Headlines

Een nieuwe line-up. Een nieuw logo. Een nieuw album. Gaerea is klaar voor de volgende stap naar wereldheerschappij. Deze groep extreem getalenteerde, gepassioneerde en lieve mensen maakt muziek die als mijn favoriete therapeut fungeert. Nog nooit heeft metal mij zo diep kunnen raken als die van deze Portugees/Nederlandse groep. Als een wasserette voor de psyche beleef ik telkenmale een zalige catharsis met albums zoals Mirage en Limbo. Die donkere klanken gaan werkelijk door merg en been. De lezers van Zware Metalen weten dat ook maar al te goed. Op slechts één stem na had Gaerea met Mirage op de nummer één van de ZM Jaarlijst in 2022 kunnen prijken.Lees verder ›

Het uit Den Haag en Utrecht afkomstige trio Larrikino had net zo goed een wederopstanding van Dr. Teeth and the Electric Mayhem kunnen zijn. De rockband van The Muppets, ontstaan in 1975, maar dan zonder zang. Ze klinken even baldadig als energiek. Of ze qua uiterlijk overeenkomen moet je zelf maar beoordelen.Lees verder ›

Het Britse I Häxa zweefde al een paar keer voorbij op de redactie zonder dat er aandacht voor was, maar we wilden het Britse duo toch voorzien van wat attentie alvorens hun full-length verschijnt begin november. Rebbeca Need-Menear (ook van alt-rockband Anavae) en producer Peter Miles (Architects, Dodie, ...) hebben elkaar gevonden in dit nieuwe project dat experimenteert met ambient soundscapes, dark folk, electronica en zelfs trip hop. Geen metalen, niet zwaar, wel donker. Momenteel is er reeds een vierde deel uitgebracht, maar elk van de EP's is dus een voorloper van de aanstormende full-length.Lees verder ›

Torena wist mij met de EP Evil Eyez eerder al te bekoren en zodoende pakken we het eerste volwaardige album No Control met beide handen aan om van een review te voorzien. Het was een tijdje rustiger rondom het gezelschap, maar via Daze lanceert men wederom wat nieuw werk. Een beetje nieuw werk mogen we schrijven, want de acht nummers bevatten een krappe vijftien minuten aan metallic hardcore.Lees verder ›

In beginsel moet de vandaag te recenseren band Kaivs het hebben van old-school death metal. Kaivs is een rauwe, ronkende bende voorzien van de broodnodige onheilstijding. Alhoewel, brood? Het eerste nummer op dit After the Flesh predikt over koshere cannibalen, wat moet ik mij daar nou bij voorstellen? Het Italiaanse kwartet brengt meer dan alleen een ode aan death metal uit het verleden, pioniers van de duisternis, lees ik zelfs in de promotekst. En dat voor een band die pas sinds 2023 aan het rommelen is. De tekst verzuipt bijna in een stuk hoogheidswaanzin, dus laten we zelf eens een oordeel vellen over het gebodene.Lees verder ›

Het Italiaanse Everlasting Spew label heeft een extreem goede neus voor kwaliteitsbands, vooral binnen de obscure death en deathdoom. Ik noem een Convocation, Nothingness en Altars. Maar zelfs de allereerste EP van het inmiddels behoorlijk populaire blackmetalcollectief Gaerea is verschenen via dit label. Ook het uit Atlanta, Georgia afkomstige Father Befouled (wat een geniale bandnaam blijft dat toch) is uiteindelijk via een omweg langs Relapse en Dark Descent in hun stal terecht gekomen en komt nu met een EP op de proppen.Lees verder ›

We moeten helemaal terug naar 2011 om de origine van The Blacktones te ontrafelen. Gelukkig hoeft dat niet met een tijdmachine en kan men gewoon de bijgesloten biografie van de uit Sardinië (Italië) afkomstige band lezen. Begonnen als instrumentaal duo duurde het echter niet lang alvorens er een vaste drummer en vocalist werden ingelijfd. In de loop der jaren vonden er een aantal bezettingswisselingen plaats, doch is de band altijd steevast blijven door musiceren. Naast sludge, behoren metal, grunge en stoner tot de muzikale richtingen. En dan kan het interessant worden, wanneer een band zijn derde volwaardige langspeler uitbrengt. Zeker als de totale speelduur niet minder dan 50 minuten van uw tijd in beslag neemt.Lees verder ›

Drie nieuwe nummers van twee Finse blackmetalbands die toch al een hele poos bestaan, Aethyrick en Marras. Dit nieuwe werk staat verzameld op A Union of Spectres het splitalbum dat hier voor me ligt en wordt uitgebracht door Spread Evil Productions. Het label waarop ook werk van Chamber Of Unlight, Musta Kappeli en Sielunvihollinen kan terug gevonden worden. Ik vermoed dat ik wel wat Fins blackmetalgeweld zou kunnen terugvinden in mijn persoonlijke collectie. En verrek kijk nu toch! Het blijkt inderdaad nog te kloppen ook. Het gaat om de split uit 2007 van Marras met Xerion die ik zelfs nog op CDR heb liggen. Bijzonder toch. Van de eerste band die start met drie nummers met name Aethyrick vind ik niet direct wat terug. Dit kan het natuurlijk nog interessant maken.Lees verder ›

Death Like Mass is een Poolse band bestaande een stel oudgedienden en dit The Lord of Flies dat wordt uitgebracht door Terratur Possessions en wordt verdeeld door Ván Records is na drie EP's in 2015 (Kręte Drogi), 2017 (Jak Zabija Diabeł) en 2019 (Matka Na Sabacie) hun eerste echte plaat als je het zo zou mogen stellen. Wel wat vreemd dat de plaat nu pas uitkomt want deze zou reeds in 2022 opgenomen, gemixt en gemasterd geweest zijn. Tja, soms heb je het als band ook niet altijd in de hand. De laatste van de drie eerder vermeldde EP's omvatte slechts één nummer van maar liefst 31 minuten, ik ben benieuwd of de drie heren dit kunststukje op The Lord Of Flies dunnetjes overdoen.Lees verder ›

Psychedelische black metal. Met deze woorden omschrijft het Finse vijftal Oranssi Pazuzu zijn muziek. En het moet gezegd: ook het nieuwe Muuntautuja (Fins voor: transformatie, omvorming) vraagt de nodige onbevangenheid en inspanning van zijn luisteraars. Even rustig en ontspannen achteroverleunen en alles gelaten op je af laten komen is er hier echt niet bij. Er wordt een mentale inspanning van je verwacht! Sta je ervoor open om op een volledig ongeremde, misschien wel op een voorheen onbekende, geestverruimende manier in een mêlee aan muziek, geluiden en klanken ondergedompeld te worden? Durf jij een verrassende, verhelderende en taboedoorbrekende perceptie te ervaren?Lees verder ›

Het Griekse Theogonia Records brengt het debuut van landgenoten Death League uit. Op het hier te recenseren Inferno laten de heren een verbeten vorm van melodische death horen. Ik ga het nog niet eens hebben over de pretenties die ik teruglees in de promotekst, dit is gewoon bijna een een-op-een kopie van het werk van Carcass.Lees verder ›