Headlines

Nog geen anderhalf jaar na het verschijnen van Bedehuis verschijnt het tweede album van het Nederlandse Ossaert. Of het coronatijdperk daar iets mee te maken heeft kun je binnenkort op deze site lezen want een interview is in de maak. Feit is wel dat het enige bandlid P rap is met schrijven en opnemen van zijn muziek. W tekende naast sessie-drumwerk voor de mix en mastering. P is ook verantwoordelijk voor de teksten bij Ossaert en mijn god, wat heeft hij er (getuige het venijn dat er vanaf spat) de pee in.Lees verder ›

Over het laatste album van An Autumn For Crippled Children, getiteld All Fell Silent, Everything Went Quiet, was ik behoorlijk kritisch. Niet in de laatste plaats vanwege het feit dat diens voorganger, het kwalitatief zeer aansprekende album The Light Of September alle perken te buiten ging, met name op het gebied van sfeer en samenhang. De laatste plaat had te weinig echte uitschieters en verbleef daardoor teveel in de anonimiteit.Lees verder ›

Soms weet je echt niet waar je naar zit te luisteren. Ik zweer het, hoeveel keer er ook "experimenteel" in de promosheet staat en hoeveel er ook Strange in de bandnaam staat, soms weet je echt niet waar je zit naar te luisteren. Soms weet je zelfs niet hoe je moet lezen wat er staat. Alsof het allemaal nog niet moeilijk genoeg is om je staande te houden in een wereld vol verandering waar SQL een taal is en WAP in de verste verte niets met Worst Appelmoes en Patat(ten) te maken heeft.Lees verder ›

Deze drie Fransen, afkomstig uit de regio Rouen, verenigen zich in de band Sordide en doen dit al sinds 2013. We zouden de heren ook moeten kennen van eerder werk zoals hun debuut uit 2014, La France A Puer. Ook verwijs ik graag naar hun vorige album uit 2019, Hier Déjà Mort. De Franse black metal heeft zijn eigenheid, zijn karakteristieken en is met andere woorden een interessante school of stroming om volgen. Ik schreef het al eerder en ook dit nieuwe album, Les Idées Blanches, mag aan het rijtje, erg goede Franse blackmetalalbums, toegevoegd worden. Het spreekt vanzelf dat een Frans toplabel als Les Acteurs De L'Ombre Productions, hun landgenoten een handje helpt. Een beetje chauvinisme kan geen kwaad.Lees verder ›

Op sommige momenten wil je even weg uit de drukke stad, uitwaaien op een plek waar de natuur nog haar ongerepte gang kan gaan. En dan heb ik het niet over de gebruikelijke bospaden waarop je struikelt over de boomers en de ANWB-koppels. Hoe dieper je het woud in wandelt, hoe verder je tot jezelf komt. Dark folk is voor dit soort tochten de ideale begeleidingsmuziek. Een nieuwe telg aan deze muzikale stam is het Groningse Mortifero. Dit is de band achter de zangeres (en tevens oprichtster) met dezelfde naam. Met The Death Ballads presenteert ze haar eerste EP. Een plaat die is uitgebracht door het illustere Ván Records.Lees verder ›

Laten we eens niet te veel woorden vies maken aan de trieste taferelen die zich momenteel afspelen in Israël, maar gewoon praten over muziek. Hoewel Israël niet bepaald de bakermat van metal is, zijn er toch wel wat bands afkomstig uit dit land waarvan één van de meest bekende ongetwijfeld Orphaned Land zal zijn, maar ook Eternal Struggle. Eternal Struggle bracht in 2018 al een single en wist ook een plek te bemachtigen in de Wacken Metal Battle namens dit Aziatisch land. Het viertal brengt met Year Of The Gun dan eindelijk zijn debuut en persoonlijk vind ik de afgelegde reis naar dit eerste werk al bewonderenswaardig.Lees verder ›

Ian ‘Lemmy’ Kilmister overleed op 28 december 2015 en op die dag hield zijn Motörhead op te bestaan. Maar ook weer niet, want iemands overlijden betekent al heel lang niet meer dat het daarmee gedaan is met het uitbrengen van nieuw werk. Bovendien had Lemmy bij leven en welzijn al nauwelijks controle over wat er onder zijn bandnaam werd uitgebracht, laat staan na zijn dood. En dus is de vraag alleen: wordt wat we hier gaan bespreken live-album nummer 21 (!) of compilatiealbum nummer 69 (!!).Lees verder ›

Ook al ligt het zelfmoodbos in Fuji - Japan - toch hebben we het hier niet over de Japanse (depressive?) black metal band Suicide Forest. Gelukkig maar, want dingen zoals de in 2021 uitgebrachte EP Peony Pink van deze Japanners wil je echt echt niet horen. ECHT NIET! Het Amerikaanse Suicide Forest wil je waarschijnlijk ook niet horen, maar gaan we toch reviewen. Forest uit Rusland (niet langer in leven) is een echte aanrader trouwens qua black. Carpathian Forest kennen jullie wel, Sadistik Forest misschien ook, net als A Forest of Stars. Maar nu dus Suicide Forest. Een eenmansband uit Amerika die zijn tweede langspeler uitbrengt via Avantgarde Music, een prima label. Vijf nummers, voor drie kwartier alles behalve plezier.Lees verder ›

Het klinkt oud, maar het is nieuw. Old-school versus new-school. We hebben het hier over Vulture, de uit Duitsland afkomstige speed-thrashmetalband. Dit jaar zijn de heren terug en presenteren het derde studioalbum, getiteld Dealin’ Death. De recensie van het vorige album, Ghastly Waves & Battered Graves, kwam ook van mijn hand en toen was ik redelijk onder de indruk. Het was dan ook een gemakkelijke keuze om mijzelf weer op te geven voor deze recensie. Ik ben immers ontzettend nieuwsgierig naar de groei van de band en de muziek!Lees verder ›

Ken je Birdflesh niet? Het drietal uit Zweden bestookt de wereld al vanaf 1994 met onderbroekenlol en grindcore pur sang. De band heeft meer EP's en splits uitgebracht dan het aantal keren dat minister van volksgezondheid Hugo de Jonge in Nederland heeft geroepen dat de avondklok opgeheven zou worden bij positieve cijfers. Eigenlijk presteert de band het om al bijna twintig jaar hetzelfde te doen en iedereen weet inmiddels al dat de leden net zoveel afweten van het schrijven van een goede song als een ezel van algebra. Toch is het iedere keer weer leuk als er een nieuwe release verschijnt van het trio.Lees verder ›

Aan hun proefstuk zijn deze Polen niet toe. Jarun bestaat sinds 2008 en werd opgericht door Jacub "Zagreus" Olchawa. Sinds 2010 is deze in oorsprong éénmansband een volledige band. Jarun bracht reeds eerder drie platen uit. Deze Rok Spokojnego Słońca is de nieuwste telg. 'Het jaar van de stille zon' is eigenlijk ook een filmtitel, een film die werd uitgebracht in 1984 en het liefdesleven beschrijft tussen een Poolse vluchtelinge en een Amerikaans soldaat. Ik kan maar moeilijk opmaken of er enige bron van inspiratie in deze film werd gevonden door deze Poolse heren. Nochtans hebben ze goed hun best gedaan, want de teksten, oorspronkelijk in het Pools gebracht, worden mooi in het Engels vertaald aangeleverd.Lees verder ›

Ik heb mijn uiterste best gedaan om een mooi kader te creëren voor Aeon Of Eternal maar ik krijg het niet passend. Blijkbaar heeft men zelf ook moeite om een goede definitie te geven van de stijl die dit project nu eigenlijk bezigt. Melodic death doom, melodic black metal, atmospheric black is wat er boven het begeleidend schrijven staat en dat klopt wel, maar het dekt geenszins de volledige lading.Lees verder ›