Swords Of Dis – Melencolia

Geschreven door op 04-12-2023 om 16:04.

Het duo Corvinus noemt zich ook Swords Of Dis en is een band die black en doom metal nauw aan het hart ligt. Iets wat I, Voidhanger Records is opgevallen. Onder dit label wordt Melencolia uitgebracht met een voor mij toch minder geslaagde hoes. Het zal wel alle eerder occulte, ritualistische elementen bevatten die de band wil naar voren brengen maar het pakt me toch niet meteen. Melencolia is, sinds de oprichting van de band in 2009, nog maar plaat nummer twee. Tides Of Malediction, de eerste plaat, dateert intussen ook wel weer van ruim tien jaar geleden.

Aan deze plaat hangt een behoorlijk lang verhaal vast. Een achtergrond die ik persoonlijk niet helemaal kan doorgronden. Wat niet onlogisch is, de materie boeit me niet helemaal en mijn aandacht fladdert dan wat te veel naar louter het muzikale aspect van de band. Nochtans neem ik even de tijd om te doorgronden waarover deze plaat gaat, wat het achtergrondverhaal is. Voor zij die het beter verstaan, ze mogen me contacteren zo ik toch ergens een fout maak. Het geheel is een smeltkroes van mythologische, religieuze, magische en spirituele elementen waarnaar werd gezocht en gevonden door middel van diepgaande zelfreflectie, reflectie over het mens zijn op zich. Alzo is deze plaat een devotie aan de Vrouw van de Naakte Vlam. Zij die tegelijk licht en een Goddelijke Duisternis combineert en alzo een verpersoonlijking is van de primale chaos, kracht, orde voor alles wat er in de kosmos gebeurt en de waarlijk vrouwelijke kracht. “We branden het vuur als teken van de duisternis die op heden nog altijd aanwezig is op deze wereld.” voegen Alice en Richard Corvinus daar nog aan toe. Ze vervolgen door te stipuleren dat: “we te weinig spreken over dat bovenstaande aspect. Er wordt maar aandacht geschonken aan dat wat de mens kapot maakt door zijn inherente brutaliteit en wreedheid. We zouden de Godin van het Eeuwigbrandende Heilige Vuur moeten vragen deze aarde op te poetsen en geen spatje smeerpijperij achter te laten.” Het is in deze context dat de albumcover van de hand van David Glomba moet geïnterpreteerd worden. Hij liet zich inspireren door Albrecht Durer’s “Melencolia I”.

De doom en black metal van dit tweetal zou dus een verwijzing kunnen zijn naar bands als Emperor, Dissection, Schammasch, Paradise Lost en The Devil’s Blood. Orison is een waarlijk vrouwelijke opener, een feeëriek keelgeluid houdt je iets meer dan drie minuten bezig. Vervolgens knettert het vuur en is de eerste echte track, Mask Of The Myriad, een kennismaking met het toch wel behoorlijke ritualistisch beladen muzikaal karakter van deze Britse band.

Breekbare vocalen worden afgewisseld met erg brute diepe putgrunts en dito screams. Terwijl de veelal zurig klinkende getokkelde gitaarpartijen worden opgemixt met dreunende deathmetalpartijen of ultrasnelle blackblasts. Het geeft dit Swords Of Dis toch een erg eigen gelaat. Op Sea Of Storms sluipen er zelfs wat Griekse schoolelementen binnen in het nummer. Soms wordt dat occulte me wat te veel op deze plaat, af en toe mag het ook gewoon erg hard en rechttoe rechtaan gaan. Zoals bijvoorbeeld in Our Lady Of The Naked Flame rond minuut 2.20 of in het afsluitende Palimpsest.

Korte samenvatting: In zijn totaalpakket is dit Melencolia van het Britse Swords Of Dis een bijzonder blackmetalwerkstuk met vooral doomkarakteristieken die tot in de puntjes worden uitgevoerd. Te vaak vervalt het geheel naar mijn smaak in te weinig spannende uitspattingen.

Score:

70/100

Label:

I, Voidhanger Records, 2023

Tracklisting:

  1. Orison
  2. Mask Of The Myriad
  3. Sea Of Storms
  4. Melencolia
  5. Our Lady Of The Naked Flame
  6. Oculus Diaboli
  7. Oculus Dei
  8. Eclipsing The Deathless Sun
  9. לִוְיָתָן
  10. Palimpsest

Line-up:

  • Richard Corvinus – Gitaar, bas, drum, arrangementen
  • Alice Corvinus – Zang

Links: