Vorig jaar publiceerden we negen artikelen waarin we verzamelaars spraken met een collectie aan items van één specifieke band. Dit kwam tot stand na een oproep op Facebook. De serie werd goed ontvangen en daarom geven we er in 2021 graag een vervolg aan. Dit jaar gaan we alleen nog een stapje verder: een nieuwe reeks met verzamelingen, waarvan het merendeel bestaat uit verzamelaars buiten de grenzen van Nederland en België! Eerder verschenen er al collecties van onder andere Behemoth en Type O Negative, in de zesde aflevering presenteren we met trots Tampa’s finest: Obituary.
Het begon op dertienjarige leeftijd met The Eagle Has Landed, het fantastische live-album van Saxon. Nadat het cassettebandje letterlijk kapot was gedraaid, ging Vince Serbruyns van deur tot deur om wat centen bij te verdienen met auto’s wassen. Al snel volgden er platen van onder andere Saxon, Iron Maiden en AC/DC. Hoe harder de metal, hoe beter. Het kon dan ook niet uitblijven dat bands als Slayer (Show No Mercy), Venom (Black Metal), Celtic Frost (Morbid Tales) en Death (Scream Bloody Gore) in het vizier kwamen van de Belg. Uiteindelijk kwamen de death metal platen uit de Morrisound studio bij Vince op de radar en sindsdien is hij al ruim dertig jaar verslaafd aan zijn genre. Naast alle voorliefde voor dood metaal is reizen eveneens een passie, werkt hij bij een opvangcentrum voor zeezoogdieren in Nederland, is er een guilty pleasure genaamd darts en mag de metalfan graag tijd doorbrengen met zijn gezin. Het pendelen tussen België en Nederland zorgt ervoor dat er normaal gesproken veel concerten bezocht kunnen worden.
Alle geluidsdragers van Obituary
Vorig jaar hielden we bij Zware Metalen een death metal battle. Obituary eindigde op een tweede plek, ‘uiteraard’ achter Death. Hoe kom jij bij de verzameldrang van Obituary en staat die band wel op jouw nummer één plek?
1989 en 1990 waren wonderbaarlijke jaren voor death metal! De eerste platen van Obituary, Morbid Angel, Deicide, Cannibal Corpse en natuurlijk Death, behoren nog steeds tot mijn absolute favorieten. In 1990 zag ik Obituary voor het eerst live. Ik was nèt geen 18, maar ik kan het mij het concert nog volledig voor de geest halen. Het was die legendarische, eerste Europese tour met Morgoth en Demolition Hammer. Op een zondagnamiddag deed deze package België aan in het Parochiaal Centrum van Hofstade, nabij Aalst. Ik had toen al vrij veel extreme bands aan het werk gezien want ik dook steeds dieper de underground en DIY-scene in, maar het concert van Obituary die dag maakte een nóg grotere indruk op me dan Slowly We Rot en Cause Of Death dat op plaat destijds deden. Hoe was het mogelijk dat John Tardy ook live zo’n grafstrot kon brengen? Hoe slaagde Trevor Peres erin om diezelfde lompe, zompige sound te produceren daar in dat kleine maar volgepropte zaaltje naast het kerkhof van Hofstade? En dan die drums van Donald Tardy nog, wie doet het hem na?
Begin jaren ’90 tourde Obituary heel vaak door Europa en steeds opnieuw speelden ze -naar mijn mening- iedere andere band van het podium. En dat zeg ik ondanks dat Obituary op het podium stond met andere grootheden als Sepultura, Napalm Death, Carcass en Cannibal Corpse. De platen daarna (The End Complete en World Demise) waren eveneens een schot in de roos. Datzelfde torenhoge niveau hebben ze op plaat niet meer weten vol te houden, maar de concerten daarentegen waren iedere keer meer dan fantastisch. Om van die live-ervaringen een klein beetje thuis te kunnen genieten begon ik met het kopen van bootlegs en Japanse persingen van CD’s waar steevast live-bonusnummers op stonden. Toen ik tevens ontdekte dat er ook persingen waren met onuitgegeven nummers moest ik die ook hebben en zo is de bal stilletjes aan gaan rollen.
Wat mij al opviel in november toen we contact hadden, was dat jouw collectie niet zozeer uit tien verschillende versies van één album bestaat, maar meer items bevat die wat minder voor de hand liggen. Dat klopt toch?
Dat klopt inderdaad. In muzikaal opzicht verzamel ik alles van de vijf bandleden die voor mij persoonlijk het meest invloedrijk zijn: de gebroeders Tardy, Trevor Peres, Allen West en Frank Watkins. Concreet betekent dat dus dat ik alles bezit wat ze hebben opgenomen met Obituary, maar ook geluidsdragers waar ze als gast hebben gefungeerd bij of met andere bands. Denk daarbij aan materiaal van Xecutioner, Meathook Seed, Tardy Brothers, Catastrophic, Lowbrow, Six Feet Under en bijvoorbeeld een Gorgoroth. Als één van de leden een gastbijdrage heeft gedaan bij andere bands zoals dat is voorgekomen bij onder andere Sepultura, Napalm Death, Master en Cancer, dan is dat item ook te vinden in mijn verzameling.
Alle geluidsdragers van andere bands, gastbijdragen enzovoort
Daarnaast heb ik veel gitaarpicks, enkele drumstokken, promotiefoto’s en erg veel gesigneerd materiaal en stickers. Posters, tickets en affiches laat ik aan mij voorbij gaan. maar sinds vorig jaar ben ik ook actief opzoek naar originele flyers van concerten en festivals waar de band optrad. Ik moet ergens een grens trekken en dat betekent dat ik niet alle shirts of patches ga kopen die ik tegenkom. Sinds vorig jaar ben wel begonnen met mijn zoektocht naar originele flyers van concerten en festivals.
Een deel van de gesigneerde foto’s
Hoe kom je eigenlijk aan alle gitaarpicks en gesigneerde items? Daarnaast kregen we ook een mooie foto van allemaal gesigneerde foto’s. Het borrelt bij mij wel een vraag op, namelijk dat je van muziek kunt genieten maar een foto is ‘maar’ een foto toch? Ik ben erg benieuwd hoe zo’n fanatiek verzamelaar als jij daar tegenaan kijkt.
Ik heb best wat items zelf gekregen en geregeld, maar uiteraard heeft er ook veel ruil plaatsgevonden via forums en social media. Daarnaast zijn enkele exemplaren ook gekocht op bijvoorbeeld veilingen. De hele metal community heb ik in die zin altijd ervaren als een hechte gemeenschap! In al die jaren van ruilen en kopen ben ik slechts eenmaal bedrogen. Daarnaast verliep alles erg vriendelijk en eerlijk.
Om je tweede vraag te beantwoorden: ik begrijp je vraag helemaal over alle foto’s en kaarten hoor, haha! Laten we het erop houden dat het wat uit de hand gelopen is. Het begon allemaal toen ik enkele promo foto’s van Obituary uit begin jaren ’90 op de kop kon tikken. Er waren er zelfs enkele bij die gesigneerd waren door Allen West en de in 2015 overleden Frank Watkins. Al snel had ik een mooie verzameling maar het gevaar sluipt erin dat je ze dan allemaal wilt. Zo ging het ook met stickers. Toen ik een promo sticker vond van Cause Of Death uit 1990 maakte die enkel de weg vrij voor meer en meer stickers.
Nog enkele gesigneerde items
Mijn mooiste item uit al die kaarten is het visitekaartje van Frank Watkins die naast bassist bij Obituary ook manager was van enkele bands. Het visitekaartje heb ik trouwens op Graspop gekregen van de beste man zelf. Andere mooie items van de kaarten vind ik de gesigneerde lyricsheet van Cause Of Death, de bandfoto van de Slowly We Rot-bezetting gesigneerd door originele bassist Daniel Tucker en de originele flyers uit 1990 en 1991. Weet je wat het is met bijvoorbeeld die kaarten en foto’s; je kunt ze niet beluisteren maar eenzelfde platen op verschillende versies is toch ook allemaal hetzelfde? Een gesigneerde foto daarentegen is helemaal uniek. Er bestaat geen enkele identieke en daarnaast zitten er natuurlijk mooie herinneringen aan.
En inderdaad al die kaarten kan je niet luisteren maar geldt dat ook niet voor verzamelingen van dezelfde plaat in alle kleuren vinyl? Of je nu de blauwe of rode plaat beluistert, de muziek is op alle versies identiek.
Enkele promo- en persfoto’s van Obituary
Nou, dan pakken we meteen goed door. Kun je over enkele bijzondere, gesigneerde exemplaren iets verder uitweiden?
De Xecutioner’s Return picture disc gesigneerd door alle bandleden, waaronder de overleden gitarist Ralph Santolla vind ik een echt prijsbeest. De gesigneerde bootlegs Exhuming The Rot en Turned Inside Out of de originele cassette van The End Complete, gesigneerd door Frank Watkins. Zo herinner ik me nog de Inked In Blood Tour in 2015. Obituary speelde toen in een zaal in Turnhout in het kader van een horror filmweek. Het was een bizar tafereel want in de zaal en de foyer stonden skeletten, Frankensteinpoppen en Halloween spullen. Support tijdens die tour was er van MPire Of Evil, oftewel de band van Mantas na Venom. Ik weet nog dat ik backstage was en aan de praat raakte met Mantas. Trevor Peres kwam er toen bij staan en ik bood hem een hele stapel LP’s aan om te signeren. Ik had ook enkele Venom LP’s voor Mantas om te signeren. Trevor had het toen over zijn favoriete Venom LP’s terwijl Mantas zijn favoriete Obituary nummers opsomde. We hebben het toen ook nog gehad over de Buried Alive-cover van Venom die Obituary had opgenomen. Verder bezit ik nog een Back From The Dead cd die is gesigneerd door Allen West, Haunted van Six Feet Under gesigneerd door alle bandleden dus ook Allen West en Terry Butler en ga zo maar door. Het is een echte schatkamer maar er is nog steeds ruimte voor meer! Elke ontmoeting met de bandleden heb ik als erg leuk en bijzonder ervaren. Die mannen zijn heel down-to-earth, zonder kapsones en maken altijd tijd vrij voor hun fans. Het grappige is dat ik hen soms vraag spullen te signeren waar ze niet eens het bestaan van af weten. Van bepaalde bootlegs en persingen maakten ze eerst een foto om er vervolgens een handtekening op te zetten, haha!
Alle bootlegs van Obituary, enkelen zijn gesigneerd
Je haalt inmiddels al enkele keren wat verschillende bandleden aan. Eigenlijk is vooral de positie van gitarist enkele keren gewijzigd, de bezetting is daarbuiten erg stabiel te noemen. Wat is jouw favoriete gitarist bij Obituary en hoe doet de gitarist van dienst (Kenny Andrews) het volgens jou?
Naast dat Kenny Andrews een toffe kerel en de lolbroek van de bandleden is, is hij bovendien erg sympathiek naar fans toe en schudt hij de meest venijnige gitaarsolo’s uit zijn vingers. Zeker na het wegvallen van Ralph Santolla blijkt hij van echte meerwaarde te zijn voor de band. Naar mijn mening is Ralph overigens nooit echt op zijn plek geweest bij Obituary. Als favoriet gaat het meestal vooral tussen Allen West en James Murphy. Ik antwoord daarbij volmondig op Allen West. Murphy is een echte gitaarvirtuoos maar de simpele, vette solo’s van Allen passen in mijn optiek beter bij de band. Spijtig hoe iemand met zoveel talent zijn leven min of meer heeft verprutst. Ook jammer dat zijn bands na Obituary (Lowbrow en Southwicked) spaak zijn gelopen en het zal mij niets verbazen of hij tegenwoordig überhaupt nog een gitaar aanraakt.
Welnu, ondanks dat Obituary al zo lang meegaat kwamen de heren toch met het behoorlijk innovatieve idee om een vijftal streams te organiseren. Ikzelf zag er ook twee. De spelvreugde, humor en Amerikaanse levensstijl kwam ook erg na voren tijdens die concerten.
Ja, ik zag alle vijf de streams. Dat was een geweldige ervaring en heeft het mijn honger naar de optredens van Obituary in ieder geval even kunnen stillen. Trevor heeft naast de band nog een bedrijf genaamd Dark Forces waarmee hij livestreams opzet voor metalbands. Je zag ook veel interactie met de kijkers en die streams zijn dan ook ontstaan nadat veel fans daarom hadden gevraagd. Op de integrale sessies van Slowly We Rot en Cause Of Death kwam snel een vervolg en drijvende kracht daarachter is drummer Donald Tardy. Grappig was wel dat hij het niet altijd makkelijk heeft om de bandleden in bedwang te houden, zo bleek uit de vierde stream. Ik vond het erg leuk om ook een beetje een kijkje te krijgen in hun leven en levensstijl, de repetitieruimte enzovoort. Ieder concert kondigt de band zichzelf aan als ‘from Tampa, Florida’ en zien we tevens ook vaak de Amerikaanse vlag in beeld. In dat opzicht klopt het dus wel dat ze trotse Amerikanen zijn en laten we vooral Redneck Stomp van Frozen In Time niet vergeten. Nee, voor satanisme kun je beter naar andere death metal luisteren uit Tampa zoals Deicide.
Frozen In Time, een lekkere plaat. De meeste fans teren waarschijnlijk op de eerste twee of drie albums die Obituary uitbracht. En wat is jouw favoriete plaat dan van de band?
Persoonlijk neig ik ook wel naar hun eerste drie albums als favoriet, maar om één favoriet te kiezen vind ik lastig. Dat wisselt ook van dag tot dag vrees ik. Die eerste drie platen bevatten alleen maar geweldige nummers waarbij het debuut natuurlijk insloeg als een bom. Slowly We Rot liet vooral een gretige band horen die niet al te ingewikkelde death metal liet horen. Tijdens Cause Of Death kregen we ook een lekkere, vunzige pot death metal met behoorlijk wat Celtic Frost-worship. En daarna nog The End Complete, niet voor niets één van de best verkochte death metal albums ooit! Op en top volmaakt als je het mij vraagt.
De eerste drie albums van Obituary
Voor Obituary was er nog Xecutioner. Daar is niet heel veel van verschenen en wat er al te vinden is gaat voor buitensporige bedragen van de hand. Heb jij iets daarvan in je verzameling en waar trek jij de lijn?
Ik heb ook wel wat hoge bedragen betaald voor sommige items hoor. Met pijn in je hart tel je dat geld dan neer maar achteraf ben ik vooral erg blij dat ik dat gedaan heb. Mijn grens is sterk afhankelijk van het item dat ik zou willen en bovendien verschilt dat maand tot maand. De grens heb ik wel enkele keren opgezocht, haha. Beide demo’s van Xecutioner heb ik op single. Die eerste is niet zo heel bijzonder maar die tweede is gelimiteerd tot 275 stuks en die is werkelijk schitterend. Dat materiaal is als bonus ook te vinden op de re-release van Slowly We Rot. Ik luister trouwens (bijna) alleen maar via vinyl. Een old school band op een old school geluidsdrager.
Xecutioner 7’s. Links de gelimiteerde versie
Laatste vraag: het oude of het nieuwe logo?
Zonder twijfel het oude logo! Die paste perfect op de hoes van Slowly We Rot en Cause Of Death. Het logo met de draak erop zoals we zagen bij The End Complete en het laatste album vind ik niet zo mooi. Vanaf World Demise werd de stijl van het logo iets toegankelijker en het bloederige zou ook niet meer zo goed bij die platen passen. Zo heeft Back From The Dead ook wel wat te lijden onder de hardcore-productie vind ik. In ieder geval het oude logo dus, maar het is toch echt het nieuwe logo dat op mijn schouder staat getatoeëerd! Als laatst: ik ben dus opzoek naar items om mijn collectie uit te breiden. Wie iets heeft liggen van Obituary en aanverwanten dat hij/zij/het wil ruilen of verkopen kan me contacteren via e-mail.
Hartstikke bedankt voor het delen van jouw verzameling! Er begint langzaam weer wat beweging te komen in live muziek, dus Obituary zal wel weer snel te zien zijn.
Lees ook de vorige afleveringen van deze rubriek: