Er zijn bands die vooral erg goed zijn in zich hullen in een zweem van geheimzinnigheid. Valais doet hier ook een poging toe. Om te beginnen, de naam: Valais. Als je deze intikt bij een zoekmachine krijg je twee verschillende resultaten. De eerste is een kanton in Zwitserland. Het tweede resultaat is een vervoeging van het Franse valoir. De betekenis van de vertaling loopt uiteen van waardig zijn tot hetzelfde zijn. Lekker duidelijk. Mijn eerste ingeving was dat Valais wel een Zwitserse band moest zijn. Des te verbaasder was ik dat deze band uit Ierland komt. Als er enige connecties zijn met Zwitserland, zijn deze onduidelijk. Om de vraagtekens nog groter te maken is het vanzelfsprekend ook niet bekend gemaakt wie de leden zijn Valais. Het verbaast me dan ook niet dat zelfs de nummers op het zelf getitelde album letterlijk nummers zijn en niet voorzien zijn van een songtitel. Romeinse cijfers, dat dan weer wel. Één en al mysterie.
Muzikaal weet de band de zweem van geheimzinnigheid ook goed te vangen. Op het werk van 37 minuten laat Valais een veelzijdigheid zien in vijf nummers die telkens lijken te wisselen van energie en gevoel. Wat ze met elkaar gemeen hebben is een combinatie van de ons welbekende traditionele black metal, maar dan met een eigenzinnig uitgewerkte atmosferische omlijsting. Het gehele album geeft je een gevoel van onbehagen. Er is geen comfortabele ruis van chaos die je terugvindt in veel andere blackmetalbands. Deze wordt je niet gegund, waardoor je op het puntje van je stoel blijft zitten.
II is eerder een intermezzo dan een lied, met vrij rustig pianospel dat je direct uit de emotie van het voorgaande muziekstuk haalt. De chaos is afwezig, de intensiteit niet. Het is jammer dat het nummer zo kort is, het vraagt om meer uitwerking. Tegelijkertijd is het een sterke zet van Valais dat je net niet genoeg bijkomtijd gegund wordt om weer op adem te komen. Je blijft gevangen in de bezwering, terwijl het geweld snel weer losbarst.
Ook III weet weer die ongemakkelijke sfeer neer te zetten met de onregelmatige cadans van drums en gitaren van het eerste nummer. Ditmaal geen zingende gitaar die afwisselt met klassiek geschreeuw, maar een zachte stem van een predikende vrouw en iets wat ik het beste kan omschrijven als monniken die misschien onwetend van hun sterven nog rondspoken in een klooster en mensen onbedoeld kippenvel bezorgen met hun gezang.
Misschien maar goed dat hierop weer een intermezzo volgt. IV levert dezelfde vibe als het eerdere intermezzo, maar dan met gitaar. Het smaakt naar meer. Helaas, ook dit intermezzo wordt alweer snel ingehaald door V, wat misschien wel het meest donkere en naargeestige nummer van het zelf getitelde album is. Het is als een windvlaag die al fluitend door een begraafplaats heen vliegt. Het gegil maakt het extra unheimisch. Atmosferisch? Dat zeker!
Een interessante plaat is Valais zeker te noemen, één die ook beter wordt naarmate je het vaker luistert. Wat dat betreft had ik na de eerste luisterbeurt misschien een lagere beoordeling gegeven dan dat ik nu doe. De vocalen, daar moest ik erg aan wennen. Doordat ze niet altijd op de voorgrond staan komen de schreeuwen soms afstandelijk over. Het grijpt je hierom niet meteen. Tevens slingert de plaat alle kanten op, waardoor het soms dreigt om de samenhang te verliezen. Maar na vaker luisteren moet ik concluderen dat het allemaal net niet uit de bocht vliegt. De combinatie van chaos-rust-chaos-rust-chaos geeft evenwicht. En de afstandelijke schreeuwen? Eigenlijk dragen die wel bij aan dat mysterieuze gevoel.
Een puur meesterwerk is het album nog niet, maar goed is het zeker en absoluut het kopen waard. Sinds vier maart is Valais in beperkte oplage te koop op cd en op tape. Binnenkort volgt de verkoop op lp.
Score:
80/100
Label:
Signal Rex, 2022
Tracklisting:
- I
- II
- III
- IV
- V
Line-up:
- Onbekend
Links: