escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Volgens de promo heeft de band Final Coil enorme stappen voorwaarts gemaakt door steeds kleurrijkere geluiden te produceren, waarbij de teksten stemmen tot nadenken. Dit is daarom een album voor nu en de komende decennia. Het gaat om het hier te bespreken The World We Inherited dat schijnbaar onderdeel uit maakt van een drieluik aan platen, dat van start ging met het debuut Persistence Of Memory en werd vervolgd met The World We Left Behind For Others. Platen die bij ons onberoerd zijn gebleven. Maar misschien is dit dan wel het juiste moment om in te stappen, om zo kennis te maken, wanneer Sliptrick Records zo hoog van de toren blaast. We mogen magische post-metal met progressieve invloeden verwachten.Lees verder ›

De vier heren van Solbrud kropen al eerder voor hun live-album in de oude watertoren van Brønshøj. Deze Denen leverden hiermee qua sound, gevoel en nog zo veel meer een dijk van een plaat af. Het bleek de juiste keuze te zijn om hun live-plaat daar op te nemen. We weten immers dat Deense blackmetal altijd een zekere eenvoud in zich draagt en ook een allesomvattende dromerige achtergrond is vaak niet veraf. Maar wat doen de heren nu met hun volgende speler? Ze hebben er zowaar een dubbelalbum van gemaakt voorzien van maar liefst elf nummers waarvan we Sjæleskrig al zouden moeten kennen van het bovenstaande live-album.Lees verder ›

De collega’s van White Room Reviews hadden zin in een feestje en verzamelden een aantal veelal met een zwart randje getooide herrieschoppers in Musicon in Den Haag. Remco Faasen sloot zijn werkweek in de Hofstad af met een hamburger en daarna optredens van het Franse Alkhemia, Hellevaerder uit Nederland en het Duitse Tsatthoggua. Afsluiter was Onheil, dat vorig jaar de terugkeer vierde met het uitstekende album In Black Ashes.Lees verder ›

Geloof mij, ik ben ook wel eens helemaal ziek van het leven. Maar dan schrijf ik niet over de liefde en leugens. Ik schrijf namelijk over bands die muziek maken, zoals deze gasten die ziek van het leven schijnen te zijn. En dan ook nog eens over liefde en andere leugens schrijven. Ik weet het, dit is een te gemakkelijke inleiding, maar aangezien de metalen archieven geen soelaas bieden, moet ik toch wat nietwaar.Lees verder ›

Abyssius is een atmosferische technische death metal band, dat, met leden uit Taiwan, Noorwegen en de Verenigde Staten, probleemloos het label internationaal opgeplakt kan krijgen. Is die mondiale inslag ook van invloed op het album? De samensmelting van de verschillende culturele en muzikale achtergronden leidt in elk geval tot een gevarieerde inkleuring.Lees verder ›

Alfahanne is een Zweedse darkmetalband die invloeden van punk en black metal weet te fuseren. Blijkbaar zijn we op de redactie van Zware Metalen niet helemaal wild van deze band want ik moet al goed zoeken in onze archieven en teruggaan tot het gezegende jaar 2013 om een schrijven te vinden over het toenmalige album, Alfapokalyps. Dit Vår Tid Är Nu is album nummer vijf en brengt hen terug naar het Dark Essence label. De vijf heren hebben er een heel arsenaal aan gasten bijgesleurd. Ik noem ze even op: Nattefrost van Carpatian Forest, Spellgoth van Horna, Nattfursth van Sorhin en Doedsadmiral van Nordjevel. Dan heb je volgens mij ingrediënten voor een explosieve cocktail in de blender gestopt. Nu, eerst zien dan geloven, of in ons geval: eerst horen, dan geloven.Lees verder ›

Het vorige plaatje, F.O.A.D.I.F, van het Japanse Bafomet vond ik al een vies, vuil, vettig en ranzig plaatje. Of dit nieuwste blinkende draaiding met de titel Baptized In Goat Blood dezelfde stempel krijgt opgedrukt is me nog niet helemaal duidelijk, maar ik verwacht eigenlijk niks anders van deze heavymetalmaniacs met een blackmetaljasje. Ook nu weer levert het Zweedse Iron Fist Productions het geheel op fysieke wijze af. Je mag het gerust bijzonder noemen als je kijkt in wat voor tijdgeest we leven.Lees verder ›

Zwielicht is een band die u niet moet verwarren met het eveneens Duitse Das Zwielicht. Laatstgenoemde bevindt zich in de black/ambienthoek qua muzikale richting, terwijl de hier te bespreken muziekstukken wat betreft genre steevast in de blackmetalput blijven hangen. The Aphotic Embrace is het tweede album van de Duitsers, na het in 2014 verschenen debuut With Love from Sinister. Helaas is die plaat onder de radar gebleven, waardoor het tweede volwaardige wapenfeit de eerste recensie op Zware Metalen krijgt. Buiten het feit dat de promo wat spaarzame info geeft over de historie en het ontstaan van de band, krijgen we geen aanwijzingen met betrekking tot de gekozen muzikale richting. Tja, black metal, maar u weet: dat kan van alles betekenen anno 2024. Het best beginnen we maar gewoon met luisteren naar dit The Aphotic Embrace om zo één en ander te duiden, dacht ik zo.Lees verder ›

Ah zalig! Weer een duo met een nieuwe plaat, zo aan het begin van 2024. Deze twee gasten uit Dallas, Amerika maken samen een potje experimentele post-black, grindcore en hardcore in één muzikale formule. De band is op Zware Metalen geenszins onbesproken gebleven. Voor uw gemak voeg ik daarom de volgende links toe Stagnant Perceptions, Sublimation Therapy,The Overwatch, Cara Neir / Venowl – Split, Perpetual Despair Is The Human Condition, Caïna / Cara Neir – Split. Soms dan voel ik gewoon aan mijn water (of aan mijn kloten) dat ik een bepaalde band of album moet gaan luisteren. Dat was zeker het geval bij dit Cara Neir, waarbij de titel van het album Portals to a Better, Dead World mij naast de muzikale omschrijving snel over de streep trok. Tsja en luisteren doe ik niet alleen, er moet natuurlijk ook geschreven worden! En aldus geschiedde...Lees verder ›

Spiritual Deception bestaat uit een kwartet dat death metal geschoeid op de Italiaanse leest in elkaar flanst. Volgens de bijgesloten promo op atmosferische wijze, maar wel met hints uit de technische en brutale scene. En natuurlijk denken we dan al snel aan de landgenoten van Fleshgod Apocalypse.Lees verder ›

Geen idee of deze muziek enkel geschikt is voor satanisten. Ik waag mij er in ieder geval aan, aangezien de omschrijving sludge en doom is, met muzikale invloeden van bands als Electric Wizard, Black Sabbath, Earth en Sunn. Onder de streep maakt enkel één entiteit onder dezelfde naam als de bandnaam deze muziek en neemt hiervoor een bas en gitaar ter hand. Zodoende krijgen we een manifestatie van griezelige soundscapes en dreunende instrumentatie te horen tijdens dit Church Music for Satanists van The Sorrow Of Being Immaculate.Lees verder ›

Het internationale collectief Bipolar Architecture, bestaande uit Duitse en Turkse bandleden, bracht in 2022 het debuut Depressionland uit. Zover ik kan nagaan bereikte deze debuutplaat de burelen van Zware Metalen niet. En ook uw redacteur van dienst moet het doen met de muziek die te horen is op de tweede worp naar glorie die de naam Metaphysicize heeft meegekregen. Volgens de promo een verderzetting van het debuut, dat vooral nog meer de diepte in gaat. We gaan als het ware de dieperik in om met de energetische lading van het debuut als brandstof naar nog grotere hoogte te stijgen op kwalitatief gebied, aldus de promo. Tja, voor mij lastig om te beoordelen natuurlijk in hoeverre dit nu waar is gemaakt. Maar na enkele luisterbeurten is het voor mij volstrekt evident dat ik ook het debuutalbum rondjes ga laten draaien, om zo tot een vergelijk te komen. Ik ga het niet onder stoelen of banken steken vandaag, Metaphysicize is een waanzinnig album, waarvan ik al in de decembermaand kon genieten. Zodoende laat de muziek die de heren maken mij maar moeilijk los.Lees verder ›

Het begint een mooie traditie te worden in Vorstin: het podium van mediastad Hilversum. Daar waar altijd over de betere muziek wordt heen gekeken, vindt alweer de vierde editie plaats van Metalcafe Live. Het principe is even geniaal als simpel als al duizenden keren gedaan: zet een paar bands op het podium en gooi de biertap open. 2 februari was het de beurt aan Mountain Eye, Reformist en Epistulum.Lees verder ›

Soms dan ben ik mijn collega-redacteuren dankbaar, of anderszins erkentelijk vanwege een bepaalde inspanning, extra tip, beschouwing of iets van dien aard. Zij brengen mij wat extra's bij aangaande muzikale uitspattingen over de bij mij nog onbekende bands. Ik hoop die dienst aan het lezerspubliek op mijn beurt dan ook weer door te geven. Voor wat het waard is. Maar vandaag is er een andere reden waarom ik mijn collega's extra apprecieer. En dat is wel het feit dat er van Hulder al diverse recensies zijn verschenen met een uiteenzetting voor wat betreft de historie en de klanken van deze band.Lees verder ›

Een van de meest memorabele optredens van Helldorado 2018 was zonder twijfel dat van het Italiaanse duo The Devils. Vanuit het podium, dat tevens diende als boksring, vulden zij de zaal met een gore dosis rock ’n roll die uit zijn voegen barstte van de bronstigheid. Deze geiligheid werd nog versterkt door het feit dat ze optraden gekleed in lederen priester- en nonnenkostuums.Lees verder ›

Seltsame Erden, een Duits trio, brengt via het Mexicaanse Chaos Records de eerste plaat Gedankentempeln uit. Bijzonder kan je dat volgens mij wel noemen. De drie heren steken zo maar de plas over en leggen hun lot in de handen van een label ver van hun uitvalsbasis. Kan geen kwaad natuurlijk want zie hier, uw geliefde webstek is erin geslaagd zijn hand te leggen op de erg verzorgde promo van dit blinkende ronddraaiende hebbeding.Lees verder ›

Periphery is weer eens in het land. Dat is niet zo gebruikelijk, want de band heeft zichzelf al vijf jaar niet meer laten zien op een van de Nederlandse podia. In de tussentijd is er echter veel gebeurd; er zijn twee uitstekende albums uitgebracht (Hail Stan en Djent Is Not A Genre). Platen die unaniem lovend zijn ontvangen. De status van de band is ook flink gegroeid, wat knap is, omdat de band alles in eigen hand houdt en niet bij een groot label zit. Wij spraken Misha in de coulissen van 013, om te praten over de laatste plaat, games en rare dingen in de koelkast.Lees verder ›