Het Canadese Tower Hill startte oorspronkelijk als eenmansproject; zanger R.F. Traynor blies de band in 2020 leven in. Hij vond zijn muzikale inspiratie vooral in bands als Helloween, Judas Priest, Riot, Running Wild en Stormwitch. Na het uitbrengen van een drie nummers tellende demo in 2021 (Fighting Spirits) kon al snel de op de demo gebruikte drumprogrammering achterwege blijven, omdat Mitchell Stykalo (Valyria) achter de drumkit kroop. Met de komst van basgitarist Cam Dakus (ook Valyria) en gitaristen Jeremy Puffer (jawel, ook Valyria) en Cristian Cordeiro (zowaar, niet uit Valyria) groeide Tower Hill uit tot een vijfkoppige band.
Het Canadese vijftal uit Edmonton staat op hun debuutalbum Deathstalker garant voor onvervalste traditionele, epische heavy metal. New wave of traditional heavy metal (NWOTHM) dus? De door Andreas Marschall (onder andere Blind Guardian, Grave Digger, Hammerfall, Kreator, Obituary en Running Wild) getekende hoes deed je vast ook niet anders vermoeden, toch? Sluipend door de nevelen van het moeras, begeleid door het schijnsel van de volle maan, enigszins gedrapeerd in de slierten van de moerasplanten en met de kling van zijn dreigend geheven zwaard schitterend door het flauwe maanlicht, is de onverschrokken protagonist onderweg zijn eeuwige roem op te eisen door een schaars geklede dame onder aan een toren op een heuvel (die bandnaam moest er vast op een of andere manier in terugkomen) te gaan redden. Het is overigens wel tijd dat hij zichzelf tot spoed maant, want de brandstapel is inmiddels ontvlamd en de fik staat er al aardig in. Opschieten, kerel!
Aan de band zal het niet liggen want de begeleidende soundtrack is eigenlijk het gehele album voorzien van een gepeperd tempo. Dartele, frisse riffs, scherpe gitaarlijnen, drumwerk dat in een heel vlot, beukend tempo wordt weggetrapt en een zanger die sterk, episch en gevarieerd voor de dag komt, zijn bepalend voor het geluid op Deathstalker. Zanger R.F. Traynor gaat de hoge noten en uithalen niet uit de weg en weet daarmee de nummers van net even meer flair voorzien.
Deathstalker, The Claw Is The Law, Kings Who Die, Antigone en het aan voormalig Running Wild gitarist Majk Moti (RIP) opgedragen Port of Saints hanteren allemaal een flink tempo. Slechts in In At The Death en How Am I wordt de spoed op momenten iets teruggeschroefd. Niets mis mee, want het brengt net even meer afwisseling en daarmee meer luisterplezier. Het vijftal is sowieso in staat om boeiende, verbeeldende soundscapes te creëren met pakkende melodieën en ritmes. De nummers bieden net voldoende afwisseling om te voorkomen dat ze te eendimensionaal doorkomen. Desondanks was het fijn geweest als de band net even iets minder vasthoudend met de stilistische inkleuring was geweest, want tegen het einde ligt enige verzadiging toch op de loer. Vooral het sterke, rappe Antigone maakt dat het geheel weer opveert en Deathstalker tot het einde toe lekker weg luistert.
Wanneer epische, traditionele heavy metal jou aanspreekt, wanneer bands als Eternal Champion, Ironflame, Megaton Sword en Riot City jouw ding zijn, wanneer jij je een fan van NWOTHM beschouwt, dan is dit Deathstalker van Tower Hill een album waar je ongetwijfeld veel plezier aan zult beleven. Een fijn album om je onverzadigde honger naar epische strijd, het een koppie kleiner maken van nog lang niet gewroken vijanden en andere meeslepende verhalen te stillen.
Score:
80/100
Label:
No Remorse Records, 2023
Tracklisting:
- Deathstalker
- The Claw Is The Law
- Fighting Spirits
- Kings Who Die
- In At The Death
- All The Little Devils Are Proud Of Hell
- How Am I
- Antigone
- Port Of Saints
Line-up:
- R.F. Traynor – Vocalen
- Chris Nunz – Gitaar
- Jeremy Puffer – Gitaar
- Cam Dakus – Basgitaar
- Mitch Stykalo – Drums
Links: