Headlines

Longhena (2014) was voorbestemd om het laatste album van Gridlink te zijn. Een dijk van een album, dat de liefhebbers desondanks toch met een wat wrange nasmaak achterliet, omdat het - zoals vooraf was aangekondigd - de zwanenzang van de band zou zijn. ‘Een fenomenale afsluiter’, noemde oud-collega Mike het in zijn recensie. Maar wat blijkt nu? Dat fenomenaal kan probleemloos blijven staan, afsluiter is echter niet meer op zijn plek.Lees verder ›

Carathis is volgens menig schrijven een eenmansproject rond Erech Leleth. Nochtans vind ik terug dat Palisade deze brave man, op drum dan wel te verstaan, wat uit de brand helpt. Deze laatste heer kennen we dan weer van zijn samenwerking met onder andere Raonoke die dan weer de man achter ondermeer Geist Of Ouachita is. Kan je nog volgen? Misschien niet want we zijn intussen behoorlijk ver vergleden in de ondergrond van de Amerikaanse maar vooral Oostenrijkse blackmetalscene. De heer Erech Leleth, die wat omzwervingen in Europa heeft gedaan en intussen in Oostenrijk is neergestreken, is initieel dan weer op zijn eentje verantwoordelijk voor de muziek in bands als Narzissus, Grandeur en Ancient Mastery. Nu, dit is wel afdoende randinformatie omtrent Carathis, nietwaar? Lees verder ›

'Guess who's back? Meeeeeeee, motherfucker'. Danko Jones trapt de deur op glorieuze wijze in bij zijn entree op Electric Sounds. Gooi daar nog enkele 'Kiss my ass'-en overheen gesprenkeld en u weet meteen op welk niveau we hier opereren. Dit Canadees hardrocktrio met punkondertonen zou legendarisch moeten zijn met nummers als First Date, Lovercall, Cadillac en Full of Regret en heeft dus ook geen uitgebreide intro nodig. Voeg daarbij het 'larger than life'-persona van de heer Danko zelf, de mango kid, king of magazines, sugar daddy number one en je bent op de goeie weg. Album nummer twaalf - I'm Alive and On Fire telt mee - breit weer nieuw hoofdstuk aan de nummercatalogus over knappe vrouwen, rock-'n'-roll en zoetigheid.Lees verder ›

Psygnosis is een Franse, atmosferische extreme metal band, gestart door Rémi Vanhove. In 2009 bracht hij zijn instrumentale solo-EP Phrases uit, waarna hij zich omringde met een drietal andere muzikanten om zo een band te vormen. Een zanger maakte vanaf toen deel uit van de bezetting en het viertal uit Mâcon bracht enkele albums uit (onder andere Anti-Sublime uit 2012 en Human Be uit 2014). Na de release van laatstgenoemd album, verliet vocalist Yohan Oscar de band en ging het roer drastisch om bij Psygnosis; het was voor de band gedaan met de vocalen. De tot dan toe als sessiemuzikant beschouwde cellist Raphaël Verguin sloot zich aan en Psygnosis richtte zich voortaan volledig op instrumentale muziek. Het leverde in 2017 het fraaie Neptune op …Lees verder ›

Extinguishing In The Flame Of Life was het eerste wapenfeit van deze Zweden van Perverticon ergens in 2013. De plaat kwam in gelimiteerde oplage uit op vinyl en nu tien jaar later doet Personal Records een wat eigenaardige beweging en brengt dezelfde plaat op cd uit. Je mag het gerust gek vinden. De initiële vinylrelease was via Mordgrimm/Cacophonous Records beschikbaar. De opvolger Wounds Of Divinity, die verscheen in 2019, kwam via Iron Bonehead Productions. En toen? Toen werd het stil rond de band.Lees verder ›

Fabricant uit Amerika komt dit jaar met hun debuut Drudge to the Thicket via Profound Lore Records. Deze gebeurtenis heeft op zich laten wachten daar de eerste demo’s van de band al in 2010 verschenen. Hiernaast is het enige wapenfeit de split met Apocryphon in 2013. Nu dus tien jaar later het debuut en meteen op een gerenommeerd label. De muziek die de drie heren produceren laat zich het best omschrijven als dissonante technische death metal met redelijk wat complexiteit in de structuren van de nummers. Het trio bestaat uit twee leden van de band Mefitis. Mefitis heeft twee zeer goede platen uitgebracht, genaamd Emberdawn en Offscourings, in respectievelijk 2019 en 2021. Mefitis speelt ook een technische progressieve vorm van death metal en ik ben benieuwd of de muzikale uitstap middels Fabricant hetzelfde hoge niveau aan kan tippen.Lees verder ›

Negen albums hebben de Spaanse blackmetalvrienden van Dantalion al op hun conto. Zeker als je daar het laatste plaatje Fatum, dat uitkomt via Non Serviam Records, nog bij telt. Gelukkig is de heer Sanguinist aan de microfoon weer terug. Ook op de vorige plaat Time To Pass Away met daarop het fantastische Time To Close The Circle, waren zijn bij wijlen krankzinnig goede vocalen al te horen. De band stipuleert in de meegeleverde biografie/bandinformatie dat het nog altijd een blackmetalband is en dat dit Fatum het beste werk is tot nu toe. Ik wil de heren daarin wel geloven maar enige kritische reflectie kan geen kwaad, vandaar dat we deze plaat eens een draaibeurtje geven. Voor de echte fanatici onder ons laat ik weten dat dit Fatum beschikbaar is op cd in een digipack uitvoering en op vinyl in een mooie groene variant. Voor zij die niet weg kunnen met al dat fysiek gedoe is er natuurlijk nog altijd de digitale versie, foei.Lees verder ›

Wie was er bij toen de steden Sodom en Gomorrah in vuur en vlam gezet werden? De heren van Cryptopsy kennelijk, zo doen de titel en tekst van het nieuwe album althans vermoeden. Het viertal linkt tekstueel en conceptueel naar het huidige, social media tijdperk en de dunne scheidingslijn tussen goed en kwaad, zoals Sodom en Gomorrah dat ook waren. Het vorige, zelfgetitelde album stamt alweer uit 2012 en nadien brachten de Canadezen nog twee EP's uit met de titel The Book Of Suffering - Tome I en II. Gomorrah werd ook niet in één dag gebouwd natuurlijk, dus geheel op eigen tempo brengt het gezelschap anno 2023 via het nieuw onderkomen Nuclear Blast Records het album As Gomorrah Burns uit alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Complimenten voor het prachtige artwork. Verwacht traditiegetrouw een muzikale orkaan met vernietigende kracht.Lees verder ›

Dubbel zo zwartgallig, dubbel zo suïcidaal, dubbel zo leuk. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een moddervette nieuwe plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we Shining van Shining. Yves (favoriete genre: black) en Joris (favoriete genre: black, …) zijn deze keer de gelukkigen.Lees verder ›

Jaarlijstmateriaal! Dat kan gezegd worden voor zowel het debuutalbum als de moeilijke tweede van het licht ongrijpbare Alkaloid. Aan dat statement kan gelijk worden toegevoegd dat het niet voor iedereen zal gelden. Zo vroeg ik mij kort na binnenkomst in 2018 af waarom Liquid Anatomy eigenlijk niet besproken was op Zware Metalen ... Om erachter te komen dat wel degelijk was ingeschreven op de promo maar dat de redacteur deze weer had teruggegeven met de mededeling: hier kan ik niets mee! Ergens wel begrijpelijk want, ik zei het al, Alkaloid is nogal ongrijpbaar.Lees verder ›

Hammerheart Records is dit jaar (en de afgelopen jaren) al een aantal keren succesvol geweest in het bieden van onderdak aan potentieel talent. Zo verscheen vrij recentelijk het debuut Haunted Funeral Creations van Tumulation en zijn de bands Sammath en Phlebotomized vaste waarden in de labeldiscografie. We maken nu kennis met het debuut The Devil And His Wicked Ways van de Britse doomdeathmetalband Roots Of The Old Oak. Volgens de bijgeleverde promo mogen we old school pagan karakteristieken verwachten.Lees verder ›

Er is een dunne lijn tussen punk, rock en punkrock. De genres schuren weliswaar tegen elkaar aan maar echte punk-puristen moeten er weinig van hebben als het te radiovriendelijk is, terwijl een rockband die wat punk-achtige invloeden toevoegt, al snel aan de kant wordt gezet als te ruw. Precies op dat snijpunt opereert Neurotox. De Duitse band gaat al tien jaar mee en fêteert de aanschaf van Echt met een live cd waarop een mooie dwarsdoorsnede van het oeuvre live wordt gespeeld.Lees verder ›

Het was ons bijna ontgaan! Wat? De nieuwe Uada kwam gewoon zonder aankondiging. Zonder aankondiging is natuurlijk keihard relatief maar schrijft wel lekker weg. De band rond de heer Superchi heeft een opvolger voor de in 2020 verschenen plaat Djinn. Uada is een Amerikaanse melodische blackmetalband met een eigen smoelwerk alhoewel het smoelwerk van de bandleden, al van bij de oprichting van de band, verstopt zit achter zwarte maskers. Iets wat gelijkgestemden als Groza of het obligate Mgła ook doen. Waar het uiterlijk en de podiumpresentatie misschien wel wat gelijkaardig is bij deze drie bands, ligt er toch heel wat verschil in de muziek.Lees verder ›

Sans Lumière is ontsproten aan het brein van Maarten van Helden, die ook heeft getekend voor alle instrumenten. Je zou hem kunnen kennen van Sk;rl. Een alternatieve band die rond de eeuwwisseling nog wel eens te vinden was op de planken van de Nederlandse podia.Lees verder ›