Met enig ongeloof doorspit ik het archief van Zware Metalen. Er is schijnbaar nog nooit een recensie verschenen over de voorgaande albums van het Slowaakse Malokarpatan. De ondergrondse cultband die sinds 2014 muziek maakt en naast enkele EP’s en splits, drie volwaardige albums uitbracht. De muziek kenmerkt zich door het vermengen van heavy, black en folkmetal, met een sfeer die erg aan de zeventiger jaren doet denken. Het laatste dan voornamelijk door het inbrengen van nostalgische toetsenpartijen, geluidseffecten of klassieke instrumenten. We gaan ervan uit dat dit afkomstig is van de elektronische trukendoos, aangezien we in de line-up geen muzikanten aantreffen die dit live hebben ingespeeld. Zo ook niet op dit vierde album Vertumnus Caeser.
Het intro Na okraji priepaste otevíra sa hviezdny zámek zou ook zomaar bij een plaat van een willekeurige klassieke componist kunnen passen. Een toetsenpartij, harp en drums doen tezamen de truc. Hoe anders is het op heavy metal geïnspireerde Kočár postupuje temnomodrými dálavami na juhozápad, over klassieke riffs en drumpatronen gesproken, er komen er nogal wat voorbij. De duisternis zoekt u voornamelijk in de bruuske vocalen, geheel in de Slowaakse taal, zoals ook op de rest van het album. Van stampende drumescapades is dit Malokarpatan ook niet vies.
Al breekt het instrumentale Panstvo salamandrov jest v kavernách zeme voor een ruime zes-en-een-halve minuut de plaat doormidden. Een vernuftig intermezzo waarin toetsenpartijen en gitaarklanken met elkaar duelleren om de aandacht op te eisen. Vervolgens slaat de sfeer weer om tijdens Maharal a Golem met tribale dynamiek in zijn beginfase. Al vrij snel horen we dan toch heel wat blackmetalinvloeden terug, zowel in de vocalen als ook in het spel zelf. De band weet tijdens dit nummer een waar experiment met toetsen te ontketenen, spacey intoxinerende muziek, waarna de black er weer lustig op los hakt. Mnohoraké útrapy milostpána Kelleyho is een beest wat gefabriceerd is met de heavymetalklanken van weleer. Evenwel met een verdorven stemgeluid, waarbij het Slowaaks mij nu toch wel een beetje begint tegen te staan. De taal zelf is in mijn beleving van erg weinig definitie gespeend (er is nauwelijks sprake van enige articulatie). Tegelijkertijd besef ik mij dat dit ook wel het bijzondere karakter van Vertumnus Caeser definieert. En de donkere, wat uitgesponnen sfeer maakt ook hier wat goed. Zo ook tijdens het laatste en langste nummer I hle, tak zachádza imperiálna hviezda, wat haast aanvoelt als een dwarsdoorsnede van het gehele album.
Het moge duidelijk zijn dat dit geen plaat is die geschikt is voor de lieden onder ons die qua genre honkvast zijn. Daarvoor druipt er echt wel teveel “van alles en nog wat” van Vertumnus Caeser af. De stijlvreemde composities die het midden houden tussen de eerder genoemde heavymetalcapriolen en mystieke Oostblok-(black)metal zijn zondermeer aansprekend, maar ik waag tegelijkertijd wel te betwijfelen of de band hiermee zijn fanschare gaat vergroten. Dit is er echt eentje voor de liefhebbers van (black)metal met stijlvreemde invloeden.
Score:
80/100
Label:
Invictus Productions, 2023
Tracklisting:
- Na okraji priepaste otevíra sa hviezdny zámek
- Kočár postupuje temnomodrými dálavami na juhozápad
- Vertumnus Caesar
- Vovnútri chlácholivého útočišta kunstkamru
- Panstvo salamandrov jest v kavernách zeme
- Maharal a Golem
- Mnohoraké útrapy milostpána Kelleyho
- I hle, tak zachádza imperiálna hviezda
Line-up:
- As – Gitaren, zang (achtergrond)
- HV – Bas, vocalen
- Peter – Bas
- Axel Johansson – Drums
Links: