Headlines

Indien u een trouwe lezer bent op onze website - en dat bent u natuurlijk - weet u dat de Griekse metalscene allerminst onbesproken bij ons blijft. Zo verschijnt er met enige regelmaat een recensie van nieuwe plaatwerk van bands als Rotting Christ, Varathron, Necromantia, Acherontas en Kawir. Laatstgenoemde was zelfs recentelijk nog aan de beurt met het album Kydoimos. In tegenstelling tot die andere grote namen, waaraan ook in de promotekst wordt gerefereerd, is het hier te bespreken Five Stages of Grief van Dark Affliction een debuutplaat.Lees verder ›

Jongens toch! Amen Corner, een Braziliaanse blackmetalband uit Curtiba en die al bestaat sinds 1992, heeft getekend op het Nederlandse cultlabel Hammerheart Records en komt prompt met nieuw werk en dit ruim zes jaar na de vorige plaat. Het huidige album werd getiteld Written By The Devil en laat niets aan de verbeelding over. Dat wil natuurlijk schrijven, rasechte oudeschool Zuid-Amerikaanse black metal van het onreinste soort. De drie heren en dame in kwestie spaarden kosten noch moeite om dit plaatje te voorzien van negen satanische blackmetalkrakers.Lees verder ›

Feuerschwanz begon ooit als een grap en behield de naam dan maar. Toegegeven vond ik het oude folkwerk van deze Duitsers wel aangenaam. Als een band die zich niet te serieus neemt, maar dat is sinds 2020 wel een pak veranderd. Heavy metal met heel wat epiek, maar toch nog steeds met een folktoets erin verwerkt. Langspeler twaalf dit keer, maar eigenlijk pas de derde plaat bij Napalm Records.Lees verder ›

De Belgen van Cult Of Erinyes zijn goed gekend in eigen land en natuurlijk ver daarbuiten, want wat voor een leden maken toch deel uit van deze band! Het Duitse Amor Fati Productions brengt Metempsychosis uit: intussen al wel weer plaat nummer vijf. Daartussen zitten nog andere releases verweven, vooral EP's maar ook een split met het Turkse Zifir. De Belgen hebben altijd hun eigen zin gedaan, hebben een eigen smoelwerk, maar op dit nieuwste album krijgen ze het voor elkaar met maar twee nummers te komen, beiden vlotjes over de twintig minuten. We kunnen dus extra lang genieten van de gestoorde vocalen van Déhà, de composities van Corvus, de indrukwekkende drumpartijen van Ahephaim en de sterke afkruiding door Algol en Baron.Lees verder ›

Strychnos is de naam die gebruikt wordt om een bepaalde soort bomen en planten aan te duiden die voornamelijk in tropische gebieden voorkomt. Een aantal van deze soorten wordt als basis genomen om strychnine te produceren. Rattengif in de volksmond. Of beter niet in de mond, het is een vrij giftig goedje dat een aanslag pleegt op je zenuwstelsel. Strychnos is ook de naam van een Deense deathmetalband die net zijn tweede langspeler uit heeft gebracht.Lees verder ›

Het album Pull & Repulsion staat synoniem voor het bijbehorende thema 'aantrekken en afstoten'. Deze dualiteit komt niet alleen op muzikaal gebied naar voren, maar ook in het artwork en de tekstuele invulling. Woorden van gelijke strekking lees ik in de toegevoegde promotekst van de Nederlanders achter Mould. En verder: 'De zichtbare en onzichtbare werelden worden gescheiden door een delicate sluier - en als je knippert - verandert de waarheid in een vervormd spiegelbeeld. Koud, griezelig en donker, maar met al onze zintuigen hebben we deze rimpelingen op het wateroppervlak nodig om de wereld om ons heen te begrijpen.' Een mysterieus stuk tekst met een nogal diepe - ietwat filosofische - betekenis, althans dat is mijn interpretatie.Lees verder ›

Vorig jaar bracht de metallic hardcoreband Boneripper zijn EP Vengeance & Forgiveness uit. Destijds schreef ik al dat de heren na die release bij mij op de radar zouden staan. En zo geschiedde, want een jaar later is daar de eerste full-length, genaamd Set This World Ablaze. Ook al zo'n lekkere hardcore albumtitel. We komen niet bedrogen uit, want ook dit album staat weer boordevol lekkers met een mix van hardcore à la Sick Of It All, Hatebreed en het oude No Turning Back.Lees verder ›

Norgaath is de naam van het heerschap achter het Belgische Coldborn. Nu, hij zit natuurlijk niet alleen achter dit Coldborn, dat met The Unwritten Pages Of Death een opvolger heeft geschreven voor Lingering Voidward. Hij is ook actief in andere bands als Grimfaug en Nightbringer, maar het best kennen we hem natuurlijk van zijn werk in Enthroned. Collega Yves dacht in de muziek van Coldborns debuut thema's te horen die in bruikleen werden gegeven door bands als Judas Iscariot, Mayhem en Nargaroth. Tja, ik kan collega Yves geen ongelijk geven.Lees verder ›

Songs for the Gothic People is een titel van een album waarvan niemand zich af hoeft te vragen, welke soort muziek er ten gehore wordt gebracht. Het is een album van de eenmansband Scheitan, het eerste weliswaar dat ter recensie verschijnt op Zware Metalen, ondanks de discografie met een debuut uit 1996 (!). Dit plaatwerk lijkt dan ook het eerste van de Zweed dat bij ons in de Zware Lijst is terecht gekomen. Het zou één en ander kunnen verklaren. Of houden onze lezers gewoon niet zo van gothic (rock/metal)? Ik heb er in ieder geval schijt an. U begrijpt hopelijk dat ik deze flauwe woordgrap niet kon laten schieten.Lees verder ›

Waar het Duitse Ancst in het verleden nog wel eens buiten de gebaande paden musiceerde voor een deathgrind/metalcore/crust-band door af te wisselen met black metal, is de nieuweling overduidelijk een grindcoreschijfje. Dat staat al aangegeven in de bijgesloten promo en is effectief ook zo. Wat mag de luisteraar dan verwachten in pakweg vier-en-dertig minuten speeltijd die Culture of Brutality te bieden heeft ? Nou een twintigtal nummers, dat is geen verrassing, wel? Harde, snelle nummers, waarbij er slechts een vijftal de twee minuten overschrijden. Maatschappelijk en maatschappij-kritisch materiaal, waarbij dan ook hedendaagse thema's zoals genderidentiteit en seksisme ter discussie gesteld worden. Het oude stokpaardje "kapitalisme en loonslavernij" komt uiteraard ook terug. Tot zover is er maar weinig opzienbarends te vermelden.Lees verder ›

Bands uit Australië zijn alom vertegenwoordigd op Zware Metalen. Dikwijls spreekt het materiaal wat ik tot nu toe in 2024 heb gehoord mij wel degelijk aan. In tegenstelling tot een aantal eerder besproken bands, is dit Stargazer een band met behoorlijk wat werkervaring ofwel gemaakte kilometers op de teller. Mogen we dan als luisteraar ook wat meer verwachten van deze progressieve blackdeathmetalband? In een ver verleden, namelijk 2005, was er ruimte voor slechts één recensie van deze band, namelijk die van The Scream That Tore The Sky. Die recensie was overwegend positief, waarbij vooral de rauwe productie van het geheel als doorslaggevende factor werd benoemd. Inmiddels is er in tegenstelling tot die oude tijd, sprake van een drietal bandleden in plaats van een duo. Khronomancer is het derde bandlid op drums, waar we voorheen nog The Serpent Inquisitor op het slagwerk hoorden.Lees verder ›

Ontsproten uit het brein van dame Valira Pietrangelo (gitaren, piano) is het Amerikaanse Vesseles een sologebeuren met de hier te bespreken debuut-EP I Am a Demon. De vocalen op dit debuut zijn afkomstig van Deliria's voorman Adam Rupp, terwijl de geprogrammeerde drums op naam komen van Nick Loiacono, tevens drummer van diezelfde band. In de wetenschap dat deze EP vijf-en-twintig minuten duurt, spreken we haast over een kort album qua lengte dan toch. Enfin, Wretched is een haast drie minuten durend intermezzo op piano, maar evengoed blijft er dan nog steeds een ruime twintig minuten aan symfonische black over.Lees verder ›

Een paar weken terug konden jullie op Zware Metalen al een interview met zanger Joseph en gitarist Jake van Witherfall lezen over hun toen aankomende album en aanverwante zaken. En nu de plaat er is, is het tijd om er wat dieper op in te gaan. Voorganger Curse Of Autumn was boos en technisch zeer sterk. Toch moet ik vaststellen dat ik het rode album, uit 2021 alweer, minder vaak heb gedraaid dan hij verdiende. Reden is dat de songs zich voor mij meer met het verstand (oh, wat een knap drumwerk) en minder met het gevoel lieten beluisteren. Die moeilijkheden heb ik met het nieuwe, paarse album Sounds Of The Forgotten helemaal niet. Joseph vertelde in het interview al dat paars een koninklijke kleur is, dus daar zal het vast aan liggen. Grapje natuurlijk.Lees verder ›

Hij bleef lang liggen, deze nieuwe plaat van het Noorse duo Darkthrone. Ook bij mij, als Darkthrone-fan van het eerste uur, leefde het idee om stilletjes te negeren dat die nieuwe plaat er was. Je zou voor minder, met de laatste draken aan albums, al waren mijn collega's milder voor voorganger Astral Fortress. It Beckons Us All betekent zoveel als 'het lokt ons allen mee' en er was een tijd dat dit op de lijven van Fenriz en Nocturno Culto geschreven stond. De heren herdefinieerden Darkthrone heel wat keren doorheen de afgelopen 35 jaar en het is duidelijk dat het met twintig albums aan materiaal niet volstond.Lees verder ›

Epische doom, zo lees ik in de bijgesloten omschrijving van het bij mij nog onbekende My Silent Wake. Tel daar gerust nog wat death- en gothicinvloeden bij op. Dit twaalfde (!) album binnen de discografie met de titel Lost In Memories, Lost In Grief is niet het eerste werk dat ter recensie op Zware Metalen verschijnt. Zo werden in het verleden A Garland of Tears, IV Et Lux Perpetua, Damnatio Memoriae, There Was Death en Damnum Per Saeculorum van een recensie voorzien. Met een titel als Lost In Memories, Lost In Grief verwacht ik natuurlijk op doomgebied niets meer en niets minder dan een hoop wonderschone ellende.Lees verder ›