Headlines

Eind augustus en begin januari zijn de twee periodes waarin de meeste mensen zich inschrijven in de fitness met heel veel goede moed en even veel fragiele motivatie. Dit jaar kwam er een derde periode bij, net nadat het Nederlandse Distant (met Slovaakse input) zijn nieuwe album Aeons Of Oblivion uitbracht. Niet dat de heren dusdanig lekker gecutte lijven hebben (heb ik niet gecheckt trouwens), het heeft met de muziek te maken die de heren maken.Lees verder ›

Het Overijsselse labeltje Swarte Yssel is er zo een die gaat voor kwaliteit in plaats van kwantiteit. Er worden geen tientallen releases per maand uitgebracht maar wat er uitkomt, is steevast van goede kwaliteit. Weerzin is de nieuwste boreling en daarin vinden we als belangrijkste bandlid P. (Ossaert). Hij wordt bijgestaan door J. (Shagor). Daarmee is het bijkans meer onderhavig aan incest dan een dominee uit Staphorst.Lees verder ›

Je bent gek op power violence. Je hebt uiteraard West Side Horizons in de kast liggen. Zo niet moet je je eerst gaan schamen. Het 62 liedjes tellende compilatiealbum van deze Amerikanen liegt er niet om. West Side Horizons is een regelrecht monument van kortstondige agressie en boosheid die de bandnaam eer aan doet.Lees verder ›

CroworD uit Oostenrijk, het land van Anna Kiesenhofer, het land van Beinhaus Hallstatt, het land van Almdudler (en ook een beetje van Red Bull). CroworD is afkomstig van Judenburg (ik vind het niet uit) en maakt sinds 2016 melodeath en bracht in 2017 het album The Great Beyond uit…Lees verder ›

Fárbauti is een voor mij onbekend soloproject uit Noorwegen. Dit Hulderdans is een EP geworden met vier nummers en dus een ideale manier om de kunsten van de heer Skuggimaðr te leren kennen. Nochtans speelt deze brave man ook in bands als Gorr en … Under A Fullmoon samen…Lees verder ›

Omwille van het verleden van de band Mayhem, krijg ik toch altijd een kleine opstoot van adrenaline bij het verschijnen van nieuw materiaal. Niet dat ik de laatste tien jaar nog in lichterlaaie gestaan heb nadat de Noren er iets nieuws uitduwden, maar oude liefde roest heel traag. Daarbij…Lees verder ›

Heerlijk toch, een portie ongure black metal van eigen bodem! En als je dan weet dat Floris, alleskunner en bandlid in Meslamtea, Asgrauw en Sagenland deze band, Schavot, boven het doopvont heeft gehouden, dan kan je van dit werkstuk, Galgenbrok, niks meer of minder verwachten dan dat het een meesterwerk, een stuk kwaliteitsvlees zou moeten zijn. Of leg ik de lat nu persoonlijk veel te hoog?Lees verder ›

Zo, deze heb ik wel echt uit de grond moeten halen, want zo ondergronds als Jalang kom je ze niet vaak tegen. Jalang is een Indonesisch woord. Wanneer het een vrouwelijk woord is betekent het 'hoer', wanneer het een mannelijk woord is betekent het 'ongetemd'. Volgens Jalang is dit te wijten aan cultureel seksisme en daar staat de band maar wat graag tegen op. Niet dat de standplaats van de band Indonesië is, want Melbourne staat aangegeven als de thuishaven van de band. De zangeres spreekt in elk geval zowel Engels als Bahasa Indonesia en zal dat ook op dit album laten horen. Vroeger heette de band overigens Lái.Lees verder ›

Double Eclipse, het debuut van Hardline, kwam meer dan 25 jaar geleden uit maar behoort nog steeds tot een van de betere albums in het AOR genre. Het duurde tien jaar alvorens er een opvolger kwam. Tegen die tijd was de muzikale wereld op zijn kop gezet door een aantal bands uit Seatle waardoor er weinig aandacht was voor de band in die tijd. Voorgaande albums zijn een beetje langs mij heen gegaan dus dit een hernieuwde kennismaking voor mij. Heart, Mind & Soul is ondertussen al weer het achtste studio album van de band. Van de originele line up is alleen zanger Johnny Gioeli nog over.Lees verder ›

Iemand zin in vrolijke glamrock? Velvet Insane maakt vrolijke catchy glamrock. Uit Zweden komen de mannen, maar ze schijnen in Japan en Amerika ook "hoge" ogen te gooien. De nadruk ligt bij Velvet Insane niet op glam, en eigenlijk ook niet specifiek op rock. De band kiest niet voor een typisch glamimago en levensstijl. Het is wat braaf wat dat betreft, en dat hoor je ook in de muziek. De poppy structuren, met uitgemolken refreinen zijn vooral gericht op easy listening. Sulo Karlsson van Diamond Dogs heeft meegeholpen met het album maken.Lees verder ›

Dit Cultum Interitum, afkomstig uit het Poolse Warschau, kennen we van eerder werk met de titel Poison Of Being. Die plaat werd ook nog niet eens zo lang geleden, in 2020, via Godz ov War Productions uitgebracht. Veneration Of The New Dawn is de snelle opvolger van deze plaat en herbergt zes gortige, groezelige songs die het midden houden tussen vunzige black metal en midtempo, beukende death metal. De productie is even smerig als een al jaren niet gepoetst fornuis en die smerigheid is net wat dit product nodig heeft. De eerder gruntende vocalen van E leggen er alzo nog een speklaagje bovenop.Lees verder ›

Panopticon, je vindt het geniaal of je vindt het zwaar klote (of je hebt er nog nooit van gehoord). Een middenweg lijkt er nauwelijks te zijn. Deze Amerikaanse blackmetalband verwerkt namelijk onconventionele instrumenten in de muziek, die we normaal niet snel zullen associëren met het genre. Met name de toevoeging van flinke dosissen bluegrass folkmuziek zal niet iedereen kunnen bekoren en vooral de banjo is hierin de vreemde eend in de bijt.Lees verder ›

Toen ik vele jaren geleden begon te luisteren naar black metal, was dat vooral een opwindende ervaring, een energieke rollercoaster gevuld met vuur, boosheid en geweld. Dat black metal ook sfeervol en rustig kan zijn, had ik toen helemaal niet durven denken. Uiteraard waren er wel sfeerelementen terug te vinden in de muziek die ik beluisterde. Die waren vooral afkomstig van de toetsen van Stian Aarstad, Damien Gregori of Pedro Paixão (om er maar enkelen te noemen), die voor het nodige tegengewicht moesten zorgen tegen al die dolle, zwarte waanzin.Lees verder ›

Wij zijn toch maar een bevoorrecht volkje hier in de Benelux. Bij slaapproblemen krijg je bijvoorbeeld zonder al teveel moeite gewoon wat geschikte medicatie toegewezen. Als je in Brazilië woont en je dealt met dezelfde problematiek, dan lig je kennelijk nachtenlang wakker en heet je bij achternaam waarschijnlijk Cavalera. Bij gebrek aan een goede nachtrust grijp je dan terug op dat wat je het meest voldoening geeft. In deze casus 'Cavalera' is dat natuurlijk muziek maken. Max Cavalera, daar hebben we het dan over voor alle duidelijkheid hè.Lees verder ›

Stel je Finntroll voor in een carnavalsoutfit. Heb je het beeld? Goed, want dat is hoe Troldhaugen klinkt. Obzkure Anekdotez for Maniakal Massez is pas 7 jaar oud, maar de band heeft een label gevonden dat een re-release wel zag zitten. Deze Australiërs hebben een Scandinavische naam aangenomen en dat hoor je zeker terug. Troldhaugen is de naam van het huis van Edvard Grieg. Een bekende romantische componist uit Bergen, Noorwegen.Lees verder ›

Het is Tobias, die je nog kent van Cypher en I Chaos, die achter Interpolant zit. Hij is aan Arbor begonnen tijdens de donkere maanden van 2020, omdat hij ‘ns wilde checken of hij nog zware muziek kon maken. Weliswaar met een dominantere rol voor de synthesizer en met atypische songstructuren, toonaarden en ritmepatronen. Dat leest alsof het heel erg progressieve en elitaire kost gaat worden, maar klinken doet het totaal anders dan wat je van iets dat ‘prieel’ heet zou verwachten.Lees verder ›