Headlines

Gedoemd. Voorbestemd om te falen. Ongeacht wat je inspanning ook is, aan een onvermijdelijk mislukken valt niet te ontkomen. Je zult gegarandeerd ten onder gaan. Niet geheel ontdaan van enig fatalisme presenteert het internationale Defacement zijn vierde album, met de titel - ja, dat laat zich nu niet meer zo moeilijk raden - Doomed.Lees verder ›

Zwaar en kwetsbaar, van chaotisch naar gecontroleerd: de Italiaanse band We As A Company maakt een imposante indruk met zijn debuutalbum First Summer. Van de zware stoner rock van Outcast en A God tot de noisy shoegaze van Kill Spiderman en het titelnummer: hun combinatie van doom, stoner en noise rock, vermengd met shoegaze melodieën en structuur, levert een geluid op dat voortdurend in beweging is met verzadigde riffs, elektrische ballads en vervormde lo-fi akoestische bekentenissen.Lees verder ›

Zo, dit is er eentje voor de thrashers onder ons. Want dat is wat Vindicator op zijn vijfde album brengt: onversneden, maar messcherpe thrash. De band is ontstaan in 2005 en stamt daarmee uit de tijd van de zogenaamde “new wave of thrash metal”. Toch klinkt dit Whispers Of Death – zelfs in het vrij moderne, volle geluid dat de plaat heeft meegekregen – meer van de oude school. Vooral de naam Exodus komt een aantal keren boven drijven als (mogelijke) invloed.Lees verder ›

Ik schreef nog niet eens zo gek lang geleden, het was mei van dit jaar, dat dit Kratornas, een black/grindformatie uit Canada met wortels in Europa maar ook de Filipijnen, mij onbekend was. Ik schreef in datzelfde schrijfsel dat ik de review voor God Of The Tribes aan iemand anders zou overlaten, omdat ik er wel genoeg van had. En zie hier, hier ben ik toch weer met de scherpe pen en waarom? Iedereen verdient een tweede kans. Ik hoor het één van mijn collega's nog zeggen. Het is niet omdat je een keer slecht gegeten hebt op restaurant, dat het een slecht restaurant is met een abominabele kok, toch? Of vergis ik me?Lees verder ›

Visitant werd in 2022 opgericht door gitarist Taylor Tidwell (Unaligned, Withered Throne) en zangeres Chelsea Marrow (Voraath, The Monster Factory, wellicht ken je haar ook van haar bijdragen aan de video games Doom Eternal en Senua’s Saga: Hellblade II). Het idee was muziek te creëren waarbij de verwoede felheid van death metal gecombineerd wordt met zwartgeblakerde texturen, orkestrale grandeur en verhalende diepgang. Bassist Kilian Duarte (Abiotic, Scale the Summit) en drummer Anthony Lusk-Simone (Abiotic, ex-Pathogenic) sloten zich bij hen aan. Het leidde eind 2022 tot het (digitaal) uitbrengen van het nummer Dematerialization. En daarna bleven we een tijd verstoken van nieuw materiaal. Doordat de bandleden ruim tweeduizend kilometer bij elkaar vandaan wonen, is het niet eenvoudig de koppen bij elkaar te steken om nieuwe muziek te maken dan wel op te nemen. Zeker niet omdat de band dat alleen wil doen als iedereen fysiek aanwezig is. Veel heen en weer vliegen dus. Ach ja, het is vast goed voor het sparen van de nodige Air Miles. Live kan ook niet altijd iedereen aansluiten; dit wordt opgelost door vervangers een plekje te gunnen mocht één van de bandleden er eens niet bij kunnen zijn.Lees verder ›

Nicholas Sansbury Smith is een Amerikaanse auteur. Hij schrijft post-apocalyptische sciencefiction en thrillers. Zijn boeken, veelal uitgebracht in een serie, gaan over hoe de mens zich na een wereldwijde catastrofe of epidemie heeft moeten aanpassen en met kunst- en vliegwerk weet te overleven. Zijn populairste series zijn Hell Divers, Orbs, Trackers en Extinction Cycle. Laatstgenoemde serie gaat over een door de mens gemaakt virus dat een wereldwijde pandemie veroorzaakt. Het virus verandert mensen in monsters: een strijd om te overleven tegen gemuteerde wezens valt de mensheid ten deel. Naast videogames, is de Extinction Cycle serie een uitermate belangrijke inspiratiebron voor het uit Portland (Verenigde Staten) afkomstige Old Machines.Lees verder ›

Af en toe steek ik wel eens de grens over. Ik bedoel dan wel de muzikale grens. Nu en dan luister ik ook wel eens naar andere zaken dan black metal. De meesten onder jullie die mijn schrijfsels lezen weten dat. Melodische metalcore, indien goed uitgevoerd, is daar een voorbeeld van. Het zou me te ver brengen om hier een lijstje van te maken, maar er zijn heel wat voorbeelden. Denk aan een Killswitch Engage bijvoorbeeld. Dit Amerikaanse We Came As Romans bestaat ook al een hele poos, maar de laatste keer dat de band verscheen in ons meest geliefde online metalblad bleek in 2015 te zijn, net nadat een nieuwe plaat was uitgekomen. Er kon toen zelfs een interview vanaf met één van de twee brulboeien, namelijk Dave Stephens. In 2018 overleed jammerlijk genoeg zanger Kyle Pavone. Intussen gaat de band verder; het moet wel.Lees verder ›

Wie zit er niet te wachten op old school metal uit Indonesië? Doctor D brengt muziek ter aanbidding van oude metalgoden uit de jaren '80. De titel van de nieuwe plaat is Time Loop en dat zegt genoeg. Dit is trouwens de tweede langspeler voor deze band. Als cover is een retrofuturistische afbeelding gekozen, inclusief arcadestijlbelettering. Hoewel het een hoog AI-gehalte heeft, ziet het er toch vrij uitnodigend uit. Blijkbaar heeft Jeff Arwadi van de band Kekal de boel gemixt. Ik heb geen hele hoge pet op van Kekal, maar laten we deze plaat toch eens nader bekijken.Lees verder ›

De vaandeldragers van de kawaii metal laten deze zomer weer van zich horen met een nieuwe release. De gevoelens waren wat gemixt, want na The Other One uit 2023 leek Babymetal toch wat op een dood spoor beland te zijn. Uiteraard nog steeds groovy, maar het product bleef veel minder hangen dan de vorige platen en verbleekte eigenlijk bij de eerste twee platen. METALIZM was eigenlijk het enige nummer dat is blijven hangen en dat gevoel heb ik nog steeds bij het herbeluisteren van die plaat uit 2023. Misschien dat producer Koba ook dat gevoel had, want de vijfde langspeler Metal Forth is toch wel een pak anders.Lees verder ›

Als er ergens een deel één van bestaat, kan je geheid stellen dat een deel twee er vermoedelijk ook zit aan te komen. Als je van de Duivel spreekt! De Deense deathmetalmachine Panzerchrist onder leiding van de heer Enevoldson bracht eind 2024 Maleficium deel één al aan de man en komt dus vrij snel al met deel twee. Het doet me vermoeden dat de collectie nummers al grotendeels klaar waren, maar ik kan mis zijn natuurlijk. De centrale thematiek is nog altijd heksenrij nu daar wil ik verder niet te veel over doorbomen.Lees verder ›

Drie dames uit Boston wierpen een EP op de wereld die bijna genegeerd zou worden. Eeuwig zonde, en daarom noodzakelijk om deze demo genaamd Demo in het zonnetje te zetten. Eerder werk van Bloodied Angels bestaat er niet. In de wandelgangen wordt besproken dat de dames al een aantal andere projecten op hun naam hebben staan. De kans dat u die bands, genaamd The Lousy en Lifeless Dark, kent zal echter vrij klein zijn.Lees verder ›

Stonerrock uit Frankrijk. In mijn oren klinkt dat even contradictorisch als een stokbrood beleggen met geplette spruiten. Toch is Walnut Grove DC effectief een Frans viertal dat met Deeper een stonergericht album uitbrengt. Super bekend zijn ze niet buiten Frankrijk, en sinds 2012 is deze zeven nummers tellende EP hun vierde exploot.Lees verder ›