Headlines

Eerlijk gezegd heb ik wat getwijfeld om deze promo op te pakken. Ik meende in ieder geval een wervend verslag gelezen te hebben van een concert van Gost, maar dat was kennelijk niet op onze site. Voorgaande platen als Rites Of Love And Reverence en Possessor zijn hier echter wel positief ontvangen, dus daar zat de twijfel niet. Waar wel?Lees verder ›

Isenordal is anders. Dat is de eerste zin in het meegeleverde perspraatje vanuit het label Prophecy Productions. Lang niet altijd gaat die belofte op, maar in het geval van deze Amerikaanse formatie kunnen we dat toch enkel beamen. De muziek van dit zestal is niet alleen lastig in een hokje te stoppen, maar bevat dermate veel elementen dat we hier simpelweg meer dan een enkele zin voor nodig hebben. Daar gaan we dan ook even rustig de tijd voor nemen.Lees verder ›

Is de duistere kant van onze technologische ontwikkeling iets wat we zouden moeten vrezen? De mogelijk schadelijke invloed daarvan op onze levens is iets wat misschien als doemscenario beschouwd mag worden. Toch zijn al die futuristische ontwikkelingen niet zo onschuldig als dat ze soms lijken. Ik hoef alleen maar "nepnieuws" en kunstmatige intelligentie te noemen en zowat iedereen heeft er een mening over. Voorkomen kunnen we het niet en doorgronden allerminst. Dat wil ik bij mijn technische death het liefst wel kunnen doen, al slaag ik daar als liefhebber en redacteur niet altijd in.Lees verder ›

Wie kent er Niels Riethorst nog, alias Beenkerver? Natuurlijk, elke rechtschapen Nederlander! De heer Riethorst kennen we van Plaagdrager, Stormbreker maar ook van eerder werk in onder andere Heidevolk. In Beenkerver, want zo heet gewoon deze éénmansband, doet hij volledig zijn eigen zin en ding. Waar hij eerder kwam met Ontaard (het debuutalbum in 2022) en een EP (Twee Wolven, 2023). is er dan nu De Rode Weduwe.Lees verder ›

Of Grace And Gravity is de opvolger voor Omegaphilia uit 2017 en dan zitten we inderdaad bij de Franse grootmeesters van de black metal, Merrimack. Een band die al meedraait in de ondergrond sinds mensenheugenis en dat blijkt dan gewoon 1994 te zijn. Ikzelf ben een poos blijven steken in 2006 bij Of Entropy And Life Denial om dan weer in 2017 aan te sluiten. Ik miste zo prompt eventjes twee platen. Ach ja, niks aan te doen. Het was collega Yves die in 2012 wel nog The Acausal Mass opnam ter bespreking dus helemaal vergeten bleken deze Fransen dan toch niet. Collega Bart was dan weer maar matig enthousiast over Omegaphilia en leek ervan overtuigd te zijn dat redelijk wat goede ideeën op deze plaat in Satanische rook bleken op te gaan. Nounou collega, dat is nu ook weer te zwaar geformuleerd in mijn ogen.Lees verder ›

Wat mag je verwachten van een plaat als de koppensnellers van Skeletal Remains het zelf omschrijven als 'a pummeling slab of pure death metal, a tyrannical blast-laden barrage of no-frills riffs and compositions'? Juist: trek de broekriem gerust wat strakker aan en leg vast bloedknopen in de veters van je schoenen. Op dit nieuwe Fragments Of The Ageless pakt het viertal door waar het gebleven was. Niet in exact dezelfde bezetting weliswaar, want op de basgitaar vinden we een nieuweling. Basgitarist Noah Young verliet de band waarna Briah Rush zijn plaats opvulde (2022). Pierce Williams zat als drummer vanaf het vorige album The Entombment Of Chaos al in de band maar drumde destijds nog niet de plaat in.Lees verder ›

De lenteopruiming is begonnen in huize Faasen: releases uit 2023 die zijn blijven liggen worden opgepakt om alsnog van een review te worden voorzien. Zo ook de EP Toxic Wrath van het Nederlandse Angel Disorder. De geschiedenis van dit thrashende deathmetalgezelschap dat de nodige punkinvloeden én een snufje doom aan de muziek toevoegt, gaat terug tot 2010 en hebben we eerder al uit de doeken gedaan. Nu is het tijd om vooruit te kijken.Lees verder ›

Nee, dit is niet het meest recente album van de Zweeds/internationale superdeathmetalband Just Before Dawn. Sterker nog, dit overblijvertje uit 2023 is niet eens een full-length, maar een verzameling nummers afkomstig van een single en twee EP’s, aangevuld met drie bonustracks en nu voor het eerst samengebracht op cd door het fijne Raw Skull Recordz. Alleen al dat het op een zilveren schijfje staat rechtvaardigt een aankoop, maar om heel eerlijk te zijn zal het een zorg zijn wat bandbrein Anders Biazzi uitbrengt. Al zet ‘ie zijn nachtelijk gesnurk op plaat: wat de man maakt is het muzikale equivalent van de hap die je naar binnenschuift bij je zesde glas bier: zo vet dat het van je vingers druipt, maar o zo lekker.Lees verder ›

De heer Kråbøl schrijft zijn zieleroerselen neer onder de vorm van beklijvende, bezwerende en angstinboezemende, typisch Noorse black metal. Hij doet dat binnen een band als Enevelde, samen met M Hellem, maar ook en vooral alleen in dit Misotheist. Menig maal kregen we van deze brave man al excellent werk te horen. Denk dan aan de debuutplaat, Misotheist (2018), maar vooral ook aan For The Glory Of Your Redeemer (2021). De heer Kråbøl bezit de kennis en kunde om met een paar aanslagen op de snaren van een gitaar, een paar meppen op een snaredrum, een paar halen aan de snaren op een basgitaar maar vooral ook een paar stevige, veelal diepe keelreutels de boel in vuur en vlam te zetten.Lees verder ›

In 2019 passeerde Suldusk al de burelen van Zware Metalen. Het was het debuutalbum Lunar Falls dat een fijne indruk op collega redacteur Dypfrys wist te maken. De Australische band heeft met Emily Highfield als aanjager wel de grootste troef in handen. De muziek op de opvolger Anthesis laat zich evenals het debuut typeren als neo-folk met black metal. Er komen daarnaast ook flarden doom en blackgaze voorbij. Na het intro en het daaropvolgende, stevige Verdalet, met sterke zuivere vocalen en blackmetalkrijsen op een fundament van blastbeats, zoekt de band direct met wat folk de rust op tijdens Crowns Of Esper. En ondanks dat ik dit wel een beetje kon verwachten en het nummer zelf vooral mooi klinkt, ben ik van mening dat het de vaart wat uit het album haalt.Lees verder ›

B. Dean heeft ervaring opgedaan in bands als Gutvoid, Fumes en Pukewraith. Laatstgenoemde band is net zoals het hier te bespreken Fathomless Ritual een éénmansband van de bezieler in kwestie. Kennelijk heeft deze man zoveel inspiratie dat hij gewoon doodleuk nog een project onder een andere naam kan aansturen. Overeenkomstig met Pukewraith is het feit dat het thematisch hier ook om gore, horror en grime draait. Een slachtpartij in deathmetalstijl dus. Het debuut klokt een mooie achtendertig minuten, dus laten we hopen dat het wat luisterbaars te bieden heeft.Lees verder ›

Negative Prayer is een Amerikaans duo bestaande uit de heren Koryn en House. Het debuut met de titel Self // Wound volgt de in 2023 verschenen EP Negative Prayer op en komt zo bij ons terecht in de redactielijst van Zware Metalen. De zogenoemde Zware Lijst. Ik pik het album eruit voor deze recensie, mede vanwege mijn interesse in stevige death metal. Volgens de beschrijving mogen we zoiets als walgelijke en bikkelharde metal verwachten. Nou het zal mij benieuwen.Lees verder ›

Vijftig (ja, het staat er echt: vijftig!) jaar nadat Judas Priest hun debuut Rocka Rolla uitbracht, komt het uit Birmingham afkomstige kwintet met album negentien op de proppen: Invincible Shield. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: wat een juweeltje. Waar je wellicht zou denken dat de band in zijn nadagen zit en eigenlijk niets meer heeft en hoeft te bewijzen en dus op zijn lauweren kan rusten, zit dat laatste niet in het karakter van de band. “It is always important to go forward rather than fall back into what you know.” zei gitarist Richie Faulkner voorafgaand aan de release. En het blijken geen holle woorden. Invincible Shield is heel herkenbaar en overduidelijk Priest, maar op momenten toch net weer even anders ingekleurd.Lees verder ›