Vorig jaar publiceerden we negen artikelen waarin we verzamelaars spraken met een collectie aan items van één specifieke band. Dit kwam tot stand na een oproep op Facebook. De serie werd goed ontvangen en daarom geven we er in 2021 graag een vervolg aan. Dit jaar gaan we alleen nog een stapje verder: een nieuwe reeks met verzamelingen, waarvan het merendeel bestaat uit verzamelaars buiten de grenzen van Nederland en België! Eerder verschenen er al collecties van onder andere Type O Negative, Hatebreed en Immortal, in de achtste aflevering presenteren we met trots een verzameling van het legendarische Death.
We spreken deze ronde met een speciale gast, namelijk Jochen Hofmann. De 47-jarige Duitser is niet alleen groot fan van één van de meest invloedrijke metalbands uit de geschiedenis, hij heeft zelfs een website en onlangs een magazine uitgebracht in het teken van zijn favoriete band. Uiteraard praten we dan over Death. Jochen is metalfan sinds 1985 aangezien hij toen in aanraking kwam met Ride The Lightning van Metallica. Eind jaren ’80 hoorde hij Death voor het eerst via de albums Scream Bloody Gore en Leprosy, maar dat was als jonge knul nog iets te hard. Toen Spiritual Healing uit werd gebracht voelde de metalhead zich pas echt overtuigd, waarna hij naar eigen zeggen officieel was geïnfecteerd met het Death-virus. Andere favoriete bands zijn Overkill, Slayer, Testament en Metallica, maar ook technische deathmetalbands zoals Cynic, Atheist en Pestilence doen het goed. In tegenstelling tot onze vorige collectie, kan Jochen niets met black metal.
De demo-collectie van Death
Chuck Schuldiner’s fameuze woorden ‘let the metal flow’ kennen we allemaal. Wat betekenen die woorden voor jou als immens fan van de band?
Mijn complete leven is vanaf 12-jarige leeftijd ‘let the metal flow’. Inmiddels ben ik 47 jaar oud en er gaat geen dag voorbij dat ik geen metalshirt draag, niet naar metal luister of denk aan Chuck en Death. Metal is de beste muziek ter wereld en ik ben erg dankbaar dat ik in dit muzikale tijdperk mag leven. De mensheid bestaat natuurlijk al heel lang en zal dat ongetwijfeld nog heel lang doen, maar wij leven in een tijd dat het mogelijk was en nog steeds is om Death, Metallica, Maiden en Slayer te luisteren of te zien. Als je 50 jaar eerder of later bent geboren ligt het toch alweer anders. Als ik morgen kom te overlijden heb ik niets gemist aangezien ik heb mogen leven in een tijdperk met een hele mooie muzikale geschiedenis!
Death heeft zeven geweldige albums uitgebracht. Wat is jouw favoriete plaat en nummer van de band?
Dat is een makkelijke vraag: het beste album van Death is Human! Dat album is de link en overgang tussen de eerste drie pure death metal releases en de drie meer progressief georiënteerde albums die volgden. Daarnaast had dat album ook de beste line-up die de band heeft gehad. Helaas leven twee van de vier muzikanten niet meer.
En waarom was dat dan precies de beste line-up volgens jou? Buiten het gegeven dat het jouw favoriete album is uiteraard.
Oké, we praten dus over Sean Reiner op de drums. Zijn werk was buitenaards goed! Steve DiGiorgi is in mijn optiek de beste bassist op deze wereld. Over Chuck en Paul Masvidal hoeven we het niet te hebben, toch? Topmuzikanten! Human is de beste progressieve death metal plaat die ooit is gemaakt. Voor mij is een zanger het belangrijkste onderdeel van een band, zeker bij death en thrash metal. Je kunt een geweldig muzikant zijn maar als je geen goede songwriter bent valt al je talent in het niets. Chuck had in dat opzicht alle soorten metal kunnen maken, want alles wat van zijn hand kwam was gewoon super goed. In dat opzicht maakt het ook niet uit naar welk album van Death ik luister, of het materiaal wat we later te horen kregen bij Control Denied. Zo vind ik dat Dave Mustaine van Megadeth en Jeff Waters van Annihilator bijvoorbeeld ondanks hun goede instrumentbeheersing, ook slechte platen hebben geschreven. Een zanger kan op zulke platen nog enigszins dienen als ‘extra instrument’, mits de stem goed is. In het geval van Chuck is dat absoluut van toepassing.
Helaas liet Chuck Schuldiner veel te vroeg het leven. Een zeer talentvol en gedreven muzikant. Als het anders was gelopen en hij zou nog leven, wat zou er dan wellicht allemaal nog verschenen zijn van hem denk jij?
Voor mij persoonlijk heeft Death een perfecte discografie afgeleverd. Dat is het mooie en minder mooie aan Death. Aan de ene kant heeft de band namelijk zeven albums gebracht die allemaal als mijlpaal voor metal zijn gaan gelden, maar aan de andere kant is er sindsdien niets nieuws meer uitgebracht. Misschien is het ook de charme van Death aangezien Chuck nooit een slecht album heeft gemaakt. Als ik kijk naar andere favoriete bands als Metallica, Overkill, Slayer en Testament: allemaal hebben ze geweldige platen maar ook een paar onzinreleases. Dat vindt je bij Death niet terug. Tegelijkertijd denk ik dat Chuck, als hij niet was gestorven, steeds meer van death metal zou zijn afgeweken richting progressieve metal. Voor fans zoals ik geen problem, maar de liefhebbers van death waren dan wel afgehaakt denk ik.
Onlangs bracht Relapse Records alle albums opnieuw uit als re-release. De meeste bonustracks op die uitgaven zijn niet echt spraakmakend, vonden wij.
Oh, ik vind ze allemaal geweldig en de meeste heb ik dan ook gekocht. De vinylboxen zijn super! Als je fan bent van een band die niet meer bestaat ben je allang blij dat er re-releases verschijnen met (nieuw) extra materiaal of speciale uitgaven. De Resin-figuren die zijn uitgebracht voor Scream Bloody Gore, Leprosy en Spiritual Healing zijn ook gaaf. Helaas heb ik die nog steeds mijn hand niet kunnen leggen op die van Spiritual Healing, dus daar ben ik nog naar opzoek. Wat ik absoluut niet begrijp is dat ze ook veel prints opnieuw hebben uitgebracht. Veel van die shirts waren alles behalve fraai; lelijke designs en veel te harde kleuren.
Jij zult het weten. Zo zag ik op jouw site van Death dat je maar liefst 147 shirts van de band bezit. Bovendien zijn alle ontwerpen ook nog eens zichtbaar gemaakt. Kun je drie speciale shirts met een verhaal toelichten?
Hm. Ik heb een heleboel gelimiteerde en speciale shirts van Death inderdaad, dus het zal je niet verbazen dat het lastig is om drie speciale uit te kiezen. Bij deze vraag moet ik tevens vermelden dat ik meer dan tweeduizend shirts in totaal bezit. Voordat ik de shirts die ik kies gevonden heb, ben ik heel wat tijd kwijt. Van elk shirt heb ik een foto genomen en aangezien ik als beroep grafisch vormgever ben, heb ik de afbeeldingen zo aangepast dat het grafisch in orde is. Deze afbeeldingen zijn vervolgens ook allemaal op mijn site terecht gekomen. Geen ‘echte’ foto’s dus, maar in een gedigitaliseerd jasje.
Ik kies als eerst het originele shirt van de Scream Bloody Gore-tour uit. Dit shirt is afkomstig uit de privécollectie van Chuck zelf en te herkennen aan het feit dat ze mouwloos zijn. Ik kreeg het ongeveer 10 á 15 jaar geleden van zijn neef, Chris Steele.
Het tweede shirt is speciaal gemaakt voor de mini-tour door Mexico in 1989. Deze exemplaren zijn destijds alleen aan de band en crew gegeven. Als laatst kies ik ook nog voor het ‘Leprosy december’-tour shirt. Dat moet ook een zeer gelimiteerd shirt zijn aangezien ik nog nooit een ander exemplaar heb gezien namelijk.
Erg gaaf die shirts! Wat ik me afvraag: hoe weet je in hemelsnaam welke prints er allemaal zijn verschenen? Hoe kom je aan die informatie bijvoorbeeld.
Ik verzamel nu ongeveer dertig jaar items van Death. In die tijd heb ik een hoop gezien en is mijn kennis uiteraard flink uitgebreid. Ik durf met zekerheid te zeggen dat er geen shirt van Death is dat ik niet ken. Zo heb je op kwalitatief vlak een hoop goede maar ook minder goede shirts, van vroeger maar ook nog die nu verschijnen. Blue Grape is zo’n merk dat rond de jaren ’90 erg slechte kwaliteit van shirts uitbracht, met name van Sepultura en Obituary. Al mijn shirts draag ik overigens, zolang ik ze pas natuurlijk. Hoewel, ik duik uiteraard geen moshpit in met een T-shirt dat een gemiddelde waarde van vierhonderd euro heeft, haha.
Een aantal T-shirts van Spiritual Healing en Scream Bloody Gore
Ik haal net al je site aan. Daar zitten behoorlijk wat uren aan werk in. Wanneer begon je daarmee en weten (oud) bandleden van jouw site bijvoorbeeld?
Ik begon humandeath.de toen het slecht ging met Chuck. In diezelfde tijd ontdekte ik ook het wereldwijde web en kwam ik erachter dat er geen site of fanpagina van Death was. Als support voor Chuck ben ik uiteindelijk met de site begonnen. Helaas, na ongeveer een jaar, stierf hij en waarschijnlijk heeft hij de site ook nooit gezien. Bedenk even dat we over een hele tijd terug praten en het web een stuk kleiner was dan dat het nu is. Het was moeilijker om contact te leggen met andere muzikanten. Later kwam ik alsnog in contact met leden als Shanon Hamm, van wie ik foto’s kreeg uit zijn privé-collectie voor op mijn website. Tegenwoordig heb ik nog contact met onder andere Rock Rozz, Terry Butler en bandmanager Eric Greif.
Waar je ook uitgebreid werk van hebt gemaakt op je site zijn een heleboel concertkaartjes van Death. Zelf nog een mooie herinnering aan een concert van de mannen?
Haha. Ik kan nog wel een leuk verhaal met je delen over een concert van Death in de Rockfabrik, Ludwigsburg. Dat was in 1992 met in het voorprogramma Pestilence en Viogression. We reden naar de plaats van bestemming in één auto met daarin vijf jonge gasten die niet vies waren van wat marihuana. Tijdens de rit die zeker een uur in beslag nam rookte we de ene na de andere joint. Totaal stoned toen we aankwamen natuurlijk. Eenmaal daar ging ik als eerst naar binnen om de zaal wat te verkennen en onderweg richting het podium liep ik langs een langharige metalhead. Iets later kwam bij mij het besef dat dat Chuck was! Snel draaide ik me om en vroeg hem om zijn handtekening en we kwamen tot een korte conversatie. Alle andere fans die de zaal binnenkwamen zagen ook niet dat het Chuck was overigens, want iedereen liep gewoon door. Iets later sloot ook Steve DiGiorgio aan en ook van hem ontving ik een handtekening. Ik had voor die dag besloten om eens een ander shirt aan te trekken, eentje met een wietblad erop in plaats van een Death-shirt. Ik wist dat Chuck ook een ‘pothead’ was en mijn shirt kon dan ook op een goedkeuring rekenen van hem. Die ontmoeting met hem staat mij tot op de dag van vandaag nog helder bij. Echt een droom die daar uitkwam.
In tegenstelling tot veel van de andere artikelen die ik tot op heden schreef, hebben we het nu weinig over albums of vinyl. Dat is overigens ook haast niet te vinden op je site. Toch heb je behoorlijk veel muziekdragers. Wil je daarvan ook enkele bijzondere items met ons delen.
Als eerst natuurlijk een haast heilig items uit mijn collectie; de Death By Metal demotape. Die kocht ik via eBay van iemand die het van Chuck himself kocht, inclusief het Venom T-shirt. Moeilijk te verkrijgen maar bovenal erg duur. Daar ben ik dan ook erg blij mee.
Als tweede wil ik graag de testpersingen van Scream Bloody Gore en Spiritual Healing aanhalen. Oké, dat zijn er twee, maar vooruit. Ik ben erg blij dat ik twee testpersingen in mijn collectie heb, zeker omdat alle eerste persingen van de Death-albums al moeilijk te verkrijgen en bovendien ook nog erg prijzig. Je zult begrijpen dat deze persingen helemaal lastig te krijgen zijn en qua waarde de pan uit zouden rijzen.
In diezelfde categorie zit ook mijn derde item, namelijk een gesigneerde tape van Symbolic. Deze promotape bevat de handtekening van Chuck, absoluut een uniek verzamelstuk dus!
Als laatste item draag ik nog een kopie van de VHS-tape aan waarop de begrafenis van Chuck staat. Zijn familie heeft opnamen gemaakt van die dag en later verspreid onder familie en speciale vrienden. Niet een alledaags item en ik vind het mooi dat ik één exemplaar heb kunnen vinden. Het was destijds, in 2001, niet makkelijk om te krijgen en betalen aangezien alles een stuk lastiger was dan hedendaags.
Fraaie items zeg. Naast Death waren er natuurlijk ook nog Mantas en Control Denied. Laatstgenoemde was een band waar Chuck zijn overige inspiratie in kwijt kon. Zou er nog eens ‘nieuw’ materiaal verschijnen van die band, materiaal dat nog steeds ergens op de plank is blijven liggen?
Als dat materiaal er al is, gaat dat niet meer verschijnen vrees ik. Er zit inmiddels zoveel tijd tussen. Een paar jaar geleden was er een actie met shirts waarvan de opbrengst bedoeld was om het tweede Control Denied-album uit te brengen. Daar is niets van terecht gekomen. Steve DiGiorgio heeft in meerdere interviews ook al uitgesproken dat dit materiaal hoogstwaarschijnlijk nooit uitgebracht zal worden.
Als laatst wil ik het nog hebben over een erg bewonderenswaardig iets waar je mee bezig bent nu. Je hebt inmiddels al twee verschillende exemplaren uitgebracht van een Death-magazine. Hoe ben je op dat idee gekomen en hoe is de totstandkoming ontstaan?
Ja, dat is ook een grappig verhaal dat ongeveer twintig jaar geleden is ontstaan toen ik een Nederlandstalig funclub magazine kocht van Overkill. Een poos later heb ik geprobeerd om nog wat andere exemplaren te bemachtigen, maar het was onmogelijk om die te vinden. Via het blad dat ik wel in mijn bezit had ben ik gaan kijken waar het werd gemaakt. Ik zag de naam van de maker van dit magazine en via internet kwam ik achter zijn mail waarna ik alles van Overkill kon overnemen van hem, inclusief de orginele templates van de zes verschenen fanclub magazines. Feitelijk was ik op dat moment dus de eigenaar van het blad. In 2020 had ik het idee om een nieuwe, beperkte oplage te maken van het blad. Zo gezegd zo gedaan: een tijd later was daar nummer #7 van het magazine. Omdat Overkill zo veel albums heeft uitgebracht was het voor mij ondoenelijk om nog meer opgaven te maken, dus kwam ik met het idee om Overkill te vervangen voor Death. Het scheelt dat ik materiaal genoeg voor handen heb ook. Het eerste exemplaar van Spirit Crusher is inmiddels verschenen. Death-fans zijn meer diehard dan die van Overkill, dat kan ik je wel vertellen! Het eerste blad verscheen in een oplage van honderd stuks en was binnen vier weken compleet uitverkocht via mijn Facebookgroep van Death. Datzelfde geldt voor nummer twee in de reeks, die verscheen in een oplage van 125 stuks. Momenteel ben ik bezig met de derde druk die gaat over Spiritual Healing. Elke editie gaat over één specifiek album. De eerste editie ging over de demofase en Scream Bloody Gore, de tweede ging over Leprosy, enzovoort. Er verschijnen dus nog vier, maar ik sluit niet uit dat er nog meer verschillende edities komen vanwege alles dat ik van Death heb in mijn verzameling. Je kunt het underground magazine kopen via mijn Facebookgroep.
De tweede editie van Spirit Crusher, met het thema Leprosy
Van dat soort dingen kan ik persoonlijk echt blij worden. Geweldig initiatief! Keep up the good work en daar sluiten we deze gave editie van Zware Verzamelingen dan ook mee af.
Lees ook de vorige afleveringen van deze rubriek:
- Noorse toewijding aan Behemoth
- Motörhead collecties met een Italiaanse en Griekse tint
- Over Type O Negative, gothclubs en zijde concertposters
- Over Alexi Laiho en Children Of Bodom
- Over Hatebreed, straight edge en ‘keeping it real’
- Getekend voor het leven door Obituary
- Battles in the north (and south) met Immortal