Headlines

Jawel, de heren van Insomnium ontwaken uit hun winterslaap om alweer de negende langspeler Anno 1696 op de wereld los te laten. Dit keer verwelkomt de Finse grootmeester der melancholische melodeath ons in het jaar 1696. Of zoals de band zelf omschrijft: de hel. Het Europese vasteland is vol in de greep van de heksenjachten en deze hebben op dat moment ook de uitgestrekte vlaktes van Zweden en Finland bereikt. Zeventig onthoofde vrouwen, donkere verhalen over kannibalisme en zelfs kindermoord in de jaren van de grote hongersnood. Meer metal dan dat wordt het niet.Lees verder ›

De Alvader is van alle tijden. Na ruim achttien jaar heerst Wodan nog steeds! Op hun zevende langspeler laten de Gelderse heidenen van Heidevolk nogmaals zien hoe het moet. In maar liefst twaalf nummers nemen ze ons mee door de mythen en sagen van weleer. Een waarlijke Wederkeer dus.Lees verder ›

De Zweed Rasmus Rolling is de man achter Winter Willow. Sinds 2012 is hij schijnbaar actief, maar er is verdomd weinig te vinden over de voorgaande albums, EP's, splits. We moeten het doen met de informatie die te vinden is op Bandcamp. Op Metal Archives is dit heerschap vooralsnog niet geregistreerd. Wel lezen we in de promo dat Winter Willow met de wortels in het depressieve blackmetalgenre is verankerd.Lees verder ›

Ik ben een vergevingsgezind mens. Althans, als het op muziek aankomt want dan geef ik bands gemakkelijk een tweede of derde kans. Epilogue van de deathcoreband To The Grave kon hier in 2021 geen potten breken namelijk, maar bij gebrek aan collega's mét smaak én natuurlijk vanwege mijn vergevingsgezindheid, pakken we ook dit kakelverse Director's Cuts op zonder me te laten leiden door de onderbuikgevoelens die de vorige plaat achterliet. Deze Australiërs stonden onlangs nog in het voorprogramma van Shadow Of Intent en op basis van Director's Cut is dat absoluut verdiend. Ook deze derde plaat verschijnt via Unique Leader Records.Lees verder ›

Een split-album van twee Zuid-Amerikaanse bands die we allemaal al wel wat langer kennen: het Ecuadoriaanse Wampyric Rites en het Chileense Funeral Fullmoon. De platenboer van dienst is het Litouwse Inferna Profundus Records. Platenboer mag je letterlijk nemen, want deze split, die de titel Spectral Shadows Of The Forgotten Castle meekreeg, is een album dat al het levenslicht zag ergens in 2020 en nu pas op vinyl verschijnt. Het verschijnt gelijktijdig met een hele hoop andere releases, ook op vinyl, van Wampyric Rites en consoorten. Noem het gerust een vroeg lenteoffensief in navolging van het zomeroffensief van hetzelfde label maanden geleden. Releases van Wampyric Rites, Nansarunai, Forbidden Tomb en Fonsadera werden toen ons deel. Heel wat van deze band maken deel uit van de Pure Raw Underground Black Metal Plague Circle.Lees verder ›

Ergens in 2021 kreeg ik de debuut EP van dit Deens duo, Kold, met als titel Kold, in mijn ijskoude handen gestopt. Het bleek een erg interessant hebbeding te zijn uitgebracht door Vendetta Records. Vier nummers maar toch meer dan dertig minuten klappertandende blackmetal in zijn puurste vorm. Nu krijg je veertien minuten meer muziek op Intet Mere Er en mag je het daadwerkelijk een volwaardig album noemen, gek toch. In ieder geval is het zo dat de bandbezetting niet veranderd is. We kunnen ons dus opnieuw verlekkeren aan de muzikale hersenspinsels van de heren Nicklas Johansen en Mathias Skov Samsø Jepsen. Interessant om weten is dat de heren blijkbaar het schrijf- en opnameproces hebben weten stroomlijnen vanuit twee verschillende landsdelen. De omgeving geeft misschien een andere invloed, een ander gevoel. Wat wel jammer is, ik vind op het moment van schrijven van deze review niks terug om dit schrijfsel muzikaal en of visueel mee op te luisteren. Jammer toch. Nu, neem het van me aan, dit Kold moet je gewoon even beluisteren. De twee braaf ogende heren weten verdomd goed hoe je black metal dient te produceren.Lees verder ›

Tel je mee als je als blackmetalmuzikant geen eigen dungeonsynthproject hebt? Neen, dan tel je niet mee. Peter Gall van blackmetalband Orkrist redeneerde ook op deze wijze. Orkrist is overigens een band met een sterk fantasy element. Wat wil je ook, met een naam die verwijst naar het zwaard van Thorin Eikenschild uit de Lord of the Rings saga? Waar de naam Cromworx naar verwijst kan wellicht een mede-nerd mij vertellen, maar ik weet het niet. Cromworx doet zelf ook geen moeite om het uit te leggen.Lees verder ›

Er zijn er nog een paar van vorig jaar die ik alsnog een review ga geven. Deze Last bijvoorbeeld. De tweede Genet Records (punk en hardcore bij uitstek)uitgave van 2022 die blijven hangen is, maar desalniettemin dient geroosterd te worden op de schaal van honderd. Last heeft twee EP's gemaakt, deze is hun tweede. Je ziet net als ik ex-leden van Chimaera en Rancor in de line-up, je ziet net als ik dat ze zelf een plaatsje krijgen op Metal Archives. Daar is een reden voor. Het gaat hier namelijk niet om het zoveelste H8000-orkestje, hier zit een serieuze dosis metal in verscholen. Je zet ook niet zomaar een schedel en een slang die in zijn achterste bijt op de hoes natuurlijk.Lees verder ›

De bezielers achter het Amerikaanse Häxanu gaan schuil achter de initialen A.P. en L.C. A.P. staat voor Alex Poole en is geen onbekende in de blackmetalscene. We zouden hem kennen van Chaos Moon, Krieg, Skáphe, Ringarė en Guðveiki. En ook bij het reeds veel geprezen Entheogen doet de heer Poole een duit in het zakje. Op vocaal gebied wel te verstaan. Hier laat hij de vocalen over aan L.C. en neemt hij zelf de instrumenten in handen. L.C. ken ik dan weer niet, maar hij heeft onder de naam Lichmagick in 2019 een EP in elkaar geflanst. Tot zover de personele verhandelingen.Lees verder ›

Op 6 augustus 2019 overleed Bodyfarm-frontman Thomas Wouters op de ondenkbaar lage leeftijd van 31 jaar. Kort daarna kwam met Dreadlord nog zijn laatste studioplaat met de band uit. Die was goed en een waardig onderdeel van zijn nalatenschap. Nu, bijna vier jaar later, meldt de Bodyfarm zich in een nieuwe bezetting terug aan het releasefront met Ultimate Abomination. Daarop worden de vocalen verzorgd door Ralph de Boer (ook Dead Head). Hij trok gelijk de viersnarige plank uit handen van Alex Seegers. Die nam er twee snaren bij en de vacante plek op de drumkruk werd dan weer ingenomen door David Schermann.Lees verder ›

Het uit Polen afkomstige Give Up To Failure is een nog relatief onbekende band binnen het post-rock- en shoegazegenre. Niet direct een band die we zouden linken aan of met Zware Metalen. Evengoed trok uw redacteur van dienst deze schijf uit de Zware redactielijst, want zoals vaak eerder gezegd is het wel eens leuk om buiten de lijntjes te kleuren. Bovendien was ik wel te porren voor het eerder vrijgegeven Damages op YouTube.Lees verder ›

Zoals de naam al doet vermoeden, bezingen de Italianen van Starspawn of Cthulhu de verhalen van H.P. Lovecraft. In deze vertellingen leren we over oude, haast goddelijke buitenaardse wezens die op de mens neerkijken alsof het insecten zijn. Geen makkelijke materie om muziek over te maken. Starspawn of Cthulhu doet toch een poging.Lees verder ›

Op 22 januari 2023 is het jaar van het konijn begonnen volgens de Chinese jaartelling en dat blijkt goed nieuws te zijn. Het konijn staat namelijk voor geduld, geluk en vrede. Gelukkig genoeg doen ze in Amerika niet aan deze jaartelling en keert het jaar van het mes wederom terug, na in 2020 de wereld al op het scherpst van de snede bediend te hebben met het uiterst botte Internal Incarceration. Blijkbaar lagen er nog drie onafgemaakte nummers op de snijplank, want Year of the Knife doet het nog even dunnetjes over met deze EP Dust to Dust.Lees verder ›

Portugal en black metal, het is een combinatie die amper een handvol bekende namen in het wereldje oplevert. Moonspell kennen we allemaal wel en dat was eigenlijk maar heel weinig black metal. En vandaag de dag is er natuurlijk Gaerea dat flink in de belangstelling staat. Een zoektocht op diverse sites levert voor mij ook weinig 'oh ja- namen' op. Toch zijn er daar genoeg bands die goede muziek maken en voorbeelden daarvan horen we op deze split van Penitência en Vapulah, getiteld das Sombras Outrora Luz.Lees verder ›

Bow is een soloproject van Martijn Balsters die aan zijn debuutalbum de titel City Race heeft meegegeven. We treffen elf nummers aan met een totale speelduur van een krappe vijftig minuten.Lees verder ›