Chinawhite – Evolution (?)

Geschreven door op 28-03-2022 om 21:32.

Het Nederlandse Chinawhite (de bandnaam is één enkel woord) bestaat al sinds 1987. Chinawhite heeft nog steeds drie originele leden aan boord, iets wat eerder uitzondering dan regel is bij bands in het hardrockgenre. Naar eigen zeggen is het handelsmerk van de band zijn pakkende combinatie van melodieën, ritmes en gevarieerd ensemble. De band zou er in slagen een combinatie te maken van melodieuze hardrock met symfonische franje en groovy ritmes op een progressief randje. Eén keer eerder passeerde de band op Zware Metalen, in 2010, met het album Challenges.

Het eerste wat ik doe tegenwoordig, als ik in aanraking kom met een nieuwe band (die geen obscure black metal maakt), is kijken of ze clips gemaakt hebben. Dat is het geval bij dit Chinawhite. Motor Queen, je ziet hem hierboven, werd uitgekozen. Het nummer begint met een aardige riff, een gewillige basgitaar een lekker gedateerd tikkende drumsectie. Wat tweewielers er bij en een bevallige dame of twee, ik krijg zowaar zin om mijn hoofd in beweging te zetten. Toen werd er plots gezongen en begon ik rond te kijken om te zien of mijn huisgenoten dezelfde reactie hadden als ikzelf. En dat was het geval. Zowel jong als oud keken me aan om te zien of ik niet aan het zingen was.

De zang staat namelijk helemaal los van de rest van de muziek en is niet bepaald toonvast. Vooral de hoge vocale tonen (ondersteund door deus ex machina aandoende toetsen) klinken bijzonder breekbaar en enkel weggelegd voor een liveoptreden op een lokale kermis na een aantal zware bieren. Technisch zit het wel oké in elkaar, zeker met de jaren ’70 opsmuk (samenzang, kleverige melodie, lichte symfonische smaakmakers) à la Thin Lizzy, Uriah Heep, Nazareth en dergelijke meer. Alleen ja, de zang is zo pertinent aanwezig en die is op muzikaal vlak even moeilijker verteerbaar als Poetin zijn inval in Oekraïne.

Was het nu een liveopname geweest, dan zou ik het nog kunnen plaatsen, maar je krijgt een vooraan in de mix staande zang te horen zonder echte behandeling, met een zuivere opname. Heel authentiek allemaal en bewonderenswaardig kwetsbaar (je moet het maar doen natuurlijk), zonder kunstmatige ingrepen om het allemaal recht te trekken en weg te moffelen maar uiteindelijk balanceer je zo wel op het randje van pijnlijk. Ook de teksten helpen niet echt, als ik eerlijk mag zijn.

Ik heb het nu enkel over het nummer Motor Queen gehad en dat is niet helemaal representatief voor de rest van het album. Ik noteer ook aangenamere punten. Op Screamer is er bijvoorbeeld een groter “groepsgevoel”, meer flow en komt de tekst minder naar voor. Het titelnummer is mijn favoriet op het album. Niet alleen omdat het instrumentaal is, maar omdat er een funky groove in zit, het ganse nummer lang, die aangenaam evolueert. Geen vraagteken nodig bij dat bewuste nummer, dit is lekker rocken. Voor de rest van het album mag je niet te kritisch zijn of het wordt een moeilijke trip.

Voor de volledigheid: ik heb wat ouder materiaal van deze band gecheckt en daar was de zang toch een heel stuk beter geïntegreerd en uitgevoerd. Check gerust het nummer Hello to the World. Daar hou je een veel beter gevoel aan over.

Score:

55/100

Label:

Rock Company, 2021

Tracklisting:

  1. No Perfect World
  2. Motor Queen
  3. Lonely At The Top
  4. Screamer
  5. The Alternative Way
  6. Somehow
  7. Through To You
  8. Rock It
  9. Pills & Thrills
  10. Evolution?
  11. Found (A New Religion)

Line-up:

  • Peter Cox – Keyboards, gitaar
  • Sander Stappers – Bas
  • Phil Vincent – Zang
  • Bart Fleuren – Drums

Link: