Ik volg het label Dolorem Records de laatste jaren vrij goed op en kom regelmatig wat lekkers tegen. Je leest er alles over in de Hategod Triumph review van de band Creeping Fear. Nephren-Ka is Frans en brengt met deze plaat zijn derde langspeler uit. Nephren-Ka doet aan Nile denken – qua naam – en dat is niet geheel onterecht. Brutale death metal is namelijk wat volgt.
Bijzonder drukke en overweldigende death metal. Ik geef meteen drie namen mee: Panzerchrist, Rebaelliun en …Nile. Extreem strak dichtgetimmerende, volautomatisch blastpatronen afschietende, blackened death metal. Brutaal als geen ander, zonder de headbangers uit het oog en oor te verliezen. Ieder bandlid komt tot zijn recht in een evenwichtige mix. Vocaal is het een buffet aan screams, grunts, squeals. Qua gitaarsenaal is het eveneens een brede range, met Poolse, Braziliaanse als Amerikaanse invloeden, zowel in de riffing, solo’s als de freewheelfases. Behoorlijk veel werk ook voor één enkele gitarist, die zich uitstekend van zijn taken kwijt. De basgitarist krijgt ook een deel van de koek en friemelt zich overal tussendoor op hoge snelheid en met heel veel groove. Na een nummer of drie moet je ook als getrainde beluisteraar van brutale death metal even de pauzeknop beroeren en je tweede adem aanspreken. Een sprookjesachtige instrumentale sectie later heb je die namelijk weer nodig en begint het geweld van voor af aan. Technisch onderlegd, met pompend bonkende oldschoolcadansen en zelfs met extra thrashende viriliteit worden de nekspieren aangesproken tot de verzuring het je onmogelijk maakt om nog verder gaan. Ieder nummer mag dan wel een overload aan blasts en gitaaraanhalen kennen, op Hate Eternal-achtige wijze worden heel wat fratsen en ontwikkelingen aangebracht binnen ieder nummer, zodat het werkelijk nooit gaat vervelen. Zeer lekker, zeer vermoeiend!
Mooie woorden, mooie score. Waarom niet nóg meer, hoor ik u vragen? Misschien nog iets meer brutaliteit in de “hoofdvocalen” (de meest aanwezige strotafstelling), misschien nog net iets meer volume voor de lead, misschien nog iets meer staccato-riffing zo nu en dan voor de catchiness en om de kruidigheid van Frank Herbert’s spices nog meer in de verf te zetten. Maar kijk vooral naar de positieve kwaliteiten en dito feedback die ik meegeef. Deze Fransen dienen gecheckt te worden, zelfs de Franstalige nummers.
O ja, voor ik het vergeet: er zijn twee covers terug te vinden op deze plaat: Gods of Hate (Massacra cover) en Strength Beyond Strength van Pantera. Ik vind hem niet echt geslaagd trouwens. Gewoon bij L’abomination beginnen dus!
Score:
83/100
Label:
Dolorem Records, 2021
Tracklisting:
1. L’abomination
2. Corioli Storm
3. L’agonie de l’Épice
4. Sedition
5. Vision of the Secher Nbiw
6. Levenbrech Sardaukar
7. Conspiracy for the Fall of the Atreides and the Reclaim of the Golden Lion’s Throne
8. Abu Dhur le père des routes indéfinies du temps
9. Sea of Sand
10. Gods of Hate (Massacra cover)
11. Strength Beyond Strength (Pantera cover)
Line-up:
- Sébastien Briat – Gitaar
- Thibaud Pialoux – Drums
- Dimitri Boudon – Bas
- Sylvain Bayle – Keel
Links: