De nacht is gevallen in kasteel Malebolge. Ergens diep in de gauwe, met toortsen verlichte gangenstelsels doolt een slapeloze ziel. Hij weet dat zijn laatste uur heeft geslagen. De beklemmende lucht maakt het haast onmogelijk om te ademen. De kleine wolkjes die bij iedere luchtuitstoot verschijnen, verdwijnen meteen in het niets. Een naargeestige voorbode van hoe ook hij zal opgaan in de eeuwige leegte. In een laatste, vervlogen moment denkt hij nog aan een gedicht dat hij ooit las.
Denkend aan de dood kan ik niet slapen,
En niet slapend denk ik aan de dood,
En het leven vliet gelijk het vlood,
En elk zijn is tot niet-zijn geschapen.
Maar goed, dungeon synth dus. Dit betekent dat we melancholische pianomelodieën te horen krijgen die worden ondersteund door huilende synth akkoorden. Waar veel artiesten in dit genre meer leunen op de ambient aspecten van deze muziek, hebben de nummers van Vaelastras een veel melodieuzer karkater. Je kan daarom eerder een link leggen met The Song of a Long Forgoten Ghost van Mortiis dan met het werk van bijvoorbeeld Old Tower. Ik moet toegeven dat ik tot nu toe (op de bovengenoemde Mortiis plaat na) nog nooit een dungeon synth album in zijn geheel heb beluisterd. Vaak haak ik namelijk na enkele nummers af vanwege het gebrek aan variatie in de muziek. Van saaiheid is bij Vaelastras gelukkig totaal geen sprake. Ieder nummer heeft zijn eigen karakteristieken. Ook ligt de focus in ieder nummer op een ander element. Zo treed de piano in Leaving Quel’Thalas op een prettige manier op de voorgrond. In het daaropvolgende Kil’Jaeden’s Promise krijgen diverse lagen van synthgeluiden de ruimte. Hierdoor ontstaat er een prettig gebalanceerd album wat goed een neerslachtige sfeer weet neer te zetten zonder zich te verliezen in té subtiele atmosferische omslachtigheid.
De naam Vaelastrasz is, evenals alle songtitels afkomstig uit het spel World of Warcraft. Ik heb het spel nooit gespeeld, dus helaas kan ik niets zinnigs zeggen over de verhalen en sagen die aan de nummers op dit album verbonden zijn. Het is overduidelijk dat de artiest tot zijn nek in de WoW-lore zit. In mijn optiek een verfrissende variatie op de inmiddels uitgemolken Lovecraft en Tolkien verwijzingen.
Vaelastrasz heeft me positief verrast met dit gevarieerde album. Zwaar metaal is het zeker niet, maar mocht je een keer trek hebben in een verse portie dungeon synth, dan is dit album zeer zeker een aanrader!
Score:
85/100
Label:
Pacific Threnodies, 2020
Tracklisting:
- Sunwell
- The Sun King Rises
- Leaving Quel’Thalas
- Kil’Jaeden’s Promise
- A Traitor in the Twisting Nether
Line-up:
- Vaelastrasz – Alles
Links: