Headlines

Het eerste volwaardige album van deze Italiaanse éénmansband rond grondlegger Mist aka Emiliano Santoro, kreeg in 2012 de titel Visions from A Thousand Livesmee. Het huidige album, Decades, komt bijna een decade later uit. Er tussenin zat nog ... So Many Years of Longing... . Aan de hand van deze titels voel je al aan dat we geen klassieke boosaardige hap black metal te verteren gaan krijgen. Het is meer een post-blackmetalvariant met een atmosferische saus, wat ook weer precies past bij het Duitse Northern Silence-label.Lees verder ›

Noorwegen heeft vaak interessante creatievelingen en ja hoor, ik heb er weer één gevonden! Ditmaal de beurt aan de componist (van filmuziek) en gitarist, Roy Westad. Met name bekend om zijn composities voor verschillende Noorse films en series, maar stiekem ook groot liefhebber van metal. Zodanig, dat de beste man debuteert met zijn ‘alter ego’ (lees: project), genaamd ILLT. Het debuutalbum heet Urhat (grof vertaald betekent dat oude haat) en belooft een ware mix van extreme metal te zijn. Afgaande op de lijst aan sessie-en gastmuzikanten zijn wij in voor een traktatie van jewelste.Lees verder ›

De drie Sloveens heren van Hellsword wandelen graag op de speelplaats in lederen vesten gedecoreerd met pinnen, kettingen en alles wat rinkelt. Ze dragen eveneens het liefst stevige stappers om iedereen die op hun pad komt eens een stevige trap onder hun kont te geven. Ze dwepen ook graag met helden als Bathory, Venom, Deströyer 666 en Nifelheim en dat mag. Daar zeggen wij natuurlijk geen neen tegen. Cold Is The Grave is de debuutplaat voor deze band ondanks het feit dat Hellsword toch al bestaat sinds 2009. De eerste demo, Blasphemy Unchained, bracht in de underground het een en ander los als ik het schrijven van de platenboer mag geloven. In ieder geval is het zo dat Satan zich maar al te graag aansluit bij dit ranzige trio. De muziek die deze heren brengen is voor de Heerser van de Onderwereld immers het vet op de kokend hete soep.Lees verder ›

Juist! Ik wist het toen ik deze bandnaam in de lijst zag staan. Reeds eerder besprak ik werk van deze jonge Poolse horde die zich Profeci noemt. Het debuut, Matecznik, was een bijzonder aangename kennismaking met deze blackmetalvrienden. Hopelijk hebben de heren de songstructuren en de gitaarthema's wat verder uitgewerkt en is de heer Symeon een paar lessen gaan volgen bij Darkside. Ik ben benieuwd.Lees verder ›

Arghhh, de brandende Griekse zon! Ditmaal zijn we weer in de hoofdstad beland. Dit Lunar Spells, een nog jonge band als je kijkt naar hun releaselijst, komt met de debuutplaat, Where Silence Whispers. Ik ben benieuwd want de Griekse school en veelal de Griekse blackmetalschool is er toch één die ik graag bezoek. De naam van de band net als het hoesontwerp doen me vermoeden dat er toch mogelijks een Scandinavische insteek kan verwacht worden. Nu aan vermoedens en verwachtingen hebben we niks, de harde realiteit moet ons tot de essentie brengen.Lees verder ›

Ergens in het gezegende jaar 1992 kropen deze Finnen uit de spelonken van de Hel. Ze bewandelden een hobbelig pad. Er waren zelfs momenten dat de heren in eerste instantie niet terug te vinden bleken. Waren ze verloren gelopen in de dicht besneeuwde bossen rondom de meren? De heren vonden het pad toch terug middels een splitalbum in 2011 en twee volwaardige platen één in 2012, Jesus Perversions en één in 2015, Witches Deny Holy Trinity. Dit nieuwe album, Aegrus Satans Tecum, zou een album moeten zijn die een brug vormt tussen deze twee platen.Lees verder ›

Het Zweedse übermysterieuze Reverorum ib Malacht bracht het er vorig jaar erg goed vanaf met een topplaats in mijn Jaarlijst. Vad är inte sju huvud?, opnieuw volgestuwd met wazige Roman Catholic Black Metal, deed de oren wapperen. Geen Im Ra Distare Summum Soveris Seris Vas innoble, wel een album dat de luisteraar in hogere sferen brengt, hemels en experimenteel, vol hallucinaties. Dit jaar kwamen er alweer twee albums uit. Not Here - enkel via de Bandcamp te bestellen - en Svag i döden - via The Ajna Offensive op vinyl verkrijgbaar. Die laatste hebben we te pakken gekregen.Lees verder ›

The Rods. Die twee woorden lezen in de grote lijst met mogelijk te bespreken albums bij Zware Metalen katapulteert me onmiddellijk terug naar mijn studententijd eind jaren '80. Je weet wel, die periode toen de term internet nog niet was uitgevonden en je blik op de wereld nog iets kleiner was dan nu. Maar toch had ik toen een medestudent die The Rods wel kende en dat is me altijd bijgebleven, net als een aantal nummers.Lees verder ›

Op de redactie stroomt wekelijks een bijna ontelbare hoeveelheid aan recensiemateriaal binnen en normaal gesproken filter ik die op 'black metal'. Dan nog blijven er veel over en ondanks dat we met aardig was mensen deze stukjes schrijven, blijft er genoeg onbesproken. Eerlijk is eerlijk, Gloosh kende ik niet en Sylvan Coven klinkt ook niet echt heel black metal. Mijn to-do lijst was verder leeg, dus ik nam de gok maar.Lees verder ›

Wanneer men het heeft over de oorsprong en vroege geschiedenis van de fameuze tweede golf (van black metal dus), dan beperkt men zich al te vaak tot de Scandinavische bands (naast evidente grondleggers als het Zwitserse Hellhammer). Maar laten we vooral niet vergeten dat diezelfde golf begin jaren ’80 al snel de oversteek maakte naar Zuid-Amerika, waar onder andere de iconische Brazilianen van Vulcano en Sarcófago meehielpen het embryonale geluid van deze nieuwe stroming vorm te geven.Lees verder ›

Ivan Gujić, beter bekend als gitarist van de Noorse deathmetalband Blood Red Throne, startte in 2015 de eenmansband Son Of A Shotgun. Na het debuutalbum Mexican Standoff volgde een tour met Cannibal Corpse en nadien ontstond er een volledige line-up. Met Be For Oss Alle levert dit collectief naar eigen zeggen 'southern death with a grind twist' voor fans van Decapitated, Vomitory en je raadt het al: Blood Red Throne.Lees verder ›

King Animal is een stoner-duo uit Italië dat nog maar sedert eind 2020 bestaat. Het duo, dat zijn Matteo en Elias. De eerste is naar eigen zeggen als drummer geboren en is een Sardiniër die in Londen woont. De andere - Elias - woont nog steeds in Sardinië en tijdens de covid lockdown vonden de twee elkaar terug. Ze deelden hun liefde voor 70’s rock, stoner en psychedelische muziek. Dit resulteerde in de vrij lange EP: King Animal. Deze is volgens mij genoemd naar de gelijknamige plaat van Soundgarden, maar om zeker te zijn zouden we het de heren moeten vragen.Lees verder ›