Headlines

Laatst was ik bij de metalen slijter en toen heb ik me op een heerlijk flesje Avandra getrakteerd. Een typisch Porto Ricaanse whisky, zo liet ik mezelf voorlichten. Op de neus aroma’s van rijp zomerfruit en vanille. Op de tong vinden we vervolgens tonen van dadels en lichte invloeden van gekonfijte citrusvruchten. De afdronk kan als lang en soepel gecategoriseerd worden. Een echte allemansvriend, die goed in de omgang is en bij ieder in de smaak zal vallen. Een enkeling zal het smaakpallet wellicht als wat veilig omschrijven, met een weinig onderscheidend karakter. Nu heb ik hier een speciale destilleerderseditie te pakken, met de genereuze naam Prodigal. Deze gelimiteerde oplage is gerijpt op Midden-Amerikaanse eikenhouten vaten, die met zorg geblakerd zijn aan de binnenkant, waardoor de goudgele substantie een lichtrokerige en complexe smaak meekrijgt. De hoogste tijd om dit flesje eens aan te breken.Lees verder ›

'Drie spijkers waren niet genoeg, wij regelen het met vijftien spijkers'. Hostia laat gelijk de wereld weten dat er iemand aan het kruis gaat. Nailed is het derde album van deze houthakkers uit Polen. Hostia treedt in de voetsporen van grindcoreband Nails, zoveel is duidelijk. 'Deathgrind' vinden de vocalist en zijn drie zakdragende bandleden. Een album met vijftien 'spijkers' en een speeltijd van nog geen 24 minuten.Lees verder ›

Zeventig jaar worden is (helaas!) niet iedereen gegund. Het is onze oosterbuur Udo Dirkschneider wel gelukt. Em omdat je dan op een respectabele leeftijd bent aanbeland mag je twee dingen doen: precies datgene waar je zin in hebt en terugkijken. En dus wordt er een album uitgebracht met liefst 33 nummers die een dwarsdoorsnede van zijn solo-carriere vormen. Maarliefst achttien solo-albums heeft dhr. Dirkschneider uitgebracht en daarvan krijg je op The Legacy dus een overzicht. Daarnaast staan er in de vorm van Wilder Life, What A Hell Of A Night, Falling Angels en Dust And Rust ook nog vier moeilijk te verkrijgen bonusnummers op deze dubbel-cd.Lees verder ›

Drie hele jaren hebben we moeten wachten op het vervolg van het magnifieke Algleymi van de IJslandse blackmetalmeesters van Misþyrming. En nu plots, uit het spreekwoordelijke niets, verschijnt het vervolg, getiteld Með Hamri. Ik zag de heren dit jaar nog aan het werk op Graspop Metal Meeting te Dessel en dit onder een loden hitte. Maar toch bleken ze me met hun ijskoude riffs en dito songs te kunnen afkoelen. Ook nu weer zullen ze de Lage Landen aandoen ter promotie van de nieuwe plaat.Lees verder ›

De Brusselse female fronted band Black Mirrors haalde in 2017 al eens onze recensielijst met zijn debuut-EP Funky Queen, gevolgd door het album Look Into The Black Mirror uit 2018 waar we bijzonder over te spreken waren. Sindsdien timmeren ze langzaam maar zeker aan de weg naar boven wat hen een deal opleverde met Napalm Records en nu een tweede album: Tomorrow Will Be Without Us.Lees verder ›

Ik heb jullie eerder dit jaar al verblijd met Av gudars ätt..., het eerste album van dit Zweedse Trolldom. Dit tweede album verschijnt in dezelfde jaargang, Swartadauþuz had duidelijk nog inspiratie over. De Zweedse muzikant die eigenaar is van de labels Ancient Records en Mysticism Productions heeft tijd over. Opnieuw vijftig minuten snelle, kosmische black metal met heel wat gevoel voor nostalgie waren het gevolg. Ik speelde weer slachtoffer van dienst.Lees verder ›

Epische bandnaam: check. Epische albumhoes: check. Epische naam voor die plaat: check. Iron Kingdom omschrijft zijn muziek als epic heavy metal en jongens en meisjes, dat meent de band echt hoor. Het Canadese kwartet bestaat pas sinds 2011, maar het maakt muziek alsof 1981 bijna ten einde loopt. We kregen bij Zware Metalen de bands nieuwste plaat aangestuurd en ik besloot er eens naar te luisteren.Lees verder ›

Natuurlijk is sterven hetgene wat we allemaal gaan meemaken op het einde van ons rijkgevulde leven. Sommigen onder ons denken er soms zelfs over na, om al eerder het Aardse te verlaten. Vaak gedreven, getriggerd door de onmetelijke miserie die hen overvalt. Te volgen, maar wat dan met al die bijzondere releases die ons in de schoot worden geworpen in ons geliefde genre? Je zou die dan gewoon niet meer kunnen aanhoren. Zo ook zou je de debuut EP van het Utrechtse Sterveling, In De Schoot Der Aarde, zo maar aan je voorbij weten gaan. Wat toch erg jammer is. Sterveling is een éénmansband rond M.vdW die we nog kennen van zijn werk in Weltschmerz, Prospectors maar ook zijn vroegere werk in Wesenwille en Wrang. Hij wordt bijgestaan voor de vocalen door R.vR die we dan weer kennen van Faceless Entity onder andere. Eén nummer krijg je te horen, ruim vijftien minuten muziek.Lees verder ›

Ligt het nu aan mij of zijn er dit jaar al uitzonderlijk veel sterke blackmetalreleases aan de eigen Belgisch/Nederlandse bodem ontsproten? Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan het veellagige Decadanse van Déhà, Het nieuwste album van de band die nooit ontgoochelt (Wiegedood), het meesterlijke II van Walg, maar ook bijvoorbeeld aan de gedurfde demo van Bokkerijders. En dan vergeet ik er waarschijnlijk nog een heel aantal. Allemaal stuk voor stuk kwalitatief hoogstaande werken die bewijzen dat onze lage landen hoofdrolspelers zijn in het moderne blackmetallandschap. En daar komt nu nog een speler bij, want uit de Westhoek (Ieper om precies te zijn) en schijnbaar uit het niets duikt er nu plots een nieuwe pikzwarte (of moet ik zeggen: koave zworte) formatie op: Dudsekop.Lees verder ›

Een Belgische blackmetaldemo. Zo hebben we er de laatste tijd weer wat meer. Enkele opmerkelijke demo's, hier en daar, ik pik ze er voor jullie graag uit. Deze bijvoorbeeld, van Oerheks. Oerheks loopt in de streek van Diest rond. Grappig. Maar vooral in Kaggevinne. Cagghenvinna dus. Onze vriend Hans (Hypothermia, Monads, ex-Kilte, ex-Tapetum Lucidum, ex-Trancelike Void, etcetera) is de bezieler van de heks in kwestie, die via Babylon Doom Cult en Amor Fate zijn debuutdemo van bijna veertig minuten atmosferisch black laat horen.Lees verder ›

Wie aan black metal denkt, neigt er al gauw naar om naar onze noorderburen te wijzen. En voor een goede reden. Waar van origine de band Venom met de term ‘black metal’ kwam, hebben bands als Mayhem, Darkthrone, Emperor, Enslaved en vele anderen het genre verder gevormd. En ook Zweden speelde (en speelt) daar een grote rol in. Dus dan is mijn interesse toch gekieteld wanneer ik lees dat er een debuutalbum uitkomt van een Zweedse blackmetalband. Het gaat hier over Wolfcross en het album From The North. Dertien in een dozijn, of toch origineel?Lees verder ›

Wat? Heeft Elder een nieuwe plaat? Oké, dan laten we alles vallen en vliegt deze nieuwe schijf per direct de stereo installatie in. Geen band die zo lekker stoner en prog met elkaar vermengt dan dit viertal uit Massachusetts. Nu ja, stoner. Plaat na plaat neemt de band meer afstand van het genre en omarmt het steeds meer het zweverige progrock. De verwachting is dan ook dat deze plaat geheel eigenwijs in dezelfde richting zal blijven verder rijden en ja hoor.. Innate Passage blijkt één langgerekte “progtastiche” symfonie te zijn.Lees verder ›

Deze recensie is aan de late kant, dus laten we maar direct met het belangrijkste beginnen. Het nieuwe, derde album van Disillusion is een wel heel sterke plaat geworden. En daarmee is het gemakkelijkste achter de rug, want het is niet eenvoudig in woorden te vangen waarom dat dan zo is. De muziek op Ayam is namelijk even ongrijpbaar als sterk. Een beetje als Disillusion zelf eigenlijk.Lees verder ›