Headlines

Dubbel zo emotioneel, dubbel zoveel melancholie, maar ook dubbel zo veel hoop in een donkere wereld. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar met een nieuwe, bewogen, empathische plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we Solastalgia van Heretoir. Joris (favoriete genre: black) en Patrick (favoriete genre: dissonant death) zijn deze keer de gelukkigen.Lees verder ›

Op de derde langspeler The Chosen Path, gaan deze uit New Jersey afkomstige Amerikanen gewoon verder waar ze bij hun vorige twee releases zijn blijven stilstaan. Ze hebben het pad echter verder schoongemaakt, proper gemaakt zodat het voor één ieder duidelijk is welk er moet bewandeld worden. Het is het pad van de ijzige koude. Kijk hiervoor maar naar het hoesontwerp en de gekozen songtitels. Dit Henere, want zo heeft de band waarvan sprake, bleek initieel gestart als soloproject. Later vond Wretch het echter tijd om gelijkgestemden aan zijn project/band toe te voegen. Het bleek om niemand minder dan Blood clot en later Lament te zijn. Trawanten die hij al kende van eerdere projecten of bands.Lees verder ›

Kijk, soms is het zo klaar als een klontje. Je kan er gereid vanuitgaan dat bij sommige bands een album altijd goed is. Is dat zo? Ja, eigenlijk wel. Er zal dan altijd wel een album in het rijtje staan dat je voorkeur geniet. Maar welke plaat je ook uit je collectie trekt, telkens staat er wel een nummer op die plaat waarvan je haren gaan rechtstaan, je de teksten kent ook al begrijp je geen letter van de taal en waardoor je automatisch wordt gekatapulteerd naar die dag in je leven waarop je het album voor het eerst in je handen hebt gehouden.Lees verder ›

Wat doe je als je hoort dat de wereld over vijf maanden vergaat? Dat is de vraag die centraal staat op Songs No One Will Hear, het vierde solo-album van Arjen Lucassen. Tegen de achtergrond van deze naderende ramp schreef hij acht nummers die vanuit uiteenlopende perspectieven een antwoord proberen te geven.Lees verder ›

Het lijkt de laatste jaren wel alsof elke band die actief was in de jaren 2000 en ooit stopte, inmiddels weer is gaan optreden. Soms pakt dat minder goed uit, een andere keer is het een complete verrassing. Zoals bij Deadguy. In 1995 debuteerde de band met hun enige full-length, die de fantastische titel Fixation On A Coworker meekreeg. Die plaat mag gerust als een klassieker in de chaotische metalcore bestempeld worden. Nu, bijna dertig jaar later, acht Deadguy de tijd rijp voor een opvolger. Destijds liep de band de tijd ver vooruit met zijn combinatie van hardcore en metal, doorspekt met technisch vernuft, wat later in de volksmond mathcore is gaan heten. Tegenwoordig zijn we die stijl natuurlijk gewend, mede dankzij pioniers als Dillinger Escape Plan en Botch, die het genre mede op de kaart hebben gezet.Lees verder ›

Iedereen die met melodische death metal is opgegroeid kent wel de heer Saukkonen uit Finland. De afgelopen jaren, noem het maar decades, heeft hij rond zich een hele meute kwaliteitsartiesten weten verzamelen om zo een band te vormen die kwaliteitsmuziek aanlevert. Ik noem bijvoorbeeld Dawn Of Solace - recent nieuw werk met als titel: Affliction Vortex -, Wolfheart - Draconian Darkness is de laatste plaat - maar ook Before The Dawn. In deze laatste zijn er de afgelopen jaren toch wat zaken doorheen gehusseld met name de man aan de microfoon is ingeruild. Op vorige platen kreeg je onder andere de heer Saukkonen zelf te horen al dan niet in combinatie met voor mij de beste cleane zanger die binnen deze band actief geweest is, Lars Eikind. Sinds 2022 is de heer Laapotti de man aan de microfoon en dat is ook opnieuw zo op dit Cold Flare Eternal die de de opvolger is van Stormbringers. Lees verder ›

Plaat nummer zeven van onze Finse melodische deathmetalvrienden van Wolfheart is nog niet koud gedraaid of hup daar is alweer een vervolg. Ditmaal geen volledige plaat maar een soort van koekje bij de koffie onder de vorm van een EP, Draconian Darkness II. Want inderdaad plaat nummer zeven kreeg eerder de titel Draconian Darkness, mee. We krijgen vijf nummers te horen waarvan er twee nieuw zijn, één live werd opgenomen en twee andere een ander jasje toebedeeld kregen. Zo is er een akoestische versie van The Gale dat ook op de vorige plaat stond en een orkestrale versie van Grave dat inderdaad ook op die plaat verscheen.Lees verder ›

Redenção Pelas Chamas komt uit Portugal, bestaat sinds 2022 en hebben sinds dan enkel nog maar een demo uit. Hun drummer, de zeer begenadigde heer Maledictus Der Noctis, kennen we van zijn livewerk voor een andere Portugese band, Empalamento, nog zo een puur en oversneden blackmetalband. Grofweg kan ik stellen dat ik dan alles wel neergeschreven heb wat mij van de band bekend is gemaakt.Lees verder ›

Wekelijks krijgen we bij Zware Metalen een paar dozijn albums aangeboden door bands en platenmaatschappijen met het verzoek om daar een recensie over te schrijven. Meestal zit daar een link naar de muziek bij en wordt er wel een biografie of wat korte achtergrondinformatie over het album meegestuurd. Het Tsjechische Pařát Productions pakt het een stuk soberder aan.Lees verder ›

Onkruid vergaat niet. Drie jaar geleden dook het Zweedse Lord Belial opnieuw op met een nieuw album na veertien jaar stilte. Nog steeds met twee van de drie heren uit de Backelin-familie, maar zonder neef Anders die in het verleden de bas hanteerde. De comeback Rapture voorzagen we van een review, maar het brak wat mij betreft niet al te veel potten.Lees verder ›

De jongeren onder u zullen het nooit echt hebben meegemaakt, maar er was een tijd dat uw favoriete muziekgenre simpelweg werd weggezet als ‘heavy metal’. In de eerste helft van de jaren ’80 maakten de heavymetalbands de dienst uit. Judas Priest en Iron Maiden waren de belangrijkste namen, maar vlak ook Helloween, Satan, Metal Church, Quiet Riot, W.A.S.P., Savatage, Accept en zo nog wat meer niet uit. Een band als Metallica, afkomstig uit de obscure thrashmetalhoek, moest deze namen voor laten gaan op de festivals.Lees verder ›