Oprichter en gitarist van Ahab, Chris R. Hector had eens zin om zijn muzikale horizon te verbreden en dan wel op een zodanig andere wijze gebracht als Ahab, dat een onwetende het haast niet kan geloven. Echter kruipt het bloed waar het niet kan gaan want zijn signatuur is toch onmiskenbaar op Descenders, het eerste album van Silurian. De dame waarmee Chris hier een duo vormt luistert naar de naam Emilia Sherman.Lees verder ›
Stelt u zich eens voor: het is vrijdagavond en u hebt een onnoemelijke goesting om honderd blikken pils achterover te klokken. Zoals dure wijnen perfect te combineren zijn met allerlei dure spijzen, zo kunnen ook al die bierblikken gecomplementeerd worden door een aangename dosis geluidsgeweld. Het Finse Graveyard Shifters biedt het perfecte audiovocht bij uw alcoholische vrijdagavondbuffet.Lees verder ›
In de onderbuik van de Fins blackmetalwereld verblijven heel wat occulte heerschappen. Zo ook de heer S. Korpituli die we onder andere kennen van Iku-Turso, Khanus, Wrathage of Nachtvrucht. Zijn solowerk brengt hij uit onder de naam Korpituli op het Korpituli label, wat niet onlogisch klinkt. The Ancient Spells Of The Past is de debuutplaat en omhelst zes nummers. Het is eerder een mid-tempo blackmetalvariant met een atmosferische insteek die je te horen gaat krijgen maar wel één waarbij de typische Finse schoolelementen welig doordruppelen. Zoals zo vaak wordt dit alles voorzien van een bijpassende korzelige, schuurpapieren productie die wel toelaat elk instrument en de verschillende lagen goed te onderscheiden.Lees verder ›
Deze is voor iedereen die John Cena wel kan zien, die weten wat The Rock aan het koken is en voor allen die dagelijks hun vitamientjes netjes eten terwijl ze hun gebedje opzeggen. Oftewel, dit is voor iedereen die van worstelen houdt. De nummers van PPTA gaan namelijk exact daar over, worstelen. En nee, niet over die geoliede mannen en ook niet over die voornamelijk te dikke kerels met hun luierstring om, maar over het Amerikaanse showworstelenLees verder ›
Een van de meest bevreemdende namen die Zware Metalen een EP ter recensie aanbood, is zeker Captain Naysayer. Volgens hun introductievideo op YouTube mag je dat volledig letterlijk vertalen: wie is de belangrijkste nee-zegger van de band? De leden waren blijkbaar op zoek naar een bandnaam maar altijd was er wel iemand die dwarslag: de ‘captain naysayer’ dus. Lees verder ›
We mochten weer. Zomaar naar een concert. In een zaal, met echte mensen van vlees en bloed. De forse Rotterdammert met AC/DC-shirt die zijn hondje uitlaat voor de deuren van Baroeg kan het niet geloven. Echt? Er is weer wat te doen in Baroeg? Zijn blik betrekt als hij hoort dat concert uitverkocht is en dat dat niet heel moeilijk was omdat we moeten zitten. Aan een tafeltje, op anderhalve meter afstand. De man ontpopt zich plots als amateurviroloog en roept dat we hier niet aan mee zouden moeten doen en dat het allemaal onzin is en dat we toch wel doodgaan. Met de mededeling ‘maar dan hebben wij tenminste nog een concert gezien’, laten we ‘m verbouwereerd achter.Lees verder ›
Op 10 september verschijnt het nieuwe album van black metal band Lvcifyre. Dark Descent & NoEvDia brengen deze uit in verschillende formaten. Het titelnummer van het album The Broken Seal kun je hier beluisteren.Lees verder ›
Baroeg Open Air gaat dit jaar door! Onder voorbehoud natuurlijk dat er geen vervelende virussen opduiken. De organisatie heeft direct een nieuwe naam aan de line-up toegevoegd. Het Rotterdamse Thanatos mag eindelijk los om Violent Death Rituals te laten horen.Lees verder ›
De onlangs overleden Joey Jordison, was natuurlijk vooral bekend als mede-oprichter en drummer van Slipknot, maar tot aan zijn dood speelde hij bij deathmetalband Sinsaenum. Die groep nam in een Facebookbericht ook afscheid van de muzikant, maar voegde daar iets opmerkelijks aan toe: Joey also had his demons, and nothing hurts more than knowing that we did everything in our power to help and couldn’t get through to him.…Lees verder ›
Ruim tien jaar na Schatten Des Gewitters komen deze Duitsers, die jagen onder de naam Irrlycht en afkomstig zijn uit de regio Heidelberg, via Folter Records met de langverwachte opvolger. Deze kreeg de titel Wolfish Grandeur mee. Een beestige cover toont aan dat we niks minder dan een hapklare brok, zwart geblakerd metaal mogen verwachten. Achter deze band zitten bandleden die het bijten in een gewond lam wel eigen zijn. Zo moeten we normaal Isegrimm en Nordger kennen van een band, die weliswaar al op de schop is gegaan, Geweih. Nog niet zo lang geleden bracht Irrlycht samen met de Fransen van Malcuidant nog een split uit met als titel Unendliches Nyhts. Wat een eerste teken van leven was na toch jaren van het jachtveld te zijn verdwenen.Lees verder ›
Met deze heruitgave van het titelloze debuutalbum van Breathless, springen we een heel eind terug in de Belgische metalgeschiedenis. Meer bepaald naar 1983 en de regio rond het Limburgse Genk. In die jaren '80 kende België een behoorlijk bloeiend metallandschap. Denk maar aan Crossfire, Ostrogoth, Westfalen, Lions Pride, Acid, Cyclone, Killer, Scavenger, White Heat… Niet altijd commercieel succesvol maar met een stevige reputatie tot op de dag van vandaag. Wat ertoe leidt dat een aantal van die bands een doorstart maken of dat hun materiaal opnieuw wordt uitgebracht.Lees verder ›
De voorbije jaren kon je als Black Sabbath-fan je verzameling aanvullen met heruitgaves vol extra’s van de vroege Black Sabbath-albums. Nu is het de beurt aan Sabotage uit 1975. Heel het album is geremastered en wordt aangevuld met de live registratie van het optreden in Asbury Park (New Jersey in de Verenigde Staten) op 5 augustus 1975. Alles samen goed voor 26 nummers op vier CD’s (of LP’s) en uitgebracht onder de naam Sabotage (Super Deluxe Edition). Wij kregen het album in zijn mp3-versie, dus kan ik het niet hebben over de fysieke inhoud en kwaliteit van de boxset.Lees verder ›
BLANK¡ is een Italiaanse punkband die met deze titelloze EP een debuut uitbrengt. Afgaand op de foto's op hun Facebookprofiel gaat het hier om vier jonge heren. Vier heren met een passie voor oi! punk zoals Cockney Rejects en punk rock als Turbonegro. Het zijn zes liedjes in een tijdsduur van vijf minuten.Lees verder ›
De vier Britten van Wode zijn na vier jaar stilte terug met hun derde album. De band brengt ons sinds 2010 hoogst interessante death/black metal, al houdt het daar niet bij op. Wode is van verschillende markten thuis. Deze heren blenden namelijk black (en zelfs wat black ’n roll), death, doom én thrash op energieke en grimmige wijze en dat doen ze dusdanig geraffineerd.Lees verder ›
Celestial Blues… het laat zich vertalen als hemelse blues. Luisterend naar de songs op deze tweede van King Woman zouden we het hemelse toch al gauw vervangen door een donkerder woord als hels, manisch of borderline. De enige verklaring die wij kunnen verzinnen is dat neerslachtige muziek voor zangeres Kris Esfandiari het enige is wat staat tussen normaal functioneren en gevangen zijn in waanzin. Ook het 'Blues'-deel van de titel moeten we overigens relativeren. Wat we horen is vooral loodzwaar drukkende, hevig vervormde doom afgewisseld met wat rustiger passages die (soms) een heel klein streepje licht doorlaten.Lees verder ›
Eclipsus, een debuterende Amerikaanse éénmansband, verblijdt ons met het album Yūrei, volledig gewijd aan het zogenaamde zelfmoordbos Aokigahara. We hebben het al vaker gehad over dit bos, dat echt bestaat en vaak gebruikt wordt als thematiek bij (suicidal) black metal bands. Harakiri For The Sky heeft er een album aan gewijd, Cailleach ook, en dan hebben we ook nog Suicide Forest zelf natuurlijk. Eclipsus is Amerikaans en wordt bezet door CoughinWraught, die onder de naam Conqueror CoughinWraught meehielp met het creëren van behoorlijk matige black bij de band Serpentshrine. Nu probeert hij het alleen, met depressieve black, via Talheim Records. Talheim Records is een label waarvan je meestal zonder twijfelen een promo mag aannemen, ook qua depressieve black.Lees verder ›
Ongelofelijk wat sommige bands als debuutalbum weten uit te brengen. Tvær, met het album Uvær, is daar een goed voorbeeld van. Ze hadden als doel om een atmosferisch blackmetalalbum te maken, maar het is vooral pagan black metal wat eruit is gekomen. Langgerekte passages, waarbij de zang vaak niet meer is dan uithalen alsof het een extra instrument is. Qua productie is het behoorlijk professioneel uitgevoerd, dus verwacht zeker geen koekblikproductie.Lees verder ›
Ik volg het label Dolorem Records de laatste jaren vrij goed op en kom regelmatig wat lekkers tegen. Je leest er alles over in de Hategod Triumph review van de band Creeping Fear. Nephren-Ka is Frans en brengt met deze plaat zijn derde langspeler uit. Nephren-Ka doet aan Nile denken - qua naam - en dat is niet geheel onterecht. Brutale death metal is namelijk wat volgt.Lees verder ›
Deze eerste vrijdag van augustus zetten we hard in met volgende video’s: Archspire, Helheim, Hjelvik, Aythis, Eyes Wide Open, Enslaved, Transport League, Starbenders, Waking The Cadaver, Laurenne/Louhimo, Resolve, Alien Weaponry, Gama Bomb, Leverage, Tuesday The Sky, Mayhem, Nytt Land, Devoid, Kal-El, Deafheaven en Papa Roach.Lees verder ›
Vorig jaar spraken we de Nederlander Tom Budgen, die onder de naam Aleister Black de liefde voor metal en showworstelen combineert. Inmiddels komt Budgen onder de naam Malakai Black uit voor een nieuwe worstelorganisatie - All Elite Wrestling - en heeft hij een nieuw opkomstnummer: het heerlijke Ogentroost, afkomstig van de laatste plaat van Amenra, De doorn,Lees verder ›
