Headlines

Eenvoud maakt macht(ig): dat levensmotto moeten de leden van het uit Texas afkomstige Kublai Khan TX ongetwijfeld met zich meedragen. Het komt in ieder geval tot uiting in de stijl van muziek die het viertal maakt, want zo ongenuanceerd en eenvoudig zit de vork uiteraard niet in de steel wat betreft die stelling. Vanaf de oprichting in 2009 hebben de Amerikanen eigenhandig een elfde Mohs-schaal (hardheidsschaal) afgedwongen en dat die reglementair nog niet toegekend is, moet haast wel een kwestie van tijd zijn.Lees verder ›

Het laatste deel van het vierluik, Ár, dat is dit Fäghring van de drie Zweden van Bhleg. De heren spelen black metal ondergedompeld in folk, gebruikmakende van traditionele instrumenten (mondharp, hurdy gurdy et cetera) zoals we dat van de heren gewend zijn. Het is vooral S. die voor het instrumentele stuk in staat met H. op drum, terwijl L. de hoofdmoot van de zang voor zich neemt en als tekstschrijver kan bestempeld worden. Het Zweedse Nordvis label brengt de plaat aan de man.Lees verder ›

Killthelogo? Dat doet een belletje rinkelen. Juist ja, één van mijn exen geilde op die plaat, een album - het enige denk ik - van de numetalband .Calibre, een afgeleide van H8000-band Facedown, die wilde profiteren van de numetalwave en een zetje kreeg van StuBru. We spreken 2002 en we zagen de Belgen toen zelfs even op Graspop langskomen.Lees verder ›

Bij Carnival of Flesh doen ze heel erg hun best om de absolute top te bereiken in hun genre. Deze heren uit Belgrado (Servië) spelen symfonische black metal en hebben overduidelijk de intentie om daarin te excelleren. Op hun debuutalbum Stories from a Fallen World (2015) lieten ze alvast een rijk en vol geluid horen dat in vele opzichten te vergelijken viel met de melodische mystiek van oude Cradle of Filth, inclusief (demonisch klinkend) spoken word en andere gruwel-kunstgrepen. Geïnspireerd, ja, maar een copycat is deze band zeker niet. Carnival of Flesh zorgde op zijn debuut voor voldoende eigen inbreng en gaf die oude Cradle of Filth-stijl een fikse opfrisbeurt. Waar Cradle het vooral moet hebben van zijn occulte duisternis en doodse horror, klonk Stories from a Fallen World eerder episch en strijdvaardig, met een scherper en potiger gitaargeluid, strak drumwerk en iets speelser keyboardwerk. Je hoort er regelmatig echo’s van Naglfar in terugkomen, maar er zijn ook heel wat raakpunten terug te vinden met (ik geef het toe: dit is op zich geen gekende referentie) Iscuron, een jonge Italiaanse band die ik zelf pas recent ontdekte en die misschien zijn inspiratie wel haalde bij deze Serviërs. Daarnaast zijn er met name in het gitaarwerk wel wat deathmetalinvloeden te horen.Lees verder ›

Deze vier Denen van Glemsel brengen met Forfader het vervolg op de EP Unavngivet. De heren brengen dit volledige album uit via Vendetta records. De EP kon me wel bekoren, ik ben benieuwd wat deze plaat brengt. In ieder geval blijven de heren in dezelfde sfeer qua hoesontwerp. Het geeft een verwijzing naar lang vervlogen tijden, het geeft misschien een inkijk in hoe het decades geleden eraan toeging op het Deense platteland. Bij een eerste aanblik doet het je al mijmeren naar die lang vervlogen tijden. Met Arv, de intro, komt het gevoel helemaal bovendrijven.Lees verder ›

Deze twee Slovenen van Snøgg maken naar eigen zeggen, freeride black metal. Een bijzondere insteek als je het mij vraagt. Dit duo vreemde snuiters is daarmee wel niet aan hun proefstuk toe, de heren doen dit immers al sinds 2013. Dit Dan, Ko Je Vrag Vzel Šalo is intussen het derde volwaardige album en is gebaseerd op het werk van de Sloveense schrijver Josip Jurčič. Het werk waar de heren uit putten is genaamd Deseti Brat en zou het eerste verhaal moeten zijn wat ooit in de Sloveens taal is verschenen. Het omzetten hiervan in muziek resulteert dan ook eerder in een soort van opera-achtig, sterk verhalend gebeuren waarbij de twee heren ook de hulp ingeroepen hebben van andere artiesten. Alzo krijg je een mix van black metal, post-metal en noise te verwerken en dit allemaal in één nummer van twintig minuten.Lees verder ›

Knife. Eigenlijk een geniale naam voor een band. Toch blijken er maar drie gezelschappen zo te heten. We hebben een Spaanse thrashmetalband die na een demo een stuk succesvoller verder ging onder de naam Invadeath. Dan is er een Fins blackmetalproject van het heerschap Graf Werwolf, die ook berucht is vanwege Satanic Warmaster en  andere politiek lastige bandjes. Nu hebben we het echter over een Duitse band die toevallig een mengelmoes van de twee andere Knifes speelt: zwartgeblakerde thrash/speedmetal met een flinke dosis punk. Muziek in de richting van Midnight, Bütcher, Evil Invaders, Destruction, Venom, Gehennah en vooral Bewitched.Lees verder ›

Als ik aan power metal denk, schieten in historische volgorde Rhapsody (ten tijde van het oorspronkelijke Symphony Of Enchanted Lands), Kamelot (met Roy Khan aan de microfoon) en Orden Ogan door mijn hoofd. Niet de minste vergelijkingen om naar een (voor mij toch) onbekende band te luisteren. Op verschillende momenten refereert Chronosfear effectief aan deze grootmeesters, maar deze Italianen hebben voldoende eigen smoelwerk om herkenbaar te zijn. Lees verder ›

Een powermetalband die nog niet zo lang bestaat, maar al een indrukwekkend trackrecord heeft opgebouwd. Dat is Veonity. Een Zweedse band die klassieke power metal maakt, waarbij overdrijven is toegestaan. De band bracht in 2020 Sorrows uit, wat ineens een muzikale draai betekende. De teksten gingen over het leed in de wereld, en de muziek klonk ook ineens een stuk minder naar eenhoorns en regenbogen. Elements of Power klinkt in elk geval in de titel al een stuk vrolijker, dus mijn verwachting is dat de band de oude kant weer opgaat.Lees verder ›

Er zijn bands die vooral erg goed zijn in zich hullen in een zweem van geheimzinnigheid. Valais doet hier ook een poging toe. Om te beginnen, de naam: Valais. Als je deze intikt bij een zoekmachine krijg je twee verschillende resultaten. De eerste is een kanton in Zwitserland. Het tweede resultaat is een vervoeging van het Franse valoir. De betekenis van de vertaling loopt uiteen van waardig zijn tot hetzelfde zijn. Lekker duidelijk. Mijn eerste ingeving was dat Valais wel een Zwitserse band moest zijn. Des te verbaasder was ik dat deze band uit Ierland komt. Als er enige connecties zijn met Zwitserland, zijn deze onduidelijk. Om de vraagtekens nog groter te maken is het vanzelfsprekend ook niet bekend gemaakt wie de leden zijn Valais.Lees verder ›

Het Nederlandse Chinawhite (de bandnaam is één enkel woord) bestaat al sinds 1987. Chinawhite heeft nog steeds drie originele leden aan boord, iets wat eerder uitzondering dan regel is bij bands in het hardrockgenre. Naar eigen zeggen is het handelsmerk van de band zijn pakkende combinatie van melodieën, ritmes en gevarieerd ensemble.Lees verder ›

Diablo is terug met een nieuw album. De naam zegt u misschien niet direct veel, maar in Finland is deze band gigantisch groot. Tweemaal slaagde Diablo er immers in om de nummer één-positie in de Finse albumhitlijst te veroveren. Een puike prestatie voor een metalband, zelfs in een metalgek land als Finland. Deze nieuwe plaat is in het thuisland dan ook opnieuw ingeslagen als een bom. Liefhebbers van Scandinavische melodieuze death mogen alvast beginnen te kwijlen want het album is sinds eind februari ook bij ons te beluisteren.Lees verder ›

Soms zijn de zaken heel simpel. Twee bands maken samen een split-album en noemen deze gewoon Split. Ik had vroeger een hamster die ook gewoon Hamster heette. Zijn opvolger kreeg eenvoudig een rugnummer: Hamster 2. Waarom de zaken gecompliceerd maken, nietwaar? Dat moeten de jongens van Old Iron en Verdun ook gedacht hebben. Ik vind ze nu al leuk en moet nog naar het album luisteren.Lees verder ›

Drauga, dat was de titel van de demo die het Nederlandse Udegste vorig jaar uitbracht. Het duo Unknown en Forgotten kreeg lof toegezwaaid en brengt nu een langspeler uit onder dezelfde naam. Dezelfde procedure pasten ze in 2021 toe met de band Gärgäntuäh, een niet te versmaden jaren 90 blackmetalgerechtje. Udegste maakte eveneens een degelijke indruk. Ik keek dan ook uit naar deze langspeler - zoals u kan lezen in de review van Drauga - niet zeker wetende of die langspeler er uiteindelijk wel zo komen.Lees verder ›

Wat moet er gezegd worden over Funeral Whore? Als u op deze site belandt bent en bij het aanschouwen van de bandnaam niet direct weet in welke muzikale hoek u het moet zoeken, kunt u maar beter verder klikken.Lees verder ›

Het Duitse Ohrenfeindt vierde vorig jaar het vijfentwintigjarig bestaan. En hoe kan je dat als band beter doen dan door ruim twee uur voor je thuispubliek de beste nummers uit je carrière te spelen? Precies, ik zou het ook niet weten. En dat is dus ook precies wat Ohrenfeindt gedaan heeft.Lees verder ›

Desert rock associeer je nogal makkelijk met California of Nevada. Je weet wel, van die warme gebieden waar bands tot een stuk in de nacht gewoon buiten tussen de cactussen kunnen staan spelen. De volgende band speelt ook desert rock, maar komt uit.. IJsland! Een eiland dat ik nogal makkelijk associeer met atmosferische black metal en aanverwanten. Spelen tussen de cactussen zit er niet echt in voor deze Volcanova. De bandnaam geeft het ergens wel een beetje weg natuurlijk. Het eiland staat namelijk bekend om zijn vulkanen met vaak onuitspreekbare namen.Lees verder ›