Tool-fans opgelet! Heisa is bevreemdend, uitdagend en laat zich misschien best omschrijven als psychedelische noise- en math rock. De band uit Hoeselt, België, weet met een moeilijk genre toch speeltijd op nationale radio te vergaren en het lijkt er op dat Heisa favoriet is van menig concertzaal waar het passeert. Live valt vooral het samenspel op en komen de op Tool-geïnspireerde riffs daardoor echt uit de verf. Ook de vage directheid – het is een kunst – die zich personifieert in Jacky is live een grote meerwaarde. Het trio heeft ondertussen twee langspelers onder de arm, waarvan Joni vandaag onder de loep wordt genomen.
Heisa trok voor Joni de studio in met Jan Viggria en Emiel van den Abbeele (The Guru Guru, Statue) en dat is een garantie voor kwaliteit. Joni klinkt zeer duister, de bas en gitaar zoemen op de best mogelijke manier, de drums zijn verfijnd en gelaagd met vaak extra percussie nog toegevoegd. Naar de zang is het soms zoeken in de mix, maar dit is met opzet gedaan en draagt bij aan de spannende, duistere sfeer. De drums zijn echter de ster op het gehele album en tillen elk nummer naar een hoger niveau, steeds op een andere manier ook. De gitaar en bas smeden zich hierrond en doen hun best om ruimte te laten in het geheel. Iets waar oppervoorbeeld Tool ook meester in is.
Serenity Now daarentegen stampt wel de voordeur in. De schreeuw van Jacky komt hier tot zijn recht en de band staat wijdbeens gespreid een potige riff te rammen. Op For Ours wordt de innerste Mark Lanegan van Jacky opgeroepen. Een experiment met een goede afloop. Echter is het drieluik dat volgt hetgeen dat Joni echt doet slagen.
Wanneer de band kiest voor een meer integer moment met Keep It, wordt dit wonderwel gesmaakt. Jacky klinkt getergd, maar op meer serene manier, in tegenstelling tot Serenity Now. Ondanks dat dit duidelijk een rustiger, makkelijker luisterend nummer is wordt er gretig geëxperimenteerd met tempowissels en een atypische dynamiek, maar het werkt wonderwel. Cloudpreaser kan niet meer in contrast staan hiermee en is een kort en hard nummer dat de aandacht vasthoudt voor de finale: Detach/Mend.
Heisa is meester in het dreigend opbouwen zoals ingegeven door Maynard en de zijnen, enkel is de ontknoping nog niet altijd van hetzelfde niveau. Uitzondering hierop is Detach/Mend. Zeven en een halve minuut vliegt zo voorbij en de spanningsboog houdt je aandacht elke seconde vast. Meer van dit alsjeblieft! Flarden van The Patient en Pneuma schieten voorbij. De psychedelische vocalen en lichte tokkels in het midden, gevolgd door een bel en woodblocks – denk ik? – sluipen je oren in om zich daarna vast te haken met een zware riff die je door je hele lijf voelt schudden! Nogmaals, meer van dit!
Joni weet zich ondanks een valse start te ontpoppen tot een sterke plaat. Mede door de kwaliteit van de muzikanten en uitmuntende productie komt de boodschap aan. Tool is niet het enige wat in het bandgeluid te horen is. Zo zijn ook Raketkanon of Sonic Youth – ik hoor soms een streepje Sufjan Stevens zelfs – invloeden. Die laatste zal op Zware Metalen nog niet vaak vermeld zijn, maar album Illinoise waarop de moorden van John Wayne Gacy (Killer Clown) tot in bloederig detail beschreven worden is iets dat bij een metalpubliek toch op bijval mag rekenen. De band is het in 2020 niet gelukt, maar zal in 2021 vast menig concertzaal in België aandoen. Daarbovenop maakt de band ook het debuut op Arctangent in Bristol (Verenigd Koninkrijk). Live is de band namelijk nog een stuk sterker dan op plaat, dus dat belooft! Als alles goed loopt, drink ik er graag één op daar. Ik ben Koen nog een pint verschuldigd!
Score:
75/100
Label:
May Way Records, 2020
Tracklisting:
- Let Go
- A March
- Serenity Now
- Break
- For Ours
- Don’t worry it’s ok…
- Keep It
- Cloudpreaser
- Detach/Mend
- Outro – Café De Gam
Line-up:
- Jacques Nomdefamille – Zang, basgitaar, toetsen
- Koen Castermans – Gitaar
- Jonathan Frederix – Drums
Links: