Headlines

Vicrecords claimt in de promo dat Toxodeth een van de allereerste extreme blackdeathmetalbands uit Mexico was. Dat zou best kunnen aangezien de band ontstond in 1984. We mogen dus wel stellen dat deze kerels er vroeg bij waren. Mysteries about Life & Death was in 1990 het debuutalbum. En met een dergelijke titel, de mysteries over leven en dood, heeft uw redacteur van dienst al meteen gespitste oortjes. Ik ga dat namelijk helemaal niet uit de weg en zo ook deze extreme metal niet.Lees verder ›

Na het debuutalbum Daughters Of The Night (2022) waarop symfonische en gothic metal met power metal werden gemixt, is het tijd voor het tweede album van de Italiaanse band Nocturna. We stappen in met Of Sorcery And Darkness aangezien we het debuut bij Zware Metalen hebben gemist. Over het nieuwste album stelt de promotekst dat het opnieuw betekenis geeft aan de term "dualiteit" en dat de teksten geïnspireerd zijn op romantiek tezamen met de verfijnde sonische aanpak van de band. De vocalen van Grace Darkling en Rehn Stillnight schilderen mysterieuze en sensuele portretten van een voorouderlijke tijd, die toch nog steeds dicht bij ons is. Ja, Scarlet Records weet het wel aardig, maar weinig zeggend te verpakken, althans dat is mijn eerste indruk. Ik kan er dan ook voor aanvang van het luisteren naar dit album weinig van maken. Goed, ik weet wat ik ongeveer zou kunnen verwachten, maar daarmee is dan ook alles gezegd. Tijd om naar de muziek zelf te luisteren dus.Lees verder ›

37 jaar na de conceptie als Amon (of was het toch Carnage?) komt Deicide met album nummer dertien. Die levensduur was verre van een zekerheid toen Glen Benton en consorten in 1990 aan de deur klopten - nu ja, deze eigenlijk intrapten – met het gelijknamige debuut. Ik weet nog dat de band, mede door het extreme imago van Benton en misschien ook wel door de muziek die behoorlijk recht voor zijn raap was (en is), wat argwanend werd bekeken en in de Nederlandse metalpers nauwelijks de handjes op elkaar kreeg. Daar trokken de fans van haat doordrenkte, recht door zee death metal zich maar weinig van aan, waarna de band vertrokken was voor een lange reis.Lees verder ›

Goddomme, wat heb ik nou toch weer aan mijn fiets hangen? Een duister trio onder de naam WrekTomb - op de foto's verscholen achter vleselijk uitziende maskers - uit Amerika. Loodzware deathdoom met een gevoel voor dissonante en weerzinwekkende melodieën. Tragische, lang uitgesponnen passages maken daarnaast ook deel uit van het debuut bestaande uit een vijftal nummers die 42 minuten van uw tijd in beslag nemen.Lees verder ›

Quantum is een progressieve rockband die in 2016 werd opgericht door bassist en zanger Anton Ericsson, drummer Olof Simander en gitarist Fredrik Reinholdsen. In verschillende bezettingen speelde de band live in onder andere Stockholm en Uppsala. De huidige bandbezetting, waarmee het debuutalbum Down the Mountainside is opgenomen, bestaat uit Ericsson, drummer/zanger Marcus Lundberg en gitaristen Samuel Walfridsson en Kalle Segerborg. Tot zover het stukje historie en de personalia van deze Zweedse band, laten we eens luisteren en analyseren wat het debuut te bieden heeft.Lees verder ›

Hour of Penance verslijt meer bandleden dan een gemiddeld persoon onderbroeken. Helaas is Davide Billia, drummer van onder meer Beheaded, niet meer de man op de kruk. Voor Devotion is Giacomo Torti van stal gehaald. De man speelt onder meer bij Bloodtruth, wat toch een redelijk bekende technische deathmetalband is.Lees verder ›

Stormbringer, de vorige plaat van dit Finse Before The Dawn rond multi-instrumentalist Tuomas Saukkonen, is nog niet eens grijs gedraaid of Napalm Records komt alweer met iets nieuws. Ditmaal gaat het om een EP met vier tracks. Er staan twee nieuwe nummers op die vermoedelijk de vorige plaat net niet gehaald hebben, een cover en een liveversie van een ouder nummer.Lees verder ›

Locrian is anders en daarmee is End Terrain ook anders dan de metal die de liefhebber van doorsnee materiaal verwacht. Het is een band die nog niet eens progressief is in de absolute zin van het woord, eerder experimenteel met progressieve elementen om het geheel qua sfeer vooral te versterken. Op dit nieuwe album horen we dan ook een mix aan stijlen voorbij komen, ik noteer vanuit de promotekst: experimentele, post-rock en post-metal en daar kan ik mij wel grotendeels in vinden. De vraag is hierbij, voegt het iets toe? Zo na het schijnt is dit het tweede album. Het debuut New Catastrophism is op Zware Metalen onbesproken gebleven.Lees verder ›

Zweedse moderne death/groove metal zegt u? Ja kom maar door hoor! Met gastbijdragen van Björn Strid (Soilwork), Filip Danielsson (Humanity's Last Breath), Joe McGlynn (Man Must Die), Kevin McCaughey (Ion Dissonance) en Peter Wichers (ex-Soilwork) is de anticipatie daar, maar weet de band ook de juiste snaar te raken?Lees verder ›

Een band afkomstig uit Jordanië - maar nu gezeteld in Los Angeles, Amerika - die nu zijn tweede EP De Facto De Jure tracht te slijten. Dat is Esodic, een trio dat zich heeft laten inspireren door bands als Slayer, Testament en Kreator. Thrash dus. Daarnaast laat de band ook wel wat death horen, met name door het drumwerk en de keelgeluiden.Lees verder ›

Geen idee of het uit Amerika afkomstige Inter Arma inmiddels een grote of vaste fanschare heeft op het Europese continent. In eigen land zal deze band die al sinds 2006 meedraait inmiddels wel enige populariteit genieten. Er werden in totaal al vijf volwaardige albums uitgebracht. Het hier te bespreken New Heaven is album nummer zes en met ruim veertig minuten aan speeltijd zeker niet minder complex dan zijn voorgangers.Lees verder ›

Ik schrijf het graag, dit Finse Night Shall Drape Us kan je bestempelen als een band bestaande uit leden uit de hoogste regionen van de Finse black metal. Lunatic Choir is de eerste plaat en komt uit via Season Of Mist. Maar wie zijn die bandleden dan? Kijkt u maar eens goed onderaan dit schrijven! LRH, Spellgoth, Infection en Wraath hebben toch geen introductie meer nodig toch?Lees verder ›

Dubbel zo vet, dubbel zo verwoestend, dubbel zoveel gefolterd. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, allesverslindende, geselende plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we Harbinger Of Woe van Brodequin. Joost (favoriete genre: black, funeral doom) en Patrick (favoriete genre: dissonant death) zijn deze keer de gelukkigen.Lees verder ›

Écrasez l'infâme... Het zijn de woorden waarmee de Franse filosoof Voltaire sinds 176o zijn briefwisselingen met vrienden afsloot. Het betekent zoveel als: verpletteren de eerloze. Het was een oproep aan zijn correspondenten om zich aan te sluiten bij de strijd tegen het doelbewuste streven om andere mensen in onwetendheid te houden en zelfstandig denken te verhinderen. Hoewel hij nooit heeft aangegeven wie hij precies bedoelde met de eerloze, zijn er aanwijzingen dat het gericht is op onder andere absolute dogma’s en de Inquisitie.Lees verder ›

Inmiddels weten we dat Canada een aantal goede en zelfs zeer goede metalbands heeft voortgebracht, zoals collega redacteur Joris ook in zijn recensie van From The Void To Existence benoemde. Deze EP van The Lightbringer kon hem echter, zoals u hebt kunnen lezen, verre van bekoren. Ik geef desondanks de band met het derde album Seven Thrones nog maar eens een herkansing. Volgens de bijgesloten promotekst mogen we een mix van power en melodische black verwachten die verder borduurt op de eerder genoemde EP.Lees verder ›

Dubbel zo zwart, dubbel zo rauw, dubbel zo cult. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, langverwachte of onverhoopte plaat die de terugkeer van Meyhna'ch impliceert en dus simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we dus Black Metal Cult van Mütiilation.Lees verder ›

Fractal Gates is een vijftal uit de Franse hoofdstad en brengt met Into The Dawn zijn vierde album uit. De liefhebbers van de progressieve, op sciencefiction gebaseerde, melodieuze death metal hebben zes jaar moeten wachten op de opvolger van The Light That Shines (2018). Is het het lange wachten waard geweest?Lees verder ›

Soms weet je van niks maar dan ook helemaal van niks. Je weet niet met wie je spreekt, met wie je te doen hebt. Dat soort mensen komt nog wel eens in eerste instantie behoorlijk verward en radeloos over. Ik kwam via de heer Savelkoul, grondlegger en bezieler van Wurgilnō, in contact met toch wel een heel verward persoon. Althans dat doet het geheel uitschijnen. Ik contacteerde de brave verwarde man en ik kreeg van zijn band Verwarde Man gewoon een CD opgestuurd. Verder informatie? Tja, die is er niet.Lees verder ›