Het Overijsselse labeltje Swarte Yssel is er zo een die gaat voor kwaliteit in plaats van kwantiteit. Er worden geen tientallen releases per maand uitgebracht maar wat er uitkomt, is steevast van goede kwaliteit. Weerzin is de nieuwste boreling en daarin vinden we als belangrijkste bandlid P. (Ossaert). Hij wordt bijgestaan door J. (Shagor). Daarmee is het bijkans meer onderhavig aan incest dan een dominee uit Staphorst. U weet wel, het dorpje waar je tante ook je halfzus en tevens je oma is en waar je je vader zowel met “papa” als “oom” aanspreekt en op zondag met “mijnheer dominee”.
Afijn, Weerzin dus. Stilistisch is het black met een punk-feel. De band debuteert met deze EP en doet dat meer dan goed. Het lijkt erop alsof er een voor mij persoonlijke tint aan de vier nummers is gegeven doordat Weerzin aftrapt met een ode aan een ex van mij (Heks) en eindigt met een hommage aan een voormalig leidinggevende (Vadsige Schransbak). Over die laatste later meer.
Er zijn van die stemmen die je uit duizenden herkent. Burzum of Peste Noire hebben er een en Weerzin dus ook. P. klinkt alsof hij zijn tanden dagelijks poetst met wijwater uit Tsjernobyl. Doordat zijn stem wat dieper in de mix ligt, is het niet altijd goed verstaanbaar maar draagt het des te meer bij aan de intens zieke sfeer van de muziek. En die muziek hoeft niet altijd met 220 bpm over je heen te komen. Juist doordat er af en toe wat rustige momenten worden ingebouwd, wordt de onderhuidse spanning lekker opgebouwd. De productie is enigszins donker, er zit voor blackmetalbegrippen zelfs vrij veel laag in de muziek. Desondanks zit de basgitaar toch goed verstopt in de mix. Het is een kwestie van smaak maar van mij had de basgitaar iets meer overstuurd mogen klinken en net wat beter te horen zijn.
Compositorisch is het uiteraard allemaal dik in orde. Zo zeer zelfs dat het jammer is dat er maar vier nummers te beluisteren zijn. Weerzin weet met gemak de aandacht vast te houden. Laat dit een aanmoediging zijn om snel aan het eerste volledige album te gaan werken! Hoogtepunt op Vitriool is het afsluitende Vadsige Schransbak. Het thematisch mooi uitgebuite gitaarthemaatje klinkt net catchy genoeg om te blijven hangen en toch dissonant genoeg om voor black metal door te gaan. Blekkies gaan dit checken!
Label:
Swarte Yssel, 2021
Tracklisting:
- Heks
- Onbegrensde Kannenkijker
- Ontbinding
- Vadsige Schransbak
Line-up:
- P. – Zang, gitaar, basgitaar
- J. – Drums
Links: