Headlines

Ik val vaak wel eens in herhaling. Ik merk wel eens vaker op dat een label een neus heeft voor kwaliteit. Een van die labels is het Franse Les Acteurs De L'Ombre Productions. En ook nu laat net dit label weer een magistrale EP op de mat aan mijn voordeur, aanspoelen. Ditmaal gaat het om de EP Houle van het eveneens Franse, uit Parijs afkomstige, Houle.Lees verder ›

Natuurdocumentairemetal... ik herhaal: natuurdocumentairemetal. Dat is de omschrijving die ik haal uit de bijgeleverde biografie van de uit Den Haag afkomstige band Celesterre. Met Earth levert dit gezelschap, na zijn vorige plaat The Wild, het tweede album af. De muziek zelf valt onder te brengen in de categorie heavy metal, met wat invloeden vanuit de doom en black. Maar het wordt allemaal een eind naar de achtergrond verdrongen door de op zijn zachtst gezegd opvallende bewering dat de muziek gezien... (gehoord?) moet worden als een documentaire over de pracht van moeder aarde.Lees verder ›

Sathanas vuurt al sinds 1988 vanuit New Brighton in het Amerikaanse Pennsylvania zijn duivelse boodschappen in muziekvorm af op de wereld en nu zijn we aanbeland bij plaatje nummer elf. Voorman Paul Tucker is als vocalist/gitarist de enige die er alle jaren bij is geweest, al speelt bassist Bill Davidson mee op alle officiële releases. Als er bij de naam Sathanas geen belletje gaat rinkelen dan komt dat omdat het gezelschap de absolute underground nooit is ontgroeid (al is de oversteek naar het Oude Continent wel degelijk eens gemaakt). Ter verduidelijking: het laatste concert van de heren vond plaats op een uurtje rijden van de thuisbasis in een zaal waar regelmatig bingo wordt georganiseerd. Maar hé: een hobbyband die al elf platen heeft uitgebracht! Alleen dat al verdient eeuwig respect.Lees verder ›

Toen ik ruim twee jaar geleden de pen weer oppakte en besloot om mijn passie voor muziek onder woorden te brengen voor Zware Metalen, was het Noorse Féleth één van de eerste, onbekende bands waar ik een review over schreef. Volledig blanco en zonder verwachting kwam ik al vrij snel tot de conclusie dat het debuut van dit vijftal er eentje was van een bijzonder kaliber. Hoe kon het eerste werk van vijf jonge honden al zó goed en doordacht klinken? Twee jaar na dato draai ik Depravity nog steeds maandelijks.Lees verder ›

Thrash metal uit Diepenbeek, België. Dat is zo ongeveer het enige dat ik op voorhand aan informatie kan geven over World Decay. De band hoopt daar verandering in brengen met de EP Blackened Soil die eerder dit jaar verscheen.Lees verder ›

Volgend jaar staat er een nieuw album van het Nederlandse Phlebotomized gepland. In de aanloop daarnaartoe, en ongetwijfeld om de band onder de aandacht te houden, wordt er eind 2022 iets uitgebracht. In dit geval is het een heruitgave van de Devoted To God demo uit 1992. Het ding…Lees verder ›

Kunt u ook geen genoeg krijgen van Mesopotamische rituelen en ander occulte zaken? Dan bent u bij de Spanjaarden van Spectrum Mortis (niet te verwarren met Spiritus Mortis) aan het goede adres. Na twee ‘mini albums’ te hebben uitgebracht, presenteren ze nu hun eerste album op volle lengte.Lees verder ›

Als progliefhebber kijk ik altijd uit naar bands die zich profileren als zijnde progressief. Soms word ik daarin teleurgesteld en blijkt een band helemaal niet zo progressief te zijn als wordt beweerd. Gelukkig komt dit maar heel weinig voor en hebben de meeste bands wel iets waar ik mij mee kan identificeren. Somehow Jo uit Finland is zo’n band. Slingerend van heavy rock tot tegen het thrashy aan weet de band met gemak mijn aandacht vast te houden. Velen hebben de band al vergeleken met grootheden als System Of A Down, Mastodon en Alter Bridge. Ik zou daar zelf bijvoorbeeld nog Leprous aan toe willen voegen. Hoewel de zang van Einar Solberg (Leprous) erg moeilijk te evenaren is, hoor ik toch raakvlakken in de muziek op de nieuwe plaat van Somehow Jo, getiteld Scales and Details.Lees verder ›

Wesenwille is een progressieve blackmetalband uit Nederland, Utrecht om precies te zijn, die de complexiteit in de muziek, de teksten en het artwork niet schuwt. Brein achter deze band is R. Schmidt, die zich ook nu op drum laat bijstaan door D. Schermann. Eerder werk van deze blackmetalprogressievelingen passeerde al op de redactie onder de vorm van I: Wesenwille en II: A Material God. The Great Light Above is het derde deel. En dit deel krijgt een mix en mastering mee van S. Lockhart van de Emissary Studio gelegen in het IJslandse Reykjavik. En het mag ook geschreven worden, dat is een juiste keuze.Lees verder ›

Polen is een land dat een aantal toonaangevende bands heeft voortgebracht, die elk op hun eigen manier een hoofdrol in de annalen van het blackmetalgenre hebben weten weg te kapen. Denken we daarbij bijvoorbeeld aan de atmosferische black metal van Mgła en uiteraard de black/deathsynergie van Behemoth. Wat deze bands vooral typeert is de durf om hun eigen ding te doen, hun eigen weg in te slaan en zo een eigen, uniek geluid te vervaardigen dat het muzieklandschap danig heeft beïnvloed. Als er één constante is in de kunstgeschiedenis, dan is het wel dit: wie durft (te innoveren/de gangbare tendensen in vraag te stellen/een radicaal nieuwe weg in te slaan), die blijft en zal ook herinnerd worden.Lees verder ›

Kanonenfieber zette zichzelf in één klap op de kaart met het album Menschenmühle uit 2021. De blackened death metal klonk gretig, aangrijpend en fris. Er werd niet alleen behoorlijk veel tijd gestoken in de fraaie geluidsmix van de plaat, de inspiratiebron van Noise lag specifiek bij de Eerste Wereldoorlog. Met die ingrediënten wist de Duitser flink wat fans in het genre te verrassen waaronder ondergetekende. Hoewel er nog twee andere zijprojecten lopen naast Kanonenfieber, is er intussen nog een EP onder deze naam verschenen.Lees verder ›