Over het laatste album van An Autumn For Crippled Children, getiteld All Fell Silent, Everything Went Quiet, was ik behoorlijk kritisch. Niet in de laatste plaats vanwege het feit dat diens voorganger, het kwalitatief zeer aansprekende album The Light Of September alle perken te buiten ging, met name op het gebied van sfeer en samenhang. De laatste plaat had te weinig echte uitschieters en verbleef daardoor teveel in de anonimiteit.
Als ik naar een album van An Autumn For Crippled Children luister, dan wil ik niet luisteren omwille van een genre definitie, nee, ik wil horen wat deze heren er nu weer van hebben gemaakt, wars van enige definitie of restricties. Zo is de muziek van de band ook bedoeld. En natuurlijk zijn er van allerlei invloeden uit black, doom en gothic te horen, maar er is voornamelijk ruimte voor een eigen An Autumn For Crippled Children-geluid. En zodoende speelt An Autumn For Crippled Children enkel muziek met de stempel van An Autumn For Crippled Children. En dat kan mooi of lelijk zijn, je kunt er wel of niet door omarmd worden. In principe is alles goed. Je kunt er Deafheaven of Alcest in terug horen, zoals de promo sheet ons wil doen geloven, maar het is vooral An Autumn For Crippled Children wat de band ten gehore brengt.
En is het is geen verrassing dat de Friezen dat ook op As The Morning Dawns We Close Our Eyes voortzetten. Al gaat de totale beleving tot mijn grote vreugde weer terug richting de sfeerzetting van The Light Of September. Je zou het zowaar een wederopstanding kunnen noemen! In tegenstelling tot wat veel andere bands tijdens hun experimentele drift ondernemen, zijn de nummers op deze plaat relatief kort. Zo om en nabij de vier minuten, dan is het gedaan en ga je met een volgend nummer weer een andere fase in. Dat laatste kun je overigens vrij letterlijk nemen, want aan subtiele overgangen en mooi afgelijnde kaders doet de band nauwelijks. Het eerste nummer Carefully Breathing komt zomaar abrupt tot een einde. Een magistrale, repetitieve riff is voldoende om de luisteraar in vervoering te brengen. Duisternis en weeïge zoete sfeerklanken wisselen zich gedurende het album af. Het gitaarwerk zorgt voor de verontrustende noot, de keyboardklanken voor de emotieve waarde. De drums doen waar drums goed voor zijn, het tempo aangeven, en soms wat dynamiek toevoegen als dit past. Relatief eenvoudig, maar voldoende efficiënt. Zanger Mchl hoeft zichzelf niet opnieuw uit te vinden, want de rauwige scream die hij over het instrumentarium drapeert, wijst je vanzelf de weg.
Naar mijn smaak heeft An Autumn For Crippled Children als band zijn weg weer terug gevonden en dat doet mij deugd. Ik ben immers van mening dat deze plaat weer het echte onvervalste “Autumn-geluid” laat horen, al komt het qua niveau net niet aan het eerder genoemde The Light Of September. Maar het moet wel gezegd worden dat het album per luisterbeurt meer tot leven komt.
Tips van uw recensent van dienst zijn het openingsnummer Carefully Breathing, Splendour Unnoticed (let vooral op de mooie, serene geluidseffecten) en Last Night I Believed In You (lekkere rauwe afsluiter).
Score:
80/100
Label:
Prosthetic Records, 2021
Tracklisting:
1. Carefully Breathing
2. Of Your Light
3. In Winter
4. Splendour Unnoticed
5. As the Morning Dawns We Close Our Eyes
6. Hearts Closed
7. Melancholia
8. Last Night I Believed in You
Line-up:
- Mchl: Gitaar, zang, keyboard
- Td: Basgitaar, keyboard
- Chr: Drums, keyboard
Links: