Headlines

Wat hebben een mini-mars, een vrijpartij van vijf minuten en Entropic Aeons met elkaar gemeen? Ze duren allemaal te kort en smaken naar meer!Lees verder ›

Plaat nummer acht vol Britse heritage black metal als je het zo mag noemen! De heren in Winterfylleth hebben samen met Candlelight Records The Imperious Horizon, want zo heet het nieuwe hebbeding, in elkaar geknutseld. De vorige plaat The Reckoning Dawn kreeg van collega Remco bijna de maximum score wat ik persoonlijk een lichte overdrijving vond, maar kom. Tijd voor nieuw werk.Lees verder ›

Nightingale is een film uit 2018. Het is een rauw, snoeihard en hardvochtig verhaal over de kolonisatie van Australië, een film vol pijn, woede, walging en leed. Een film die, door de diverse scènes van verkrachting en moord en het gewelddadige karakter, lang niet voor iedereen even gemakkelijk zal zijn om te kunnen bekijken en je met een onbehaaglijke indruk kan achterlaten. Het is een harde weergave van het geweld en racisme dat de inheemse Australische bevolking in die tijd werd aangedaan. Niet verwonderlijk dat je daar alleen maar met walging naar kan kijken, toch?Lees verder ›

Het Noorse Eldamar is toch wel een een begrip te noemen in de wereld van de atmosferische ambient (black) metal. De debuutplaat The Force of the Ancient Land (2016) en het stijlistisch logische vervolg A Dark Forgotten Past (2017) hebben een dusdanig herkenbaar geluid dat de bandnaam daarna in menig review als vergelijking naar voren kwam. En dat is natuurlijk een verdienste op zich. En als je dan zeven jaar niks meer van je laat horen op het gebied van nieuwe muziek dan verwerf je ook nog langzaam een voorzichtige cultstatus. Na zeven jaar radiostilte (en jawel, een liveshow op Barther Metal Open Air in Duitsland twee jaar terug, daar gaat je cultstatus...) is daar dan dus eindelijk het derde album. En aan de titel te zien, gaat dit zeker niet de laatste zijn.Lees verder ›

Groza, wat iets als storm of dergelijke zou moeten betekenen, is een Duitse melodische blackmetalband ontstaan rond bandbrein en alleskunner P.G. Ik ga niet uitweiden over of hervallen in een discussie waar deze band de mosterd vandaan heeft, daar is in het verleden al te veel over geschreven. Het zou een Uada- of Mgła-kloon zijn maar Groza is Groza en daarmee uit, het is een band met een eigen gekapt en dus verborgen gelaat. De band heeft de laatste jaren heel wat live optredens weten doen en zo zag ik hen eens aan het werk in Leiden. Het was een magistraal optreden. Als ik het goed heb was dat één van de laatste optredens met bassist M.S. In oktober 2023 kwam deze heer jammerlijk te overlijden, het was een klap.Lees verder ›

Een nieuwe plaat van het Ierse God Is An Astronaut kan er steeds wel in. Met trouwe regelmaat gooit de band twee jaar na Somnia, een plaat die we gek genoeg gemist hebben bij de bespreking op Zware Metalen, een opvolger op de rooster. Op zich geen ramp, aangezien je wel weet wat er op je af zal komen, wat niet betekent dat een release inwisselbaar wordt.Lees verder ›

Het is alweer een jaar of zes geleden dat ik bij een festival gegrepen werd door de bijzondere sfeer van een optreden van het voor mij tot dan toe niet heel bekende Oceans Of Slumber. Na het optreden gelijk maar een mooie vinyl gekocht van The Banished Heart zodat ik thuis lekker verder kon onderduiken in de donkere, broeierige, gotische sferen van het toen actuele album. Zoals dat dan gaat, werd er een kleine check gedaan van de vorige plaat Winter om te ontdekken dat de band pas met The Banished Heart echt volwassen was geworden in zijn eigen geluid. Zodanig zelfs dat bij de volgende platen de verdere ontwikkeling vooral leek te liggen in een verder afslijpen van de scherpe randjes (zoals het droppen van death grunts).Lees verder ›

Yup yup, I'm back bitches! B to the A, back in town. Ondergetekende is een tijdje weggeweest en heeft nieuwe oorden verkend. Niet alleen privé en professioneel, ook qua muziek. Dit feministische Scene Queen is één van de kwalijke gevolgen die jullie de komende tijd gaan moeten verdragen. Bimbocore, het is een ding. Ik leerde de band rond Hannah Rose Collins in 2022 kennen met de video van het nummer Ken & Barbie (in samenwerking met Set It Off), een geinig liedje om de kinderen metal mee in te lepelen. Daarna ook een aantal singles waar het woord Pink telkens in voorkomt. De vraag viel meteen of dit een gimmick was die duurzaam zou zijn.Lees verder ›

Bijzonder om lezen altijd hoe éénmansbands of -projecten tot stand komen. Vinden deze heren of dames nooit enige aansluiting bij iemand anders? Kan hij of zij niet samenwerken met iemand anders? Ik denk niet dat we dat zo moeten interpreteren. Iemand als Gwrach bijvoorbeeld zal zijn esoterische overpeinzingen gewoon liever zelf neerpennen, neerschrijven en er een muzikaal kader rond boetseren. Quae Infra Volo Videre is de eerste volwaardige plaat van dit uit Wales afkomstige blackmetalsologezelschap, Wrach, dat zich muzikaal laat inspireren door bands als Deathspell Omega, Leviathan en Mayhem.Lees verder ›

Achter de immense boom, deze duizend jaar oude eik die zich Tusenårseken laat noemen, zit één man, namelijk Andreas Karlsson. Dit brave heerschap is afkomstig uit Zweden, Höör om precies te zijn, en nieuweling Omhuldra komt, net als de vorige plaat Mardrömsmeditationer, uit via Grind To Death Records. De black metal kent zijn folky, paganeske en atmosferische lagen en werpt zo een knipoog naar bands als Bathory, Enslaved of ook nog Imperium Dekadenz.Lees verder ›

Godverdomme, een nieuwe God Dethroned! Ongelooflijk hoe we na meer dan 20 jaar nog steeds nieuw materiaal mogen verwelkomen van onze nationale deathmetaltrots. Zoals vaak geschreven leek het er niet altijd op dat Henri Sattler, de drijvende kracht achter de band, de motivatie vond om door te gaan. Telkens lukte het toch weer, bloed kruipt waar het niet gaan kan. En dus mogen we nu album nummer twaalf met open armen ontvangen, vier jaar na het sterke Illuminati, dat als titel The Judas Paradox meegekregen heeft.Lees verder ›

Misschien moet ik er een missie van maken om uit elk land een post-metalalbum voor Zware Metalen te bespreken. Onlangs besprak ik platen uit Griekenland en Singapore, deze aflevering gaat over een band uit Mexico: The Depressick. Deze band is afkomstig uit Nezahualcóyotl, een buitenwijk in Mexico-Stad. Het schijnt een bijzonder fleurige en feestelijke boel te zijn daar met vooral armoede, vuil en ellende.Lees verder ›

Iedereen is wel eens boos. Dat is gewoon een vrij normale emotie en het is dan belangrijk dat je dat op een bepaalde manier kanaliseert en uit je systeem laat. Mooi als je dat op zo'n manier doet dat een ander er geen last van heeft. Hier hebben we te maken met twee Finnen die wel erg boos lijken te zijn. De manier waarop zij hun woede kanaliseren en onder woorden te brengen, ligt in hun band Concrete Winds en het maken van waanzinnig opgefokte death metal, sterk neigend naar grindcore.Lees verder ›