Cauldron – Suicide In The City

Niet alle bands kiezen een maagdelijke naam, en dat is op zich niet erg want uiteindelijk draait het om de muziek. Mede daarom heb ik naar het exacte gebruik van de naam Cauldron geen onderzoek gedaan. Op muziekdatabase Discogs staat het cijfer negen tussen haakjes achter de naam. Gelukkig weet ik al een aantal jaar dat de metalcore van de Engelsen een stuk creatiever is dan de naamkeuze. De laatste EP Last Words: Screamed From Behind Gods’s Muzzle, uitgebracht in 2020, is zonder meer een waar meesterwerk in het metalcoregenre. Sindsdien volg ik band op de voet en was ik door de laatste singles eveneens zeer onder de indruk van de ontwikkeling van het vijftal. Mijn verwachtingen voor Suicide In The City zijn in elk geval hooggespannen. The Coming Strife Records slaagt er al jaren in de meest interessante en allerbeste metalcore van het moment uit te brengen. Het is voor mij ook niet verrassend dat Cauldron een nieuwe samenwerking met dit Engelse label is aangegaan.

Vooraf is het belangrijk om te weten dat Suicide In The City feitelijk een conceptalbum is dat is gebaseerd op, het nog uit te brengen, boek dat de zanger schrijft over verschillende karakters op groepstherapie in Seattle waarbij zijn eigen depressie centraal staat. Veel persoonlijker kunnen songteksten natuurlijk niet worden. Off Script is de eerste van elf nummers en trapt lekker smerig af en langzaam wordt het gaspedaal ingedrukt. Enigszins verrassend dat daar ineens heel kort wat cleane zang met rustiger riffwerk te horen is. De rest van het nummer slaagt de band erin op volwassen wijze tussen beide stijlen heen en weer te reizen waarbij de cleane stukken steeds meer tijd krijgen. Maar vrees niet, want aan het eind is daar een zeer prettige breakdown om mee af sluiten. Standing In Awe Of A Monument gaat op dezelfde voet verder. Het lijkt erop dat dit het nieuwe geluid van Cauldron is en ik ben daar blij om. Enerzijds slaan de beukende metalcore riffs je murw, anderzijds streelt de cleane zang de gevoelige kant van de geest. De muziek is net als gevoelens: soms ben je blij, soms boos, soms ben je verdrietig of misschien zelfs gelaten.

Futile is vorig jaar al als single uitgebracht en ik ben er vrij zeker van dat dit mijn favoriete nummer uit de totale catalogus van Cauldron is. Vanaf het moment dat zanger Frazer “Fuuuutiiile” uit zijn longen schreeuwt en de mokerharde riffs losbarsten ben ik compleet betoverd. Wat een ongenadig harde bak agressie omhuld met een donkere rand komt er vrij. Tekstueel is namelijk allemaal niet positief te noemen maar desondanks kan het wel herkenbaar klinken waardoor je er als luisteraar kracht uit kan halen. Voor mij persoonlijk is deze quote “Despite my will the morning sun will rise, despite my want the evening moon will fall” daar een goed voorbeeld van.

Are We? zou ik bij gebrek aan referentiemateriaal ten opzichte wat ik normaal luister omschrijven als een rustige rocksong. Het laat je wel even op fijne wijze op adem komen en het valt zeker niet uit de toon. Het thema is een (mislukt) zelfmoordpact tussen twee geliefden uit het boek. I Forgot You Existed (Seattle 1) is een dijk van een met emotie geladen nummer. Het beschrijft de vreselijke tijd van een kind dat moet verhuizen door de scheiding van haar ouders. Op Lonely Useless Orbit krijgt zanger Frazer hulp van de zangeres Jess van World Of Pleasure. Dankzij de unieke felheid die haar screams bevatten is dit een van de meest indrukwekkende stemmen in het moderne metalcoretijdperk. Samen schreeuwen ze een gesprek tussen twee karakter uit het boek naar elkaar toe. Net zoals het voorgaande nummer horen we de grunts op de achtergrond waarbij deze de gezongen stem precies voldoende versterken en waardoor het geheel wel als metalcore blijft klinken.

The Meeting Place en Falling Snow (Seattle 2), The View From The Balcony zijn stuk voor stuk kwalitatieve klappers. Daar waar ik misschien na tien van dit soort nummers het wel een beetje heb gehoord, blijf ik deze keer toch verrassend gemakkelijk mijn aandacht erbij houden. De afsluiter is zowaar een heuse verrassing te noemen want Kingdom blijkt een stijlvolle emo song te zijn. Een catchy uitsmijter die je heerlijk kan meezingen en het indrukkende album met een fijne en zeker bijpassende noot afsluit. Het is tevens het enige nummer dat geen onderdeel uitmaakt van het totale verhaal. Het is een bedankje aan de vriendschap binnen de band. Er is bewust voor gekozen Kingdom totaal anders te laten klinken dan de rest van het muzikale repertoire omdat het zo speciaal en persoonlijk voor de bandleden is.

Mijn verwachtingen waren hoog gespannen en Cauldron heeft deze uiteindelijk compleet vermorzeld. Ik ben bijzonder onder de indruk van de afwisseling tussen de smerige metallic hardcore en de gevoelige emocore. De eerste luisterbeurt was even wennen, maar met elke luisterbeurt nadien is dit album alleen maar beter geworden. Het bevat namelijk alles wat je hoopt te horen bij metalcore. Zo kan je er hard op moshen, maar je kan het ook lekker meezingen. De band heeft echt gedurfd om nieuwe muzikale grenzen op te zoeken ten opzichte van het oudere materiaal. En ik ben heel blij dat ze dat hebben gedaan want het resultaat is een ontzettend volwassen geheel. Het idee van een album gebaseerd op een boek spreekt mij, waarschijnlijk omdat ik graag lees, heel erg aan. De persoonlijke en diepere laag die de songteksten daardoor krijgen maken het geheel razendsterk.
Het einde van het jaar komt langzaam dichterbij en zo ook mijn eindejaarlijstje waar de titel Suicide In The City zonder twijfel in de hoogste regionen te vinden zal zijn. Voor fans van: Poison The Well, Foreign Hands en Flames Of Betrayal.

Score:

93/100

Label:

The Coming Strife Records, 2023

Tracklisting:

  1. Off Script
  2. Standing In Awe Of A Moment
  3. Futile
  4. Rejection Pact
  5. Are We?
  6. I Forgot You Existed (Seattle 1)
  7. Lonely Useless Orbit
  8. The Meeting Place
  9. Falling Snow (Seattle 2)
  10. The View From The Balcony
  11. Kingdom

Line-up:

  • Frazer Cassling – Zang
  • Jess Webberly – Gitaar
  • Dec Breckon – Gitaar
  • Zak Jenkins – Drums
  • Perry Wattis – Basgitaar

Links: