Headlines

Twee maanden geleden bespraken we de nieuwe Gruesome. Deel van dit Chuck-vererende collectief is ook bassiste Robin Mazen. Daar zijn het echter vooral Matt en Gus die de scepter zwaaien. Nu dient Robin zich opnieuw aan met de band die zij in 2013 met drummer Carolina Perez oprichtte: Castrator (au!). Hoewel die groep dus al meer dan tien jaar bestaat, is Coronotion Of The Grotesque pas zijn tweede album.Lees verder ›

Desolation Manifest is het eerste werk van dit Amerikaanse duo Execrari. De band werd opgericht door Voice of the Nexus ergens in 2023 maar als je verder leest zijn de nummers op dit debuutalbum al tot stand gekomen net daarvoor in 2022 en hebben de twee bandleden de daaropvolgende jaren gebruikt om alles bij te sturen en te perfectioneren. Het doel van deze groep is dicht aan te leunen bij bands als Root, Inquisition, Dawn, Marduk, Ungfell, Borknagar (maar dan hun eerste werkstukken) en Absu.Lees verder ›

Het werd toch potverdorie weer eens tijd! Toegegeven, de heren van Baest brachten in 2022 nog de EP Justitia uit, maar de vorige langspeler Necro Sapiens werd toch alweer vier jaar geleden uitgebracht. Niet eens zo heel lang als je er over nadenkt, maar dit album liet toch smachten naar meer ronkende vuiligheid. Al werden de kettingzagen op die laatste langspeler wat meer naar de achtergrond verdrongen ten faveure van meer melodisch sloopwerk. Trekt die tendens zich verder door op dit nieuwe album of kunnen we een kolossale verandering verwachten? Ditmaal tonen we u graag Colossal.Lees verder ›

Liefhebbers van deathcore zullen de naam Signs Of The Swarm allang (her)kennen. De viermansformatie is erg actief en tourt haast continu, iets dat we toch wel vaker zien bij de 'nieuwe lichting' deathcorebands. Die gretigheid heeft de heren al gebracht tot hoog in de subtop waar zij nu staan, maar met To Rid Myself of Truth - schijf nummer zes in de discografie sinds de oprichting in 2014 - hoopt het gezelschap uiteraard weer een trede omhoog te klimmen. Net als de voorganger, komt ook dit album uit via Century Media Records. Voorheen was dat nog Unique Leader Records.Lees verder ›

Im Schatten Der Bastion is album nummer twee voor de Duitsers van Auro die getekend zijn door het machtige Folter Records. Het is de band van Framan en Dragg. Deze twee duistere heerschappen schrijven alle muziek, ontwikkelen het concept en zoeken vervolgens gepaste trawanten om de muziek te vereeuwigen. Deze trawanten zijn dan leden, ex-leden of live members van bands die ze kennen dan wel van bands waarmee ze zelf nog actief zijn. Denk dan aan een Drudensang bijvoorbeeld. Op de drumkruk zit een zekere Poolse jongeman, Nefastus, die we kennen van Drudensang maar ook een verleden heeft in Belphegor.Lees verder ›

Jawel, de vijf heren van Grand Cadaver verlaten de dampende krochten van de onderwereld om zich tijdelijk weer even onder de gewone stervelingen te begeven. Met overduidelijk eerbetoon aan de Zweedse grootmeesters van weleer brengt dit kwintet smerige death metal zoals het tegenwoordig maar weinig wordt gemaakt. Onder leiding van Mikael Stanne (bekend van Dark Tranquillity) werden eerder al de langspelers Into The Maw Of Death en Deities Of Deathlike Sleep uitgebracht. Nu volgt in dezelfde traditie echter een kortere uiting in de vorm van de EP The Rot Beneath. Daarmee krijgen we ditmaal slechts vier nummers van dit grootse kadaver. Veel te weinig natuurlijk, maar we zullen het er ditmaal mee moeten doen.Lees verder ›

Fell Omen, het geesteskind van Spider Of Pnyx, kreeg van mij bij een vorige release Invaded By A Dark Spirit toch wel een duidelijke onvoldoende. De ridder op de motorfiets kon mij niet overtuigen met zijn door punk geïnfuseerde black metal. Het mag dan allemaal wel zijn dat je gekend bent in de scene en een zekere status zou hebben, in mijn ogen moet je dan net toch iets meer je best doen. Kijk, een oordeel vellen op één release is altijd gevaarlijk vandaar dat ik 's mans tweede plaat, Caelid Dog Summer, van een schrijfsel voorzie. Ik zou zowaar de vorige keer helemaal mis kunnen geweest zijn met mijn kritieken.Lees verder ›

Ik besprak eerder werk van deze Deense black/deathmetalband Lotan. Collega Aarts nam het vorige album, Lotan, onder de loep. Nu is er Yetzer Hara: een plaat die losjes zou gebaseerd zijn rond het Bijbelse Kaïn en Abelverhaal is hetgene wat we nu te verwerken krijgen. Ik zie dat in de line-up een wissel van de wacht heeft plaatsgevonden en dat er iemand nieuw op de drumkruk zit en er ook een nieuwe snarenplukker is. De band is intussen gegroeid naar een volwaardig collectief want ten tijde van de EP's Nihil Sacrum en Angelus Pestis bleken alleen de heren Rubini en Kaaber aan het roer te staan.Lees verder ›

In de Verenigde Staten van Amerika, ook in Los Angeles gebeurt er toch heel wat. Nu, ik trekt het me niet aan want we zijn hier niet om enige politieke inmenging te doen. We zijn hier om te luisteren en schrijfsels te maken over ruwe, rauwe ondergrond smeerpijperij. Hiertoe zit je bij dit tweetal van Feral Lord wel goed. Voor me ligt de EP, Wunjo, bestaande uit drie nummers. Samen ruim 28 minuten muziek ons aangeleverd door Malvelont Sound, een label ook uit de Verenigde Staten van Amerika.Lees verder ›

Ergens in 2010 kwam nog Horizon Of Events van dit, uit Italië afkomstige, naar een Poolse stad genoemde, Chelmno. Decadence Of Ego heet nu de nieuwste telg in zwart geblakerd metalland. Sun & Moon Records is de platenboer van dienst maar deze werkt wel samen met een klein onafhankelijk label uit de Dolomieten, Dolomia Nera. Chelmno is een van de vele bands van alleskunner Vidharr die we ook kennen van zijn werk in Tenebrae In Perpetuum en Beatrik. Met deze nieuwste release onder Chelmno grijpt hij terug naar bands als Emperor, Darkthrone of Mayhem en Bathory. Je voelt dus dat monotonie, eenvoud, rauwheid en een snuifje melodie elkaar in de composities zouden moeten vermengen.Lees verder ›

Max Bree heeft samen met zijn Ierse trawanten in Malthusian een nieuwe plaat geschreven die werd gebaseerd op een werk van Samuel Beckett. Titel van dit nieuwe werkstuk luidt daarom The Summoning Bell. Het is een werk dat diep gaat graven in de leegte, in het niks, maar ook in alles wat met bijgeloof en dergelijke zou te maken hebben. Deze gozers uit Dublin - die trouwens al actief zijn sinds 2012 - brachten met Across Deaths in 2017 hun laatste volwaardige album uit. Toch lang geleden, hoor ik sommigen van jullie denken.Lees verder ›