon zijn enkele van de samenwerkingen van Merzbow en Boris.Lees verder ›

De psychedelische stoner- en bluesrock van All Them Witches baant zich met succes een weg naar de alternatieve cultuursnuiver sinds 2012. De band is met Nothing As The Ideal al toe aan het zesde album en het verbaast me dan ook dat géén van de voorgangers zijn weg gevonden heeft naar onze geliefde site.Lees verder ›

Het vorige album van het in 2012 opgerichte Injector, Stone Prevails, kon mij maar matig bekoren. Matige productie en even zo matige zang zorgden voor een al even matige score. De Spaanse band probeert het nu met zijn derde langspeler die de titel Hunt Of The Rawhead heeft meegekregen.Lees verder ›

Over Maxime Taccardi heb ik het kortgeleden uitgebreid gehad. Deze Fransman verdient naar mijn aanvoelen best wel wat aandacht, omwille van zijn grafische kunsten. Je leest het hier nog eens na. Naast zijn visueel waarneembare kunst doet hij ook het een en ander met zijn stem. Griim is één van zijn projecten, waarbij hij zijn muzikale gedachten in klanken omzet.Lees verder ›

Tool-fans opgelet! Heisa is bevreemdend, uitdagend en laat zich misschien best omschrijven als psychedelische noise- en math rock. De band uit Hoeselt, België, weet met een moeilijk genre toch speeltijd op nationale radio te vergaren en het lijkt er op dat Heisa favoriet is van menig concertzaal waar het passeert. Live valt vooral het samenspel op en komen de op Tool-geïnspireerde riffs daardoor echt uit de verf. Ook de vage directheid - het is een kunst - die zich personifieert in Jacky is live een grote meerwaarde. Het trio heeft ondertussen twee langspelers onder de arm, waarvan Joni vandaag onder de loep wordt genomen.Lees verder ›

Manifestation of the Chthonic forces of Death and a Sonic Portal to the Nightside. Er zijn er al voor minder overstag gegaan. De Griekse Pool Kthunae Mortifer heeft mij al vanaf zijn eerste release met Ars Magna Umbrae in zijn binnenzak zitten, u leest het na op Through Lunar Gateways en Lunar Ascension. Met Apotheosis brengt hij dit jaar mijn I, Voidhanger Records hoogtepunt.Lees verder ›

Heerlijk. Arkhtinn, Prava Kollektiv-lid, heeft een split uit met het Amerikaanse Starless Domain. Arkhtinn werd in 2018 mijn nummer één in de jaarlijst en alles wat het uitbrengt, is goed voor eremetaal. Majestueuze atmos black vol kosmos-epiek. Starless Domain bracht ik ook al in beeld, eerder dit jaar, met zijn…Lees verder ›

Dat er uit Zweden ook nog iets anders komt dan black metal bewijst Communic sinds 2003. Inmiddels is het trio, drie jaar na voorganger Where Echoes Gather, toe aan haar zesde album. Dat er ruim de tijd is genomen voor de composities en het geluid wordt vanaf de eerste noot duidelijk. Dat de heren een goede portie progmetal neer kunnen zetten ook.Lees verder ›

Alphaville is het vierde album van het Amerikaanse Imperial Triumphant en het is wederom geen makkelijke plaat geworden. Daar waar voorganger Vile Luxury helemaal niet werd besproken, daar lag Alphaville ook al enkele weken op de plank te verstoffen. Uiteindelijk mocht ik, als liefhebber van onder andere Deathspell Omega, A Forest of Stars, Abigor, Shining (Noorwegen) en Dødheimsgard, dit project onder handen nemen.Lees verder ›

Doen we het of doen we het niet? Waarom ook niet dan, speciaal voor al die keren dat in de vroege uurtjes op de marginale buurtfuif vroeger eens wat alternatieve muziek gedraaid werd en daar een Zero of Bullet With Butterfly Wings voorbijkwam. Nostalgisch tot en met, maar draaide ik toen de platen van dit gezelschap uit de jaren negentig, zoals Siamese Dream en Mellon Collie and the Infinite Sadness, dan moet ik toegeven dat het me toch niet de hele zitting meekreeg. Steeds joekels van platen, maar het duurde ook gewoon lang door het potje minimalistische rock die het gezelschap bracht.Lees verder ›

Zodra het eerste nummer van de zelfgetitelde eerste EP van Desperation BLVD begint, kan je de stroeve geur van klamme spandex en haarspray al bijna ruiken. Met deze geur borrelen helaas ook associaties op van oude muzikale koeien die uit de sloot worden gehaald. Hoewel deze associaties deels terecht zijn, kunnen we niet zeggen dat we hier te maken hebben met een bak prutswerk.Lees verder ›

Startend met een accordeon waant de band zich in het ruime sop op The Boys of Boone. Typisch popsong geschrijf volgt, waarbij op de brug lekker wat samenzang optreedt. Het is behoorlijk staccato ingespeeld, waardoor het tempo wat gehaast overkomt. Qua riffs en melodie is het ook niet echt wonderbaarlijk wat de band produceert. Het is in elk geval beter dan de licht debiele solo op Land of Tomorrow.Lees verder ›

De nacht is gevallen in kasteel Malebolge. Ergens diep in de gauwe, met toortsen verlichte gangenstelsels doolt een slapeloze ziel. Hij weet dat zijn laatste uur heeft geslagen. De beklemmende lucht maakt het haast onmogelijk om te ademen. De kleine wolkjes die bij iedere luchtuitstoot verschijnen, verdwijnen meteen in het niets. Een naargeestige voorbode van hoe ook hij zal opgaan in de eeuwige leegte. In een laatste, vervlogen moment denkt hij nog aan een gedicht dat hij ooit las.Lees verder ›

Wie ooit in Berlijn is geweest, weet dat deze stad een uitgebreide alternatieve “scene” heeft. Berlijn is een stad van vrije denkers, creatieve geesten en experimentele zielen. JB Vincent, de man achter het éénmansproject 3xperimental, is zo iemand. Eigenlijk kan je alleen maar respect hebben voor iemand die in staat is om op zijn eentje een volledig concept en eigen speelstijl uit te denken en dan ook nog eens alle instrumentatie zelf voor zijn rekening neemt.Lees verder ›