Hier bij Zware Metalen houden we wel van een feestje en onze favoriete feestlocatie is P60 in Amstelveen. In samenwerking met de concertzaal organiseerden we al concerten met Asphyx, Graceless en Necrotesque, Terzij de Horde, Ggu:ll en Doodswens en Gracless, Disquiet en Mouflon. Zaterdag volgt er een nieuw concert met Sinister, The Monolith Deathcult en Aran Angmar. The Monolith Deathcult presenteert het nieuwe album.
The Demon Who Makes Trophies of Men is alweer de negende plaat voor het zelfbenoemde supreme avant-garde deathmetalgezelschap uit Kampen. Als sinds 2022 worden we blij gemaakt met singles die op het album moeten verschijnen, maar het zou ook zomaar kunnen dat de versies die op het 5 april te verschijnen album komen weer anders klinken. The Monolith Deathcult blijft namelijk sleutelen aan het eigen materiaal zo vertelde Michiel Dekker (vocalen, gitaar, programmering, samples) in een mailinterview dat we in 2021 met hem hadden:
Onze nummers zijn altijd aan de lange kant. Dat komt omdat ik vind dat er genoeg tijd moet zijn om het verhaal te vertellen. Ik zie een track ook niet als een liedje, maar als een minicompositie met een intro, hoofdthema, middenstuk, finale en eindthema. Echter zie ik ook in wat de meerwaarde is van streaming en om in de lijsten van de editors te komen moet de track eigenlijk niet langer duren dan vijf minuten.
Maar ik verdom het om mijn nummers hierom in te korten en daarom hebben we gekozen voor een albumversie en een radiofriendly versie om uit te brengen als single. Ik vind dat het album dan ook een meerwaarde heeft, omdat de tracks langer zijn en echt andere versies zijn.
We spraken Dekker onlangs weer, nu over het nieuwe album, en vroegen hem onder meer waar de titel vandaan komt. En wat blijkt? Van de machtige Arnold Schwarzenegger-film Predator uit 1987:
Schwarzenegger wordt in de jungle opgejaagd door een hunter/killer. De oorspronkelijke bewoners van de jungle noemen hem The Demon Who Makes Trophies Of Men. Verder heeft het niet zoveel met onze muziek te maken, we zochten gewoon een coole titel. Wat wel een leuke gimmick is, is om een thema uit een film zo te beschrijven dat niemand het meteen herkent maar de mensen die erin thuis zijn, leggen wel de link. Zo hebben we op het vorige album The White Silence staan en dat gaat over The Thing. Maar we pakten dat thema en benaderen het van een hele andere kant waardoor het een hele brute en occulte lading krijgt.
Verder moet je niet teveel achter die titel zoeken. Sowieso moet je niet teveel achter The Monolith Deathcult zoeken. Dat is ook het leuke van teksten schrijven. We doen er wel ons best op en mensen zoeken er altijd iets achter. Er zit geen politieke lading, boodschap of belerend vingertje achter. Ook geen religie, helemaal niet zelfs. We doen weleens iets antireligieus in onze teksten of iets antipolitieke extremiteit. Kijk, Stalin en Putin zijn natuurlijk geweldige onderwerpen om over te schrijven. Het is zo absurd en zo over-the-top, dat is heavy metal ook.
We kijken in ieder geval reikhalzend uit naar ‘de nieuwe van The Monolith Deathcult‘. De drie afzonderlijke albums die de V-trilogie vormden vielen bijzonder in de smaak en kregen zelfs een eigen verzamelaar: V4 – Verbittering: The Dogma of the Unholy Trinity Unfolds. Leuk weetje: het machtige Fist of Stalin – afkomstig van V2 – Vergelding: Dawn of the Planet of the Ashes – heeft al meer dan anderhalf miljoen streams op Spotify. U gaat de hit van ‘een leraar, een dokter, een vegan en een inhuurkracht uit een stadje aan de IJssel’ zaterdag ongetwijfeld langs horen komen op het podium van P60.
Links: