Aridus – Serpent Moon

Geschreven door op 04-05-2023 om 18:45.

Hoe klinkt het gehuil van coyotes in de woestijn? Ik zou het niet weten. Misschien moet ik het eens vragen aan Galen Baudhuin, de man achter dit project, Aridus. Serpent Moon is de titel van het eerste, erg persoonlijke album geworden. De heer Baudhuin deed alles zelf. In het gehele proces liet hij zich enkel bijstaan voor wat achtergrond synth-thema’s en de mastering. Het artwork liet hij in handen van Artem Grigoryev.

Waar kennen we de heer Baudhuin toch van, hoor ik jullie allen in koor denken? Ja, juist, het is de live bassist van Wolves In The Throne Room. Ik schreef al dat het een persoonlijke plaat geworden is en dat heeft niet alleen te maken met het creatieve proces achter de nummers, maar ook met de thematiek. Rode draad is namelijk de verhuizing van de bandleider van New England naar Santa Fe, New Mexio terug naar de grond waarop hij groeide. Hij neemt ons dus mee op een reis van ouder worden en sterven in je eigen omgeving. Een erg droge en dorre omgeving als je het mij vraagt. Aridus betekent ook gewoon dor en droog, dus goed gekozen bandnaam.

Een droge wind steekt de kop op. Stel je in de tussentijd eens voor dat je verloren geraakt bent in de woestenij. Je voelt die wind, je hoort de coyotes in de verte huilen van de pret. Ze beseffen maar al te goed dat jij hen ten prooi zal vallen. Alleen heb je zelf nog even de tijd nodig om tot datzelfde besef te komen. Aridus klinkt zoals aangekondigd ruw, rauw, droog en dor. De black metal van de heer Baudhuin vervat perfect de omgeving waarin hij is opgegroeid, hij zal verouderen en vermoedelijk ook zal sterven. De sound is duidelijk geschroeid op de Amerikaanse leest en is dus herkenbaar. De uitvoering van de muziek is meer dan basaal te noemen, je kan de heer Baudhuin niet betrappen op grote calamiteiten.

Serpent Moon is in hetzelfde bedje ziek en hoor ik nou in dit nummer tussen de wind en de koude tokkelende akoestische partij in de verte de aangekondigde coyotes naderen? De toms bootsen vermoedelijk hun stappen in de dorre aarde na. Door de afwisseling in de partijen, in de tempo’s krijg je soms zelfs het gevoel dat je wat door de wind wordt meegewiegd. Let ook goed op de baspartijen die in dit nummer mooi de basis vormen doch geen schrik hebben om even van de troep, de muzikale roedel weg te lopen. In Spectre Of Despair laat Baudhuin horen dat hij toch meer dan een matige gitaarspeler is, luister maar eens naar zijn giftig en penetrant soleerwerk alvorens hij weer overschakelt naar een bijtende ritmepartij.

Klemmend en pitsend alsof de coyotes al een stuk van je been te pakken hebben gekregen, zo klinken de eerste maten van Bearer Of Silence. De wat hoekige en puntige riffs voelen prikkend en snijdend maar komen perfect tot hun recht. Ook op dit nummer, begenadigd soleerwerk! Iets waarmee ook de slangen en reptielen worden wakker gemaakt in Reptilian Sleep.

Aridus heeft met Serpent Moon geen wereldschokkend album afgeleverd. Het kan gewoon als een oerdegelijk dor en droog blackmetalwerkstuk bestempeld worden. En als dat al de opzet van in het begin was, dan kunnen we gewoon tevreden zijn. Voel de coyotes intussen naderen, voel ze komen, binnen luttele ogenblikken besef je dat je tijd erop zit…

Score:

80/100

Label:

Eisenwald Records, 2023

Tracklisting:

  1. Aridus
  2. Serpent Moon
  3. Spectre Of Despair
  4. Bearer Of Silence
  5. Reptilian Sleep
  6. The Infinite Corridor

Line-up:

  • Galen Baudhuin – Zang, alle instrumenten

Links: