Headlines

Dit Zweedse duo, Vargaskri, was me tot heden volledig onbekend. Moeilijk is dat niet want dit door het Duitse Northern Silence Productions uitgebrachte Hyllningskväden is de debuutplaat. Nochtans moeten we de heren achter dit Vargaskri kennen van andere bands als daar zijn Blodskald, Stilla of Bergraven. Het tweetal vindt vooral inspiratie in de muziek van Windir en baseert de teksten op de Noorse mythologie. Tja, dat is allemaal wel goed en wel.Lees verder ›

De Engelsman achter het project Light of the Morning Star was een maandje te vroeg met de release van zijn tweede plaat, Charnel Noir, en vond ook blijkbaar een collega om deze muziek mee te maken. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om deze zwarte parel nog wat te laten rijpen in de horrorfilmperiode en eigenlijk is dat een must voor dit type zweverige, pikzwarte gothic metal.Lees verder ›

Met slechts één plaat op zak een platendeal scoren bij Nuclear Blast Records, dat kunnen weinig bands zeggen. MØL uit de Deense stad Aarhus mogen we alleen in dat opzicht al apart hangen want de bijzondere prestatie uit 2018 werd dus beloond met een promotie van Holy Roar Records naar de Duitse concullega's. De puike mix van black metal en shoegaze - ook wel blackgaze genoemd - wist namelijk al snel de aandacht te trekken van menig liefhebber in het genre. De visvijver zit al niet vol met bands die zichzelf wagen aan deze kruisbestuiving, maar dit collectief presteerde al helemaal iets met een eigen smoelwerk waar geen speld tussen te krijgen was. Lees verder ›

De eerste plaat die ik in handen kreeg van deze Hongaren van Bornholm, bleek ook meteen hun debuutplaat te zijn, ...On The Way Of The Hunting Moon. In 2003 kwam dit paganeske blackmetalepos uit via het Franse Melancholia Records. Vooral het openingsnummer Northwind staat me nog fris voor de geest. Ook de opvolgers March For Glory And Revenge (2009) en Inexorable Defiance (2013) heb ik in de platenkast staan. Massacre Records bracht in 2016 dan Primaevel Pantheons uit, die miste ik jammerlijk. Gelukkig heeft Napalm Records, één van de grote platenboeren, de Hongaren opgepikt en krijgen we nu ruim vijf jaar na die plaat, Apotheosis, te horen.Lees verder ›

De landschappen zijn wellicht nog uitgestrekter, weelderiger geworden en de horizon is nog wat verder naar achteren geduwd, maar om nu te zeggen dat de reis daardoor aangenamer geworden is?Lees verder ›

Inthewhale, zoals Jonas of hoe heette die kerel die volgens de Bijbel de binnenkant van zo’n zeezoogdier zag? Ik was geen topper in de zondagsschool (of gelijk welke school). Speciale bandnaam, maar ook speciale muziek dus de twee passen wel bij elkaar. Het platenlabel verleidde me tot een recensie door Inthewhale's muziek als 'heavy alt rock' te omschrijven. Ze hadden me met andere woorden al bij het hallo zeggen. Deze plaat wilde ik beter leren kennen dus verdwijnt deze Vanishing Point in de stereo-installatie en druk ik op play.Lees verder ›

Heavy Stoner Rock ‘n Roll uit Frankrijk. Dat is kort samengevat wat de platenmaatschappij van Goatfather belooft. De band zelf voegt er graag nog wat adjectieven aan toe en omschrijft zijn muziek als ‘Heavy Fuckin' Hipster Fistin' Stoner Rock & Roll’. Het is al goed, ik ben geïntrigeerd dus laten we dit album snel een kans geven! Sinds de laatste voetbalwedstrijden tussen Frankrijk en België heb ik nochtans weinig zin om nog naar Franse bands te luisteren, maar afijn, ik ga mij erover zetten. Zolang er maar geen nummer over Mbappé op deze plaat staat..Lees verder ›

Withering Worlds komt uit Nederland en dit, The Long Goodbye, is de eerste langspeler. Het Duitse Northern Silence label, toch ook geen klein pierke, brengt dit debuut uit. Dit duo bestaat uit bezieler Wanderer, die instaat voor heel het gebruikte instrumentarium en Void, die de vocalen voor zijn rekening neemt. Hier en daar is er wat additionele vrouwelijke inbreng onder de vorm van feeërieke zangpartijen. En waar staan de heren voor? Eerder bombastische, epische vorm van black metal met een orkestrale ondertoon zo zou ik het beschrijven. Zeven nummers staan er op de plaat, drie instrumentaaltjes en vier eerder langere nummers. Wat opvalt, de drumpartijen zijn toch verdikke stijf en stroef en dat maakt het niet al te vlot om te luisteren.Lees verder ›

Molybaron is een Frans-Ierse alternatieve metalband. Frans-Iers hoor ik je denken? Wel ja, want de band werd in Parijs opgericht door de Ierse zanger/gitarist Gary Kelly. De Dubliner verzamelde een paar plaatselijke muzikanten rond zich en bracht in 2017 de debuutplaat MOLYBARON uit. Deze werd vrij goed ontvangen en katapulteerde de band naar leuke plaatsen op verschillende Europese festivals. In mei dit jaar bracht de band in eigen beheer een tweede plaat uit: The Munity. Deze werd echter opgepikt door Inside Out Music en Century Media, waardoor de plaat eind oktober opnieuw werd uitgebracht en deze aldus op onze radar verscheen.Lees verder ›

Momentum is een progressieve rock/metal band uit het Nederlandse Hoorn. De band is in 2019 opgericht door Marc Schouten die behalve de zang ook de gitaar, bas en drums voor zijn rekening neemt op dit debuut album. Hij kreeg hulp van Raimon Schaap, die de lead gitaar voor zijn rekening neemt en Fons Flotman die op zijn beurt de toetsen bespeelt en mede verantwoordelijk is voor de teksten. Het unieke aan Momentum is toch wel dat de band in het Nederlands zingt, iets wat maar weinig bands doen binnen de rock/metal.Lees verder ›

Het is alweer een tijdje geleden dat Ivar Bjørnson (Enslaved) en Einar Selvik (Wardruna) in hun vikingschip stapten om op plundertocht te gaan. Het magistrale Hugsjá stamt namelijk alweer uit 2018. Dit werd voorafgegaan door Skuggsjá uit 2016. Op deze EP Hardanger richten ze zich op de mystieke geschiedenis van de Noorse plaats met dezelfde naam.Lees verder ›

Kill your servants perfectly van Old Man Wizard is veruit het minst metalgerichte album dat ik hier al mocht beoordelen. Fans van Ghost, liefhebbers van zachter materiaal, adepten van occulte nummers die niet vies zijn van progressieve invloeden (al zijn die misschien ook al 50 jaar oud) zullen hier met plezier voor gaan zitten.Lees verder ›

Misschien hebben we er een nieuw metalgenre bij; Warhammer 40k Metal. Dat is een hele mond vol en het klinkt ook nergens naar, maar Ivory Primarch, een duo uit Australië is blijkbaar hevig geïnspireerd door het Warhammer gebeuren dat ze er een band over hebben opgetuigd. Ik noem het overigens gewoon doom metal met sludge invloeden. Met As All Life Burns brengt de band hun eerste full-length uit op het Ierse Munk records. Het gemaskerde duo, luisterend naar Elzevir en Vorador (beiden namen uit de Warhammer franchise, gaan gehuld onder een vogelmasker en een gestreken tafelkleed. Ik heb zelf weinig op met Warhammer of verkleedpartijen, maar goed, ieder zijn ding. Dan de muziek, in zes nummers ploeteren zij zich een weg door een naargeestig doom-metal oerwoud. Lees verder ›

Unleashed ken ik van de verzamel-cd's die vroeger bij tijdschriften als Ablaze en Nordic Vision zaten. Diverse labels hadden ook van die albumd en Unleashed zat er altijd wel tussen. Ik herinner me dat het me toen al opviel dat er niet heel veel verschil in de nummers zat, ook al zaten er een handvol jaren tussen de nummers die ik dan hoorde. Het lot, in de figuur van mijn vrouw die vond dat ik mijn rommella even moest opruimen, bepaalde dat ik die verzamel-cd's weer vond en dat leverde een hoop 'Ohja!' en 'Pffff....' -momenten op. Unleashed zat aan de goede kant en toevallig stond deze nieuwe plaat in het aanbod voor de recensenten. No Sign Of Life is de titel en het is de veertiende plaat in dertig jaar. Je kunt een hoop zeggen, maar niet dat ze lui zijn.Lees verder ›

Ültra Raptör is een band uit Quebec, Canada en is uit min of meer hetzelfde hout gesneden als bands zoals Evil Invaders, Exciter, Liege Lord, Rage en Savage Grace. Het vijftal slaat je op hun eerste volledige album Tyrants om de oren met extreme snelheid, fraaie riffs, melodie, doordringende solo’s en volop elementen uit de traditionele heavy metal.Lees verder ›

Schip ahoy! De piraten van Running Wild zijn terug van niet lang genoeg weggeweest. Blood On Blood heet het nieuwe vlaggenschip en deze vaart verrassend genoeg uit met dezelfde bemanning als het laatste album. Zanger en gitarist Rolf Kasparek gaat natuurlijk al sinds het prille begin mee, maar de rest van de equipage werd geregeld vervangen doorheen de jaren. Stabiliteit is een mooi iets. Benieuwd of dit zich laat horen op deze nieuwe plaat!Lees verder ›