Een doommetalband die met zijn zelfgetitelde debuut in 2020 nog niet op Zware Metalen langs kwam. Nu is het voor het vijfkoppige gezelschap anno 2024 tijd voor de opvolger, met als naam Funeral For A King. Deze band heet Stygian Crown en laat zich typeren als doom met hints naar Candlemass, Bolt Thrower, My Dying Bride en Iron Maiden. Zo staat het althans in de promo beschreven. Niet de minste bands dus! En dan hoop ik als redacteur van dienst alleen maar dat er minstens vijftig procent van de verwachtingen ingelost kan worden, want dat is voor een relatief jonge band al heel wat.
The Bargain is vervolgens best wel een harde, doch emotionele rosser. Ik heb er geen andere woorden voor eigenlijk. Het is een nummer dat enerzijds verpletterend binnenkomt, maar door de zang ook weet te beroeren. Het gitaarwerk staat hier in dienst van het nummer, maar is zo verdomde lekker en gelikt, wat een dikke groove zeg! En dan heb ik het nog niet eens gehad over die galopperende heavymetaldrums. Dit nummer komt dan ook wat dichter in de buurt van een band als Iron Maiden, al blijf ik op de achtergrond zeker veel Candlemass en in iets mindere mate Bolt Thrower terughoren. Tegen het einde worden er nog allerlei reverb-effecten aan de zang toegevoegd om zo het nummer tot een goed einde te brengen. In de songtitel Where The Candle Always Burns ligt al de nodige Candlemass-adoratie verscholen. En zo is het voor wat betreft de muzikale inbreng ook, van de solo tot de typerende, lang uitgesponnen zang en de totale sfeer. Dit nummer is gewoon een regelrechte ode aan de Zweden en het klinkt geweldig episch en tragisch!
Nu ben ik de helft van het album gepasseerd en heb ik alleen nog maar genoten van goed uitgevoerde, strakke doom metal. De band heeft nu al ruimschoots al zijn verwachtingen waargemaakt, zelfs al zouden de nummers die volgen als absolute bagger klinken. Gelukkig is dat niet het geval. Blood Red Eyes is een beduidend rustiger nummer met toetsenwerk en een emotioneel palet, met name (en wederom) door de vocalen. De gekozen tragische melodie en koor(effecten) laten eenieder gegarandeerd sidderen. Met Beauty And Terror gaat de band wat meer de stoerdere, ruige Bolt Thrower-kant op, waarbij de zang ook hier weer in uw hersenpan blijft kleven. Desalniettemin zijn het nu vooral de gitaarriffs die indruk maken en wanneer de band even een tandje terugschakelt krijgen we weer die heerlijke doomcadans voor de kiezen. De gitaarsolo, in combinatie met de hakkende drums, maken ook deze song tot één van hoge klasse. Het slepende en afsluitende Strait Of Messina is met ruim zes-en-een-halve minuut het langste nummer van dit Funeral For A King. Bij aanvang nog heel rustig en opbouwend, om er tegen de derde minuut vol op te klappen. De drumslagen klinken ook hier weer bijzonder hard en strak, perfect getimed en uiterst ritmisch. De band varieert er op los, met name door nog eens wat fraai gitaarwerk te laten horen, en dan… is het helaas over met de pret.
Stygian Crown is een band die met zijn tweede album alle klassieke doomfans op hun wenken weet te bedienen. Er is naast heel veel moois ook heel veel krachtigs en episch te horen op Funeral For A King. Een album dat met drieënveertig minuten te kort is, als we puur kijken naar wat dit gezelschap te bieden heeft: een uitstekend gevoel voor songwriting, vakmanschap en sfeer. De Zweden van Candlemass hoeven natuurlijk nog lang niet met pensioen, maar als de band dat doet, dan staat de opvolger al klaar om het zonder enige moeite over te nemen. Wat een band, wat een album…
Score:
86/100
Label:
Cruz Del Sur Music, 2024
Tracklisting:
1. Funeral For A King
2. Bushido
3. Scourge Of The Seven Hills
4. Let Thy Snares Be Planted
5. The Bargain
6. Where The Candle Always Burns
7. Blood Red Eyes
8. Beauty And Terror
9. Strait Of Messina
Line-up:
- Melissa Pinion – Vocalen
- Nelson Miranda – Gitaren
- Andy Hicks – Gitaren
- Eric Bryan – Bas
- Rhett Davis – Drums
Links: