Headlines

Na een debuut van jewelste (Heart of Oak uit 2013) en drie jaar later de uiterst sterke en krachtige opvolger Voice of the Void had het Canadese Anciients de wereld voor zijn voeten. Het succes was geoogst met twee topalbums en het enige wat de heren uit Vancouver nog maar hoefden te doen was het momentum omarmen en de vruchten ervan  plukken. De band verwierf al snel een behoorlijke wereldwijde fanschare, wereldtours lagen voor hun voeten, er werden in hun thuisland zelfs prijzen gewonnen. Daarna werd het angstvallig stil rond de band.Lees verder ›

De Zweden van Thrown werken zich de laatste jaren de pleuris om naamsbekendheid op te bouwen. Het vele toeren en de overtuigende muziek lijken zijn vruchten af te werpen, want je kon de heren regelmatig zien op festivals zoals Jera On Air of tijdens voorprogramma's van bijvoorbeeld Knocked Loose en Counterparts. Het levert mooie statistieken op bij Spotify en via die weg leerde ik de moderne metalcoreband ook kennen. Bandleden deden eerder ervaring op bij Humanity's Last Breath, Grieved en Vildhjarta.Lees verder ›

Wat een ellende en miserie, toch? Hey meisje... Ze draait zich om, dat melkmeisje en dan hebben de Oostenrijkse heren van Ellende er een geheel eigen versie van gemaakt. Ik noem het een bijzonder geslaagd hoesontwerp, die cover voor de nieuwste plaat Todbringerin die uitkomt via AOP Records. Meesterbrein L.G. heeft amper twee jaar na Ellenbogengesellschaft nieuw werk klaar. En die vorige plaat was al geen klein bier.Lees verder ›

Sinds 2010 timmeren deze Duitse heren al aan de weg om hun pakketje aan de melkweg af te leveren. Tja, dat kan nog een hele poos duren eer die straat af is, nu het kan natuurlijk geen kwaad om gewoon verder te knutselen. Deliver The Galaxy komt dan ook met plaat nummer drie, Bury Your Gods. Op deze nieuwste staan maar liefst dertien melodische deathmetalnummer verzameld. Het moet toch indruk gemaakt hebben want niemand minder dan het machtige Massacre Records, dat recent ook nog het Belgische Mordkaul onder zijn hoede nam, trok de heren naar zich toe.Lees verder ›

Supergroepen. Ze zijn van alle tijden. Niet altijd een lang leven beschoren, niet altijd bijzonder succesvol. Black Country Communion bewijst dat het anders kan. De Anglo-Amerikaanse band timmert al sinds 2010 aan de weg van de bluesy hardrock en levert met V een vijfde album af. De vier vorige kregen in bluesmilieu's wereldwijd hele goede kritieken, maar – shame on me – zijn aan mijn aandacht ontsnapt.Lees verder ›

Carmeria is een band die we sinds het ontstaan nog niet eerder hebben besproken op zware metalen. Niet zo gek hoor, want dit Tragédie D’amour is pas het tweede album in elf jaar tijd. Het lijkt wel alsof er het laatste jaar steeds meer Australische bands aan de oppervlakte komen, of ligt dat aan mij? Het valt nog te bezien of het kwalitatief allemaal even goed is, maar met een positieve insteek ga ik van start met mijn eerste oriënterende luisterbeurten.Lees verder ›

Het Italiaanse brute deathmetalgezelschap Fulci bestaat ondertussen al een jaar of tien en de band heeft met Duck Face Killings (wat?) alweer zijn vijfde release voor de wereld klaar staan. Ditmaal via het bekende en hoogstaande label 20 Buck Spin. De mannen hebben zich voor het eerst in hun carrière een drummer van vlees en bloed aan laten meten en tevens een tweede gitarist nu ze de loonlijst toch aan het aanvullen waren.Lees verder ›

"Bedankt iedereen!" Het is de enige boodschap van Mordrausch die ik online kan vinden. De mevrouw achter dit blackmetalwerk stuurde ons geen promo op, maar ik vond Mordrausch online in een zoektocht naar fatsoenlijke, melodieuze black metal. Bathory is voor zover ik kan zien het eerste levenswerk van het Hongaarse vrouwschap Lilith Mordrausch. Ik heb verder geen enkele informatie gevonden over deze mevrouw, noch over andere activiteiten die zij in muzikaal opzicht ontplooit. Eens zien of de band zijn naam waarmaakt en er een heuse muzikale moordpartij van maakt.Lees verder ›

Arghh, luister nu toch! Een éénmansband genaamd Upon Earth uit Amersfoort komt met een vijftrack-EP getiteld World Funeral. Kan toch bijna niet foutlopen of wel? Jammerlijk vind je van deze band, ofwel zoek ik niet goed genoeg, niks terug op breed gebruikte socials zoals Facebook, Bandcamp, Instagram of ik weet niet wat nog. De bedenker en bezieler van deze band, Thijs Cuppen, gooit zijn materiaal gewoon op Spotify en Youtube. Zo dat kan ook natuurlijk.Lees verder ›

Crest Of Darkness is één van de die Noorse blackmetalbands die al een eeuwigheid lijkt te bestaan. Deze heren verzameld rond Ingar Amlien maken al muziek sinds 1993 en zoals zo vaak is een EP of een maxi-single bestaande uit twee nummers, want dat is dit Call Of The Moon wel gewoon, een voorbode op een nieuwe volwaardige plaat. Voor de Noren gaat die plaat de titel My Ghost (te verwachten oktober 2024) meekrijgen, dat wordt dan plaat nummer negen en dat kan mooi tellen.Lees verder ›

In de vijf jaar die inmiddels verstreken zijn nadat Veleno verscheen, heeft Fleshgod Apocalypse-opperhoofd en spraakwaterval Francesco Paoli het aardig voor de kiezen gehad. In 2021 had hij een heftig klimongeluk waarna een lang en pijnlijk herstelproces volgde met operaties en langdurige therapie, onder meer om opnieuw te leren lopen. Nu vindt de man zelf dat de beste verhalen uit pijn voortkomen, dus voor inspiratie voor album nummer zes van het Italiaanse symfonische deathmetalgezelschap hoefde hij niet ver te zoeken. Opera is de plaat gaan heten. Het zal bekend zijn, dat betekent letterlijk “werken” (meervoud van een werk) en zo kun je de op de plaat uitgewerkte delen van zijn herstel gerust duiden.Lees verder ›

Voor een eerste recensie van het Zweedse Void Moon moeten we terug naar 2012. Collega Yves Pelgrims beschreef het debuutalbum On the Blackest of Nights. Hij miste de gevoelige insteek op dit album en vond het teveel van hetzelfde. Dreams Inside The Sun is na twaalf jaar alweer het vierde album en ik mag toch wel stellen dat de band - inmiddels bestaande uit een duo waar het voorheen nog een kwartet was - beter voor de dag komt. Verwacht klassieke, niet al te vlotte doom, waarbij Pentacle en Candlemass aardige referenties zijn. Al merk ik op dat Void Moon in de schaduw zal blijven staan van deze kwalitatief betere bands.Lees verder ›

Voor ons hebben we het derde subtiele werkje van de Amerikaanse deathmetalband Oxygen Destroyer. Deze heeft de titel Guardian of the Universe meegekregen. Redefining Darkness Records heeft de eer gekregen om dit epistel over de Kaiju op de wereld los te laten.Lees verder ›

Mornië Utúlië is de tweede EP van het Zweedse Morcaint dat al actief zou zijn sinds 2008. De beide heren schreven toen een album maar namen het nooit op. Pas in 2023 kwam met Elessar, ook een EP, eindelijk wat leven in de brouwerij. Deze vier-track EP komt uit via het gerenommeerde Nordvis Produktion en mag ons misschien wel bekoren. Eén van de figuren achter dit Morcaint, Heruhim, kennen we ook van Blodtår. In die band gaat hij niet op zoek naar Frodo of Galadriel maar pakt hij het net wat ranziger en robuuster aan.Lees verder ›