Headlines

Wat kan er allemaal op een elf jaar gebeuren? Een heleboel neem ik aan. Iets wat zo klaar is als een klontje is dat je op elf jaar toch wat ouder wordt. Is natuurlijk niks moeilijk aan, het enige wat je hier voor moet doen is gewoon niet dood gaan. En dat is het gene wat de twee bandleden in Sorathian Dawn gedaan hebben. Zij hebben de elf jaar tussen de eerste plaat, die gewoon keigemakkelijk de titel Sorathian Dawn meekreeg, nuttig gebruikt. In 2014 een single, in 2015 een EP en verder hebben ze op muzikaal vlak tot nu, tot Radiant Terror gewoon stilgezeten. Wat zette ze dan toch weer aan om melodische black metal te maken? Het is me zo waar een raadsel.Lees verder ›

Een solo-artiest ditmaal. De Amerikaan Andrew Steven Brown brengt onder de naam The Mosiac Window het debuut Plight of Acceptance aan de man. Het album handelt over leven en dood en alles wat daar tussenin zit. Volgens de beste man was het schrijven en completeren geen sinecure, vanwege het overlijden van zijn vader en grootmoeder. Toch voelt het uitbrengen van dit debuut voor hem als een mooi verwerkingsproces. En ik denk bij mijzelf: Nou, als wij er dan een mooie metalplaat voor terug krijgen, dan is dit een ideale win-win situatie.Lees verder ›

Wie speelt er graag alleen? Niemand? Ik denk het wel. Heel wat mensen, heel wat muzikanten kunnen perfect helemaal alleen hun plan trekken. Zo ook Geistaz, die we ook kunnen voor zijn drumwerk in Grigorien. De Deense black metal op deze tweede plaat Midnatsbøn ved Djævelens Port die als opvolger geldt voor Trolddomsejd i skovens dybe kedel is een verwijzing naar eigen Deense blackmetalachtergronden maar meer nog een verwijzing naar Noorse cultbands Perished, Hades, Isvind, Helheim en Ulver. Dan mag je al terugblikken naar de vroege jaren '90.Lees verder ›

Warcrab is een beest dat al eens eerder is gepasseerd hier op Zware Metalen. Het tweede album Scars of Aeons werd in 2017 beschreven. Voornaamste kritiek was het feit dat het dat album wat aan de korte kant was, met slechts 34 minuten aan speeltijd. Alsof de Britten daar naar geluisterd hebben, werd de opvolger Damned in Endless Night direct met achttien minuten verlengd. Nu hebben we echter te maken met het vierde album The Howling Silence, goed voor een dikke 45 minuten aan sludge- en deathmetalplezier. De eerder genoemde kritiek met betrekking tot de albumlengte is daarmee alvast van tafel.Lees verder ›

Deze Moeders Neuken Gratis is een pornopunkband uit Arnhem. Ik heb geen idee hoeveel platen de band al heeft uitgebracht. Het boeit me deze keer ook bijzonder weinig. Het zullen er niet veel zijn. Bij Zware Metalen kwam de band nog nooit voorbij dus dit is de ontmaagding.Lees verder ›

Het Zweedse Vokonis heeft onlangs getekend bij het kwaliteitslabel Majestic Mountain Records. Om dit te vieren en de wachttijd tot hun nieuwe, vijfde album (voorjaar 2024) te overbruggen is de drie nummers tellende EP Exist Within Light uitgebracht. Uiteraard op het nieuwe label van de band. Behalve het nieuwe label is het voormalige trio versterkt met een tweede gitarist, Hedvig Modig. Voor een zwaar op riffs gedreven band als Vokonis, een meer dan welkome aanvulling.Lees verder ›

Soms is het voor een persoon, een individu moeilijk om te gaan met tegenslagen die inherent zijn aan het dagelijkse leven op deze planeet. Vele mensen onder ons, en vermoedelijk toch eigenlijk wel iedereen, zal op één of ander moment in zijn leven voor een spreekwoordelijke afgrond staan en stellen dat de put nu toch wel heel diep lijkt. Velen slagen erin de overkant te zien en maken de oversteek door middel van een brug bijvoorbeeld. Anderen blijven erg lang - zo niet heel erg lang - aan die afgrond staan en springen er soms ook gewoon in. Zo percipieer ik soms nog wel eens de gedachtegang die ik te lezen krijg in heel wat meegeleverde bandinfo. Zo ook deze van Litha, een soloproject voor de heer Andrew Black, geboren en getogen in Salem in de staat Oregon, die voorheen in Sorceress speelde. Daar maakte hij kennis met ALN van Mizmor en MSW van Hell. Dit Litha is een manier voor de heer Black om met zijn demonen te vechten. Iets wat hij al deed in de vorm van ambientgeluiden.Lees verder ›

Ik heb al heel wat screamobands uit een divers scala aan landen mogen aanhoren, maar Turkije was er nog niet een van. Tot nu. Met Akrobatlar Savaşi Yiturdi leveren de Turken van Plein de Vie hun tweede EP af, als ik me niet vergis.Lees verder ›

In het midden van de jaren ’80 werden de eerste stappen gezet richting de thrash- en deathmetalmuziekgenres vanuit de rock en mildemetalenbands. Uiteraard kennen we allemaal de pioniers binnen deze genres. Death, Slayer, Metallica, Possessed, Morbid Angel, Cannibal Corpse en Anthrax behoeven natuurlijk geen enkele uitleg. Het Amerikaanse Autopsy zou dat uiteraard ook niet behoeven, echter lijkt het erop dat de band nooit echt in één adem genoemd wordt met voorgaande lijstje met namen. Toch heeft de kenmerkende death/doom metal van Autopsy zijn sporen nagelaten en heeft de band een aantal hooggewaardeerde platen geproduceerd via Peaceville Records. De band startte in 1987 en besloot er in 1995 na vier LPs de brui aan te geven. Sommige bandleden vervolgden hun muzikale carrière in de band Abscess. Bloed kruipt waar het niet gaan kan, bloederig is een favoriet thema bij de heren van Autopsy overigens, en in 2009 is de band toch weer bij elkaar gekomen.Lees verder ›

Abduction bracht me al eerder in vervoering middels hun vorige plaat, Jehanne, een album dat ging over Jeanne D'Arc. Echt de moeite om die melodische blackmetalparel toch nog eens te beluisteren. Dit Toutes Blessent, La Dernière Tue, een plaat die opnieuw uitkomt via Finisterian Dead End, in collaboratie met Frozen Records, kent misschien ook wel zijn cultuurhistorische invulling. Weliswaar hebben de vier heren er ditmaal geen conceptalbum van willen maken. Ze breien deze keer naar eigen zeggen wat lossere thema's tot één geheel. Deze thema's zijn de Eerste Wereldoorlog, persoonlijke ontwikkeling, de visie van de huidige maatschappij op het ouder worden en het behandelen van onze ouderen.Lees verder ›

Maar kijk! Het Noorse Aeternus is er nog altijd en dit al sinds 1993. Dit Philosopher is album nummer negen als ik me niet vergis. Dertig jaar actief in de extreme metalscene: je moet het maar doen! Ik denk dan altijd terug aan lang vervlogen dagen. Ik meen me zelfs te herinneren dat in een even ver verleden (ergens in 1999) deze Noren in België speelden. Meer nog: in de Biebob, één van de meest gerenommeerde metalclubs. Ze sloten de avond van een metalbashwedstrijd af. De reden waarom ik het me nog herinner is dat ik toen nog met één van mijn bands op datzelfde podium heb gestaan. Ik kan me frontman Ares nog zo voor de geest halen.Lees verder ›

Het duo Corvinus noemt zich ook Swords Of Dis en is een band die black en doom metal nauw aan het hart ligt. Iets wat I, Voidhanger Records is opgevallen. Onder dit label wordt Melencolia uitgebracht met een voor mij toch minder geslaagde hoes. Het zal wel alle eerder occulte, ritualistische elementen bevatten die de band wil naar voren brengen maar het pakt me toch niet meteen. Melencolia is, sinds de oprichting van de band in 2009, nog maar plaat nummer twee. Tides Of Malediction, de eerste plaat, dateert intussen ook wel weer van ruim tien jaar geleden.Lees verder ›

Purged And Forgotten is album nummer quatro voor deze Brazilianen uit Rio de Janeiro. De thema's van de muziek zijn: anti-religie, oorlog, apocalyps en het doden van posers. Ondanks een geschiedenis die teruggaat tot 1998 is de band lekker onder een steen blijven liggen in de ondergrond. Omdat Zware Metalen de band tot nu toe straal negeerde is het tijd om eens een nadere blik te werpen op dit zootje ongeregeld uit de stad onder de zegen van Gristus de Verlosser.Lees verder ›