Headlines

Tributebands schieten de laatste aren als paddenstoelen uit de grond. Wie heeft er niet op een plaatselijke braderie of dorpsfeest een Muse-, U2- of Beatles-lookalike band gezien? Vaak wordt er extreem veel tijd en moeite gestoken om er zo authentiek mogelijk uit te zien en worden kosten nog moeite gespaard om ook net zo te klinken als het muzikale voorbeeld. Net zo vaak is het niveau redelijk hoog en is het best om aan te horen, maar ik krijg er altijd een beetje een goedkoop gevoel bij.Lees verder ›

Een postuum boek is een boek dat wordt uitgebracht nadat de schrijver overleden is. Het gebeurde J.R.R. Tolkien (leuke vraag voor een kroegquiz: weet jij waar die initialen voor staan?), die velen vooral zullen kennen als auteur van De Hobbit en de trilogie In de ban van de ring (The Lord of the Rings). In zijn testament had Tolkien zijn zoon Christopher aangewezen als beheerder. Die kwam het nodige ongepubliceerd materiaal tegen dat zijn vader vele decennia geleden, nog voor hij begonnen was aan het schrijven van In de ban van de ring, al had geschreven en publiceerde deze postuum onder de naam J.R.R. Tolkien. Vier jaar na zijn overleden werd De Silmarillion gepubliceerd en drie jaar later volgde Nagelaten vertellingen (in het Engels: Unfinished Tales).Lees verder ›

Het Zweedse Floating kan gerust als een vreemde eend in de muzikale bijt worden weggezet. Want zeg nou zelf: welke band is het gegeven om chaotische old school death metal op een verregaande manier te verweven met bewogen post-punk? Zeg maar: een allogamie tussen Obituary, Gorguts en The Cure? Hoe afwijkend, contrasterend en eigenaardig wil je het hebben? Het Zweedse duo kreeg het op het debuutalbum The Waves Have Teeth uit 2022 voor elkaar de schijnbare tegenstelling te vertalen naar een experimenteel en emotioneel beladen album.Lees verder ›

Jordfäst's Hädanefter (2021) nam ik nog zelf onder de loep terwijl collega Maarten - zoals gebruikelijk - vellen papier en heel wat inkt verbruikte voor de review van Av Stoft (2022). Deze Zweden hebben na jaren gewerkt te hebben met het Nordvis-label hun platenboer ingeruild voor een nieuwe en staan dus nu op stal bij Black Lion Records voor langspeler nummer drie: Blodsdåd Och Hor. De eerder traditioneel aanvoelende black metal werd op het eerste album, dat kan ik me nog goed herinneren, erg goed uitgevoerd. Toch stopte het duo alle muzikale ideeën in twee nummers. Op plaat nummer drie dachten de beide heren Elis en Jocke dat het toch wel tijd geworden was om de boel om te gooien en hun vertelsels, hun verhalen op te delen in verschillende hoofdstukken. Zo krijg je twee verhalen met telkens vier hoofdstukken. Dat vertelt misschien iets gemakkelijker.Lees verder ›

We moesten er zes jaar op wachten, of vier als je de EP meerekent, maar deze maand toonde Gaahl zijn nieuwe 'gewoven verhalen' met een tweede langspeler. Het debuut GastiR - Ghosts Invited van de Trelldom-zanger en ex-Gorgoroth frontman was een prima release, die bulkte van de diversiteit aan genres. De man wil het zelf niet in hokjes steken, maar het neemt niet weg dat de insteek nog steeds donker is en de link met black metal, zij het in een atmosferische of melodische vorm, nog steeds overheerst.Lees verder ›

Ik heb het geprobeerd, maar ben schromelijk in mijn missie gefaald… Ter voorbereiding van dit nieuwe album van onze Belgische blackmetalgigant Déhà had ik het plan opgevat om alle voorgaande albums van zijn hand - weliswaar enkel binnen het project dat zijn eigen naam draagt – te beluisteren, om zo een beeld te krijgen van de positie die Nethermost & Absolute Comfort in het oeuvre van Déhà precies inneemt. Het was vooral de bedoeling om stilistische gelijkenissen en verschilpunten met al die andere albums te kunnen identificeren.Lees verder ›

Dubbel zo populair, dubbel zo zomers, dubbel zoveel core? Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuw album dat simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden we één van de twee redacteuren moeten teleurstellen om diens bevindingen niet met jullie te delen. Friso (favoriete genre: post & core ) en MaartenO (favoriete genre: alles wat eindigt met core) zijn deze keer de gelukkigen. Dit keer bespreken we Never Enough van Turnstile.Lees verder ›

Upon Stone's End Time Lightning is een EP die het vorige album Dead Mother Moon vlotjes opvolgt. Jammerlijk staan er maar drie nummers op verzameld. Ook jammer is dat één van die drie nummers een cover is en we dus eigenlijk maar met twee nieuwe nummers worden geconfronteerd. Het zal deze Amerikaanse band uit San Fernando Valley worst wezen vermoedelijk. De band ent zijn muziek volledig op de gekende jaren '90 melodische death metal en ieder van ons kent dan wel de typische voorbeelden.Lees verder ›

Darkenhöld is het geesteskind van drie heerschappen die ergens in 2008 de koppen bij elkaar staken namelijk Aldébaran, Cervantes en Aboth. Hun doel of ambitie was om een melodische blackmetalvariant te creëren die tegelijk atmosferisch, episch en heroïsch aanvoelt. Nu, zo vele jaren en maar liefst zes albums laten kan je gerust stellen dat de Fransen hier in zijn geslaagd. De band hanteert een zelf gecreëerde wereld van hoge bergen, diepe dalen, ondoordringbare wouden, mysterieuze waterlopen en grotten die wel eens ergens in het zuiden van Frankrijk zou kunnen liggen. Pas op het derde album, Castellum, bracht het drietal ook de Franse taal tot leven in de composities.Lees verder ›

Yes! Daar is ‘ie dan, de opvolger van Dear Lemon House, You Ruined Me: Senior Year! Een album waar ik oprecht naar uit heb gekeken, temeer omdat de voorganger zo ontzettend goed in elkaar zit en dat ik om die reden het album tot op heden nog regelmatig aanslinger.…Lees verder ›

Sinds 2007 is dit Slovaakse Aeon Winds al bezig om aan de spreekwoordelijke weg te  timmeren. An Ode To The Mountains is deel twee van een drieluik dat handelt over de Karpaten en Slovaakse folklore. Het vorige deel Night Sky Illuminations uit 2023 kwam nog via Avantgarde Music. Dit huidige deel komt via het Duitse Folter Records. Ik ben nog nooit in de brede regio rondom de Karpaten geweest maar het moet toch een machtig gebeuren zijn als ik zo de beelden bekijk na wat rondsnuisteren op het wereldwijde web.Lees verder ›

Bij het beluisteren van From Nothing van Benthos komt er telkens één bandnaam naar boven drijven: Tesseract. Het is lastig om die vergelijking niet te maken. Spelen kunnen deze Italianen zonder enige twijfel, en ik denk ook echt dat deze band hoge ogen zou kunnen gooien bij de mathliefhebber, maar de nummers mogen best wat meer beklijven.Lees verder ›

Bloodline's Viva Corruption kwam al eerder uit, het moet toen 2022 geweest zijn en de wereld bleek net uit het dal te kruipen waar we werden ingehouden door Covid-19. Deze vier Zweedse heren die al muziek maken sinds 1999 en die in hun gelederen al heel wat bekend en minder bekend volk hebben mogen verwelkomen vonden het wel welletjes. De uit Sundsvall afkomstige heerschappen schreven toen alle miserie, verdriet, depressie en ik weet niet wat nog van zich af en verzamelden dit op Viva Corruption. Nu, enkele jaren later, floreert de corruptie nog welig in de ons omringde landen en zelfs misschien in eigen land, dus de thematiek van deze band is toch nog altijd erg heet. Vandaar misschien dat het Nederlandse New Era Productions de plaat opnieuw uitbrengt.Lees verder ›